Vaarwens 512 op 16-8-2017
Jan vaart weer…
Als de ambulance open gaat, ligt Jan met grote ogen op de brancard en hij heeft er zin in. Als SAW vrijwilliger Kees samen met Evert de brancard langs de Meander V rijden, zegt Jan resoluut: “Ik wil er af hoor… ik kan wel aan boord lopen!”
Jan kruipt in de heerlijke luie stuurstoel en krijgt een glimlach op zijn gezicht. Geconcentreerd stuurt hij het schip terug naar Monnickendam en op Evert zijn vraag of het schip zich een beetje naar zijn wens gedraagt, antwoordt Jan: ”Ze stuurt beter dan mijn nieuwe rollator…!”
Vaarwel dappere schipper…
Met dank aan:
Nel van der Linden schreef op Facebook onder de aankondiging van de Vaarwens:
“ Na mijn enthousiaste verhalen over de geweldige vaardag die wij vorig jaar met mijn vader mochten beleven, begonnen de ogen van mijnheer Jan te glimmen en leek hem dit ook wel wat. Heel veel plezier morgen met elkaar!”
Het is vandaag een klein wereldje want het zit potdicht van de mist als we de Meander V klaarmaken voor de vaardag, maar een uurtje later breekt het gelukkig open. Dan komt de ambulance aan in de haven met daarin Jan en zijn naasten, die zich vreselijk verheugen op de dag.
Als de ambulance open gaat, ligt Jan met grote ogen op de brancard en hij heeft er zin in. Als SAW vrijwilliger Kees samen met Evert de brancard langs de Meander V rijden, zegt Jan resoluut: “Ik wil er af hoor… ik kan wel aan boord lopen!”
Jan heeft de ‘vaarwensboost’ nu al te pakken en loopt vol energie. Even later zit hij bij Evert in de stuurhut achter de stuurstand, al was het de gewoonste zaak van de wereld… De beide Volvo’s beginnen na een korte introductie te grommen en de trossen gaan los. Evert vertelt, Jan vertelt, beiden genieten, want beiden hebben een rijk vaarverleden. Jan was eigenlijk banketbakker, maar het liefst bevoer hij samen met zijn lief de Nederlandse wateren.
Een scala van scheepjes komt in de conversatie voorbij zoals diverse zeilschepen, snelle dubbelschroefs motorboten en veel meer… Gespreksstof genoeg en Jan laaft zich aan zijn dag.
Aangemeerd in het bomvolle Volendam - waar de altijd bereidwillige havenmeester Wijnand Veerman met veel moeite een stukje kade voor de Meander V heeft vrij kunnen maken – serveert vrijwilligster Ellie een heerlijke lunch, waarna de familie even gaat passagieren en wij kletsen heerlijk met Jan over zijn leven…
We varen langs de vuurtoren, die Jan ook vaak passeerde en schuiven de Meander V behoedzaam de droogte naast de toren op, waar Thijs – zoals altijd – prachtige foto’s van ons maakt.
Op de terugreis zegt Evert plotseling: ”Jan… ik ben er klaar mee… het roer is van jou!”
Jan kruipt in de heerlijke luie stuurstoel en krijgt een glimlach op zijn gezicht. Geconcentreerd stuurt hij het schip terug naar Monnickendam en op Evert zijn vraag of het schip zich een beetje naar zijn wens gedraagt, antwoordt Jan: ”Ze stuurt beter dan mijn nieuwe rollator…!”
Iedereen lacht, Jan geniet, Jan vaart, Jan (be)leeft, Jan begint te neuriën, ten teken dat hij zich helemaal senang voelt op de Meander V…
Als we aangemeerd zijn, loopt hij op eigen kracht van boord en vleit zich moe maar voldaan op de steiger neer op de brancard. We nemen afscheid en er vloeien tranen, tranen van geluk, tranen van dank, tranen van weemoed, tranen van verdriet… Jan beseft weer dat hij nu voor altijd afscheid moet nemen van wat hem zoveel vreugde bracht, het varen…
Dankbaar dat we hem dit mochten geven, zwaaien we tot de ambulance uit het zicht is…
Vaarwel dappere schipper…
Auteur Vaarwens.
Met dank aan:
Jachthaven Waterland voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Havendienst Volendam voor de gastvrijheid.
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer en de zorg
Bakkerij Kees Gutter en slagerij Dirk Spronk voor de gesponsorde catering
Vrijwilligers Ellie en Dick voor de inzet
Thijs voor de foto’s
