Op de Wereld ALS dag staat Inge met Connie de Kok en vrijwilligster Marga Dijkstra en te flyeren en ontmoet wederom Conny. Ze is zelf getroffen door de ALS, de ziekte die haar gedeeltelijke spierfunctie en spraak al heeft afgenomen en ze is vrijwilligster bij Stichting ALS Nederland. Ze doet altijd veel voorbereidend werk voor de dag en nog veel meer... Velen tipte ze al voor een vaardag met de Meander V, maar zelf ging ze nog niet mee.

“En nu ga je zelf maar eens een keer met ons mee!” lacht Inge haar toe. Ze knikt instemmend en vandaag was het zo ver...

Nederland zucht onder een kleine hittegolf, maar op het water is het altijd goed toeven. Het is vanmorgen om 06.00 uur al 22 graden en het loopt snel op! Het KNMI voorspelt flinke (onweer) buien aan het einde van de middag en avond, maar het is nu nog topzomer.

Klokslag 10.00 uur arriveert Conny met haar man René, ouders en schoonmoeder (alle drie flink op leeftijd) op de Jachthaven Waterland. Inge en vrijwilligster Annemieke hebben voorbereidingen getroffen en de dag kan gelijk beginnen. Evert grapt, Inge begroet, Annemieke zorgt en iedereen heeft er vanaf het allereerste moment zin in. De trossen gaan los en er wordt met grote meerderheid gestemd voor een bezoek aan de vuurtoren van Marken. Evert maakt zich wat zorgen over de mobiliteit van 4 van de gasten maar eenmaal aangemeerd, gaat na de voortreffelijke lunch iedereen van boord. Met drie sterke mannen (Rene, Thijs en Evert) worden onze bejaarde gasten veilig van boord geholpen. Zelfs Conny presteert het om na drie treden te klimmen, met de rolstoel door het gangboord (jaja... dat kan op de Meander v) te rijden en behoedzaam via de zijtrap naar beneden gedragen te worden, de terp van de vuurtoren te bereiken en het unieke gebeuren bij Thijs en Liliane te bezichtigen. Het is hoog zomer, warm, wind, veel scheepjes, veel genieten... Conny lacht continue en laaft zich aan haar dag.

Evert kijkt op de buienradar en ziet een groot onweersgebied naderen. “We moeten maar weer een beetje aanstalten maken om huiswaarts te komen...”, lacht hij. Even later is iedereen weer aan boord en we varen via enkele havens terug naar Monnickendam.

We nemen afscheid terwijl het donkerder wordt van een ontzettend lieve familie. Een gezin dat figuurlijk in zwaar weer verkeert, maar letterlijk voor de bui binnen is, want een half uurtje later trekken er zware onweersbuien over het oververhitte Monnickendam...