De cirkel van het leven...

Getroffen door de ongeneeslijke ziekte ALS, leef je je tijd uit, niet wetende wanneer en hoe het zal aflopen... ULTREA, het betekent moedig doorgaand, en wil je zoveel mogelijk rekken, genieten, beleven, genieten van je pasgeboren kleinkindje, het allemaal meemaken...

In deze periode van onzekerheid over het verloop van je grillige ziekte, is er een klein lichtpuntje in een dag ontzorging... een vaarwens met de Meander V!

Even na tienen arriveert er een familie op de Jachthaven Waterland. Coby zit met een grote glimlach voorin naast haar man... ze heeft er zin in! Er stopt nog een auto, met zoons, dochter en baby van enkele maanden.

Een heerlijk weerzien, want Coby komt helemaal uit Oostvoorne en de jongens uit Amersfoort...

Even later rijdt het hele gezelschap aan boord van de Meander V, die onder een straffe noordoostenwind strak in de lijnen ligt te wachten op haar gasten. Het is nu al warm en de wind lijkt wel een föhn...

Evert heet iedereen welkom, terwijl vaarvrijwilligers Petra en Kees zorgen voor koffie, soesjes en al wat nodig is.

We gaan varen... de Meander schommelt kort op de golven, de kleine kraait in zijn kinderwagen, de jongens lachen en genieten en Coby en haar man laven zich aan hun vaardag!

Volendam, Chinezen die massaal hun eigen troep terugkopen en mee terug nemen naar China, lekker lunchen op ‘Costa Del Achterdek’, en natuurlijk een familiefoto in klederdracht! Zelfs de baby gaat in klederdracht op de gevoelige plaat, dankzij topper Jannie!

We slingeren met korte venijnige golven dwars in naar de vuurtoren, waar Thijs zit te fotograferen! Voor de toren draaien we en beginnen de terugreis naar Monnickendam met onze nieuwe stuurman - Coby haar zoon Wouter met haar kleinkind op schoot - die ooit voornemens was de grote vaart op te gaan... Het kwam er niet van, omdat zijn moeder ALS kreeg en hij besloot om niet de zee op te gaan! Respect, en wederom blijkt hoeveel impact de gevolgen van de diagnose heeft... Genietend van de kinderen en haar eerste kleinkind, schommelen we terug naar Monnickendam, met het besef dat we allemaal een deeltje zijn van de cirkel van het leven...

Terug in de haven nemen we afscheid, een afscheid met een lach en een traan, een afscheid met een diepe lading, een lading, waarvan we de diepgang niet kunnen weergeven in dit verslag!