Vaarwens 546 op 6-4-2018
Een zonovergoten voorjaarsdag
Dan komt de gele wensambulance de haven oprijden. Daarin ligt Leni, op een paar dagen na even oud als schipper Evert. Ze heeft het slechter getroffen dan hem, want naast haar emotioneel roerige leven, heeft de sluipmoordenaar zich in haar hoofd gevestigd en gaf zich ondanks vele behandelingen niet gewonnen. Leni gaat sinds de diagnose in augustus vorig jaar achteruit, maar blijft vechten. Deze vaardag laat ze zich niet ontnemen en opgetogen komt ze samen met haar man, zus en zoon aan boord. Ze lacht, verbaast en geniet want ze kan nu al even vergeten vanwege de opwinding en afleiding.
Ondertussen snort de Meander V onvermoeibaar voort over het water en brengt haar kostbare, maar emotionele lading naar waar de schipper haar heen wil hebben. Haar gasten laven zich aan de dag, het weer en de omstandigheid om in een klein privé gezelschap deze gedenkwaardige dag te mogen beleven. De dag loopt af en terwijl venijnige golven, opgestuwd door de harde oostenwind de Meander V belagen, delen we samen de laatste kostbare, maar fijne minuten.
Leni gaat van boord, we maken nog een groepsfoto en dan volgt het onverbiddelijke afscheid op een zonovergoten voorjaarsdag. Een afscheid dat altijd anders is, altijd pijn doet, altijd een traan brengt. Leni knuffelt Evert en huilt zachtjes. Iedereen geeft elkaar een hug, pinkt een traan en deelt de emotie. Ook van deze lieve en moedige vrouw moeten we afscheid nemen, hoe zwaar ook… Ach, de foto’s zeggen genoeg!
Vaarwel lieve Leni, goede Thuisreis in de ruimste zin van het woord…
Met dank aan:
KNZ&RV voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Stichting Ambulance Wens Nederland voor de verpleging en het vervoer
Amsterdam Marina voor de gastvrijheid
Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen
Vaarvrijwilligers Henk en Nel voor hun inzet
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Gisteren stond er een stormachtige natte koude noordwestenwind pal op de haveningang van Muiden en het leek wel herfst. Vandaag hebben we een vaarwens en ja hoor… stralend blauwe lucht en een voorjaarstemperatuurtje, heerlijk… we hebben er zin in. Inge heeft de koelkast gevuld en versgebakken brood gehaald terwijl Evert het interieur van de Meander V weer compleet met brancardlift en al heeft omgebouwd tot wensschip. Nog even ramen zemen en we zijn er klaar voor…
Dan komt de gele wensambulance de haven oprijden. Daarin ligt Leni, op een paar dagen na even oud als schipper Evert. Ze heeft het slechter getroffen dan hem, want naast haar emotioneel roerige leven, heeft de sluipmoordenaar zich in haar hoofd gevestigd en gaf zich ondanks vele behandelingen niet gewonnen. Leni gaat sinds de diagnose in augustus vorig jaar achteruit, maar blijft vechten. Deze vaardag laat ze zich niet ontnemen en opgetogen komt ze samen met haar man, zus en zoon aan boord. Ze lacht, verbaast en geniet want ze kan nu al even vergeten vanwege de opwinding en afleiding.
Behendig wordt Leni naar binnen gereden en even later staat ze heerlijk naar buiten te kijken vanaf de brancard. Evert vertelt een welkomstverhaaltje terwijl Nel rond gaat met koffie en koek en Henk fotografeert. De trossen gaan los en samen delen we deze gedenkwaardige zonovergoten vaardag. We lachen, we luisteren, we varen, we vertellen, we huilen, we delen… we leven een dag als volslagen vreemden het leven intens samen! Leni vindt een luisterend oor en deelt over haar leven, haar wel en wee, haar pijn, haar angst, haar strijd...
Ondertussen snort de Meander V onvermoeibaar voort over het water en brengt haar kostbare, maar emotionele lading naar waar de schipper haar heen wil hebben. Haar gasten laven zich aan de dag, het weer en de omstandigheid om in een klein privé gezelschap deze gedenkwaardige dag te mogen beleven. De dag loopt af en terwijl venijnige golven, opgestuwd door de harde oostenwind de Meander V belagen, delen we samen de laatste kostbare, maar fijne minuten.
Leni gaat van boord, we maken nog een groepsfoto en dan volgt het onverbiddelijke afscheid op een zonovergoten voorjaarsdag. Een afscheid dat altijd anders is, altijd pijn doet, altijd een traan brengt. Leni knuffelt Evert en huilt zachtjes. Iedereen geeft elkaar een hug, pinkt een traan en deelt de emotie. Ook van deze lieve en moedige vrouw moeten we afscheid nemen, hoe zwaar ook… Ach, de foto’s zeggen genoeg!
Vaarwel lieve Leni, goede Thuisreis in de ruimste zin van het woord…
Auteur Vaarwens.
Met dank aan:
KNZ&RV voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Stichting Ambulance Wens Nederland voor de verpleging en het vervoer
Amsterdam Marina voor de gastvrijheid
Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen
Vaarvrijwilligers Henk en Nel voor hun inzet
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
