Het is Goede Vrijdag als er keurig op tijd één van de ambulances van de SAW op de haven in Muiden arriveert met Jan, onze vaargast van vandaag. Evert, Joke en Hiepke hebben het schip klaargemaakt om de brancard naar binnen te rijden want het is fris buiten. Als we gezamenlijk naar de ambulance lopen, arriveren ook de kinderen van de familie. Vaarvrijwilliger Hiepke loopt rond met de camera om de dag vast te leggen, als iedereen zich om de ambu verzamelt.

Plotseling roept er iemand: “Wat leuk... onze tandarts! Dat is lang geleden!!”

Een feest van herkenning en er worden ervaringen uitgewisseld.

“We missen je nog altijd! Je was de beste tandarts die we ons kunnen bedenken!” roept Jan zijn dochter. Jan ligt op de brancard en lacht... het is nu al geweldig!

Jan wordt aan boord gereden. Hij is broodmager en opgebruikt door de vreselijke ziekte. Even later staat hij comfortabel binnen achter het raam en geniet nu al van wat gaat komen... het varen!

Evert vertelt, Joke zorgt, Hiepke fotografeert, de Meander V vaart, Jan geniet, zijn naasten genieten mee! Jan slaapt normaliter moegestreden zijn dag door, maar vandaag is hij de hele dag klaarwakker en laaft zich aan ‘nog éénmaal varen en het gevoel van vrij zijn’.

De dag schuift voorbij en aan het eind van deze gedenkwaardige dag van samen delen, strekt Jan zijn hand uit naar Evert. Ze omhelzen elkaar en nemen emotioneel afscheid. Er valt een traan, maar door deze traan heen fonkelt ook een glimlach van berusting en verwachting. Het was goed! Jan zijn leven bestond uit kilometers maken want zijn beroep was chauffeur, maar vandaag legde hij zijn laatste afstand in mijlen af... met een grote glimlach, op een bijzonder Goede vrijdag!