Vaarwens 586 op 1-8-2018
Een dag lang vergeten…
Als jarenlang hardwerkende banketbakker in hart en nieren en daarna campingbaas als nieuwe uitdaging, leeft Kees zijn zorgeloze leven met zijn grote gezin. De nieuwe uitdaging wordt echter al snel gedwarsboomd door een stiekeme dissonant die Kees zijn beenmerg als huisvesting heeft gekozen. Artsen vechten, Kees vecht, therapie na therapie, medicatie na medicatie, kuur na kuur… de dissonant laat zich niet verslaan en het wordt een 15 jaren lange uitputtingsslag. Nu is de uitputting van Kees zo groot, dat zijn krachten afnemen en hij voelt dat hij het niet gaat winnen van de Kahler. Hij besluit nog te gaan genieten van wat hem rest en dient een wens om te varen bij de Stichting Ambulance Wens in. Daar wordt gelijk actie ondernomen en vandaag gaat Kees samen met zijn lieve echtgenote en broer een dagje met de Meander V het water op.
-
Woensdagmorgen, 09.15 telefoon: “Goedemorgen Meander, dit is de ambulance van de SAW en ik wilde even melden dat we met meneer onderweg zijn. We hopen de rit vanuit Friesland snel te kunnen maken en verwachten om 10.30 uur in Monnickendam aan te komen. Hebben jullie een rolstoel klaar staan? Meneer wil eigenlijk liever niet op de brancard over de steigers…!” Klokslag 10.30 uur arriveert de ambulance in Monnickendam, en daar ligt Kees. Hij ziet bleek en is misselijk, een beetje wagenziek van het achteruit rijden. Snel zet Evert de rolstoel klaar en Kees settelt zich er graag. Even later rollen we hem aan boord onder het gelag van enkele grappige opmerkingen van Evert om Kees zijn aandacht af te leiden. Het helpt, Kees lacht en grapt zelfs op getapte wijze terug…
-
Er is koffie en koek, er is een gezellige ontspannen sfeer, er is een prachtige zonnetje en er is tijd voor ontspanning. Evert doet een welkomstpraatje en daarna gaat hij achter het roer om de vaardag te beginnen. Even later klautert Kees de trap op, want hij wil bij Evert zitten. “Er is een liftje hoor! Doe je wel voorzichtig? Lukt het allemaal? Niet vallen hoor…! Klinkt het terwijl Kees uiterst zwak maar vastberaden de stuurhut in klimt. We snappen echt wel… Kees wil vandaag even niet ziek zijn, even gewoon sterk en wilskrachtig zijn, even geen patiënt genoemd worden… Boven bij Evert op de bank nestelt hij zich in en laaft zich aan de vaardag.
-
Varen, Volendam, vrijheid, vergezichten, vergeten… Kees en zijn broer Ton hangen aan Evert zijn lippen en ook Kees zijn lieve Lies geniet van haar vergetende echtgenoot. Danny serveert een heerlijke lunch en alles wordt goedgekeurd door de voormalige bakker. Er wordt genoten van een rondje over de dijk van Volendam en dan gaan de trossen weer los, op naar Thijs en Liliane van de vuurtoren. Daar meren we aan en bezoeken het prachtige monumentale gebouw met haar gastvrije bewoners. Kees zit aan de voet van de toren terwijl Evert de rest een rondleiding geeft… genieten pur sang!!
-
We varen huiswaarts, want Kees staat nog een flinke rit retour Scharsterbrug in Friesland te wachten. Hij ziet er een beetje tegenop vanwege de heenreis waar hij wagenziek werd. We nemen afscheid, maken foto’s, maken plannen en dan ziek we tot onze grote verbazing dat het hele gezelschap een stoelendans doet… Broer Ton gaat op de brancard liggen, Ambulancevrijwilligster Joke gaat achterin zitten samen met Kees zijn echtgenote Lies en Kees… Kees zit vorstelijk voorin bij de chauffeur achter de airconditioning met een grote glimlach… Als Evert terugloopt merkt een havengast uit Monnickendam op: ”Man… een dagje varen met jouw lijkt Lourdes wel! Ze komen op de brancard aan en zitten aan het einde van de dag voorin de ambulance op weg terug naar huis…”
Zou het de ‘Vaarwensboost’ zijn???
Vaarwel flinke Kees.
Auteur Vaarwens.
† Cees: 15-11-2018
† Cees: 15-11-2018
Met dank aan:
Jachthaven Waterland Monnickendam voor het gratis faciliteren van de ligplaats
Stichting Ambulance Wens Nederland voor de wens en de verpleging
Haven Volendam voor de gastvrijheid
Bakkerij Kees Gutter en Keurslager Dirk Spronk voor de catering
Thijs en Liliane voor de gastvrijheid en voor de prachtige foto’s
Vaarvrijwilliger Danny voor zijn inzet