Het vaarseizoen draaide nog nooit zo vroeg op volle toeren en deze eerste week blijkt alweer dat een tweede vaarwensschip geen luxe zou zijn. De agenda staat vol en nog een spoedwens zou pas een week later (vaak te laat) kunnen worden gepland!

Vandaag gaat Roelof (geb. 1952) uit Enschede mee. Hij stond eind van de week in de agenda en zou met eigen vervoer in zijn rolstoel komen, maar de situatie verslechtert dermate dat we er werd besloten om de dag naar voren te halen en Roelof met de Stichting Ambulance Wens te vervoeren! Hij trof het niet. De sluipmoordenaar manifesteerde zich in het rechter been, dat men heeft moeten amputeren. De ziekte was de artsen echter een slag voor en had zich ook al op andere plaatsen in Roelof zijn lichaam verstopt. Een verloren strijd en inmiddels leeft hij zijn laatste dagen. Toch wil hij nog iets moois doen met zijn naasten… varen!

De winterkou heeft plaatsgemaakt voor een voorjaarszonnetje met mooie temperaturen. Onder prachtige vaaromstandigheden komt de ambulance de Amsterdam Marina oprijden met daarin Roelof. Zijn dochter begeleidt hem in de ambulance en de rest van de familie was wat vroeger en zit al lekker aan boord te genieten van een kopje koffie. Roelof is een beetje beduusd door de nodige medicatie, maar dat mag de pret niet drukken. Hij heeft er zin in!

Ambulancebroeders Cees en Jeroen rijden hem veilig aan boord en even later staat Roelof comfortabel in het zonnetje achter het raam. Zijn ogen doen hun best om alles te onderscheiden, want er komt zoveel beeldmateriaal binnen, dat het soms allemaal even te snel gaat.

De trossen gaan los en we varen door fonkelend Amsterdam, waar het water en het glaswerk de zon doen weerkaatsen. We genieten van rustieke haventjes en stadspanorama’s en als we de Oranjesluizen naderen, krijgen we een ‘roepie’ via de marifoon van de sluismeesteres: “ Meander V, de sluis is gestremd vanwege de ijsgang, maar als u gasten aan boord hebt, willen we de sluis wel even openen zodat ze even over de ijsvlakte aan de andere kant kunnen kijken!”

“Geweldig!” roept Evert, “ zelfs de sluis werkt mee aan jouw vaarwens Roelof… hoe mooi is dat?”

Even later scharrelen we tussen dikke brokken ijs door de sluis in en dan gaan de deuren naar het ‘Buiten IJ’ open, waar de wereld nog op een Poollandschap lijkt. Iedereen vergaapt zich aan de dikke ijsmassa aan de buitenkant en even later gaat de schutting de andere kant weer op. Achteruit scharrelen we tussen het ijs de sluis weer uit en zijn een prachtige ervaring rijker. Het was een cadeautje van de natuur en de sluismeesters!

We maken nog een rondreis door de industriehavens, zien een groot Cruiseschip voorbij komen en ach… het was zoveel en zo mooi.

De dag loopt ten eind en als we terugkeren wordt het stil aan boord. Het besef en de werkelijkheid komen terug. Er wordt een traan gepinkt bij het afscheid van een moedige man, die vandaag nog éénmaal genoot, en niet met mate.

“Ongelofelijk veel dank Evert! Man… deze dag overtrof mijn stoutste verwachtingen! Het was fantastisch!” mompelt Roelof even voordat hij de ambulance weer in gaat.