Vaardag 228 op 26-09-2013
Een winderige maar zonnige dag voor Piet.
Vandaag voeren we met Piet Jansen. Hij heeft zijn hele leven bootjes gevaren en zijn laatste trots was een heuse sleper waar hij samen met zijn vrouw tochten mee maakte. Nu lijdt Piet in de herfst van zijn leven aan Longkanker en wil nog graag één keer het water op.
Vandaag was de dag dat het ging gebeuren. Dikke wind, zonnetje, mooie luchten en water, vrouw en kinderen en... de Meander V... Alle ingrediënten voor een superdag waren aanwezig, en dat werd het ook!
Vaarwel Piet!!
Auteur Vaarwens
Met dank aan:
Marina Monnickendam voor de gastvrijheid.
Havendienst Volendam voor de gastvrijheid.
Bakker Gutter voor de catering.
De Stichting Ambulancewens voor het vervoer.
Verslag vaardag Piet Jansen door Jelle Jansen:
Toen mijn vader in het ziekenhuis werd gevraagd of hij misschien nog een wens had, was de keuze snel gemaakt: Piet wilde dolgraag nog één keertje varen. Zijn hele leven lang heeft hij immers boten gehad. Grote, kleine, korte, lange...bij elkaar een hele vloot. Zijn ogen glinsterden zodoende meteen toen hij hoorde over Stichting Vaarwens. Een tochtje op zo'n prachtige loodstender, dat leek hem wel wat!
Op donderdag 26 september was de grote dag eindelijk daar. 's Morgens vroeg stonden Jan en Bastiaan van Stichting Ambulancewens op de stoep om Piet van Harlingen naar Monnickendam te vervoeren. Een flinke rit, maar toch verliep de reis zeer voorspoedig. Eenmaal aangekomen bij de jachthaven stonden Evert en Inge ons al lachend op te wachten. Met brancard en al werd pa aan boord gereden en prinsheerlijk middenin de stuurhut gepositioneerd. Zichtbaar zat hij te genieten van alle bootjes, de deining van het water én de mooie verhalen van Evert.
Nadat de trossen losgegooid waren, zetten we eerst koers naar Marken, waarna we afbogen naar Volendam en afmeerden in de haven. Hier kon de familie een half uurtje van boord, terwijl Evert en Inge een oogje in het zeil hielden. Na een heerlijke lunch verkozen we wederom het ruime sop, ditmaal richting de vuurtoren van Marken. Hoewel al die nieuwe indrukken extreem vermoeiend waren voor Piet, was hij duidelijk helemaal in zijn element aan boord van de mooie Meander. Vooral toen het gas even goed open gegooid werd en de opspattende waterdruppels tegen de ruiten van de stuurhut uiteen sloegen!
Na een heerlijke tocht van vier uur arriveerden we uiteindelijk weer in de thuishaven van Monnickendam. Doodmoe maar voldaan werd pa weer in de ambulance geladen, waar hij na een emotioneel afscheid vrijwel meteen in een diepe slaap viel. De dag had hem weliswaar volkomen uitgeput, maar toch had hij - én wij - het voor geen goud willen missen.
Deze vaardag was met recht een onvergetelijke dag, opgezet en mede-mogelijk gemaakt door onvergetelijke mensen. Jullie doen fantastisch werk, ga zo door!Jelle Jansen en familie