Varen zit Joop in het bloed. Met een schip het water op… vrijheid voelen… ruimte snuiven… Hij voer in het verleden op diverse jachten en bezit nog steeds zijn prachtige 12 meter lange Valk kruiser. Varen wordt ‘em niet meer… Joop ligt in het Jeroen Bosch ziekenhuis en heeft de boodschap gekregen dat hij niet meer te behandelen is. De artsen twijfelen of ze hem – gezien zijn uiterst slechte conditie - wel zullen kunnen laten gaan voor een vaarwens, maar stemmen toch toe…

Het is grauw weer met een stevige wind in Muiden. “Echt Meanderweer…” lacht Evert als vaarvrijwilligers Alice en Danny aan boord komen om vandaag te assisteren.

Even later arriveert de ambulance , gevolgd door de auto met de drie volwassen kinderen van Joop en Ann. Joop is moegestreden en sterk verzwakt, maar als de brancard aan boord rijdt, wil Joop er af.

“Ik kan dat stukje naar de stuurstand wel lopen hoor!” lacht hij moedig.

Dat gaat wonderbaarlijk goed… Er is koffie, koek en gezellige klets terwijl Joop zienderogen opfleurt. Hij krijgt energie van het vertoeven aan boord en langzaam gaan de doffe ogen weer een beetje flonkeren. Er wordt gevaren, er wordt gelachen, er wordt gefilosofeerd en er wordt gehuild. Alle emoties komen voorbij en samen delen we dag, waarop Joop af en toe even zijn ziek zijn vergeet. Zeker als hij vanaf de Oranjesluizen de Meander V terug mag varen naar Muiden. Als een prins zit Joop aan het roer en laat nou het schip van onze prinses voorbij komen.

“Evert, we gaan nog even een keertje overstag hoor!” bericht onze vriend en schipper Dennis van de Groene Draeck. De Meander V verlegt haar koers richting de prachtige Aak van onze voormalige Koningin en de fototoestellen klikken veelvuldig. Joop zit achter het raam en geniet van het prachtige schouwspel van golven, wind en witte zeilen…

Het wordt stil aan boord… De dag loopt ten einde en de werkelijkheid keert terug! Joop gaat van boord, maar wil niet meer op de brancard!!! Hij heeft vandaag zoveel energie gekregen, dat hij op eigen kracht naar de ambulance loopt…

Dank we jullie deze dag hebben mogen geven Joop, Ann en kinderen…

Ook wij relativeren weer even en voelen ons gezegend dit te mogen doen!