Werkzaam in de horeca en vol in het leven werd Peter getroffen door één van de Parkinson vormen. Hij kan momenteel nagenoeg niets meer en iedere beweging kost enorm veel energie.

Peter is – samen met zijn naasten – Amsterdammer in hart en nieren, en hoe mooi zou het zijn om nog een keer door zijn geliefde stad te varen...

Klokslag halfelf arriveert een lieve familie op de haven van de KNZ&RV in Muiden. Ze hebben van alles meegenomen, waaronder een prachtige bos bloemen...

“Nog voor jullie jubileum hoor! Jullie doen zulk mooi werk!” lacht Hennie vriendelijk.

Het is grijs weer, maar daar trekt niemand zich iets van aan. Peter wordt aan boord gereden en behendig met de rolstoellift naar boven gehesen. Hij wil graag – net als nagenoeg iedereen – op het favoriete plekje bij de stuurstand zitten. Daar overziet hij alles prachtig met zijn naasten in de nabijheid. Dat heeft de nodige voeten in aarde, want Peter heeft eigenlijk niet de kracht om het plekje bij het raam te bereiken. Met hulp van sterke mannen redt hij het en zit even later met een forse glimlach op de bank achter de stuurstand. Zodra we gaan varen, wordt die lach alleen maar groter!

Het was een topdag voor iedereen!