In het najaar van het leven blijkt het essentiële fabriekje in je beenmerg niet goed meer te werken en er is niets meer aan te doen. Langzaamaan houden functies in het lichaam op te werken en je beland uiteindelijk in het Hospice Kajan te Hilversum om daar te wachten op… Er waren samen met zijn lief nog zoveel plannen, nadat Kees zijn vorige echtgenote zeven jaren geleden naar het graf moest brengen, maar die vallen ineens allemaal in het water. Toch geeft het water aan Kees vandaag de ‘vaarwensboost’ en hij gaat genieten met een grote ‘G’!

-

De atmosfeer is na een paar onstuimige dagen wat tot rust gekomen en de plantjes hebben weer te drinken gehad, zodat we vandaag weer gezegend kunnen worden met prachtig zomerweer. De wind heeft ook haar rust gevonden en bij een waterig zonnetje komt de familie aan op jachthaven Waterland. Het was gisteren nog de vraag of Kees mee zou kunnen, want hij kan nog moeizaam een paar stappen doen, omdat zijn energievoorraad in het rood staat. Toch klimt hij dapper uit de auto en ploft neer in onze rolstoel. Een warm welkom volgt en Evert kletst alweer honderduit… Zijn drie lieve kinderen en vriendin zien Kees opveren en even later zitten we gezamenlijk gezellig in de stuurhut te kletsen bij een kop koffie…

-

De ‘karren’ worden gestart en diep grommend verlaat de Meander V haat ligplaats. We delen, we kletsen, we genieten, we (er)varen en even lijkt alles heel gewoon… De lading is echter permanent op de achtergrond aanwezig en de reden voor de vaardag niet minder. Toch windt Kees er geen doekjes om en noemt zijn lot bij naam. Hij gaat ons verlaten en is vol verwachting van wat er ‘Boven’ voor hem te wachten staat. Hij heeft er vertrouwen in en gaat zijn lot met opgeheven hoofd tegemoet! We hebben respect voor zijn positieve benadering van zijn dood en het geeft ook ons kracht en vertrouwen!!

-

We scharrelen de Gouwzee door onder begeleiding van innemende verhalen van Evert over de geschiedenis en bijzonderheden. Meegekomen verpleegster Aletta zorgt voor Kees en houdt hem nauwlettend in de gaten terwijl we over het weidse water snorren. We meren aan in Volendam, lunchen en gaan de dijk op om de toerist uit te hangen, we varen naar de Vuurtoren van Marken en vereren Thijs en Liliane met een bezoekje, de naasten genieten van Kees zijn laatste dagen in hecht samenzijn op een bijzondere dag. Daarna stuurt zoon Eduard de Meander V terug naar Monnickendam terwijl Evert honderden foto’s verzamelt op een USB stick voor Kees.

-

Voor Kees zijn vriendin Astrid wordt het aan het eind van de dag even teveel. De dubbele emoties van vreugde, verdriet en verlaten overweldigen haar en ze deelt het veilig op de bank in de living van de Meander V met verpleegster Aletta. Ook zij voer vroeger met haar gezinnetje met een bootje over het water en genoot met volle teugen van het verpletterende ‘vrij gevoel’ op de weidsheid die water biedt. Kees voer in het verleden ook al met bootjes over de Loosdrechtse plassen en beiden hebben iets met varen, maar deze vaardag slaat alles… Straks is het over en moeten ze beiden wederom afscheid nemen… Het besef hakt er stevig in…

-

We meren aan in Monnickendam en Kees zit nog steeds tevreden in de kuip met zijn beide dochters.

“Man… wat heb je me een prachtige dag geschonken! Het was werkelijk geweldig!” lacht Kees, beseffende dat dit hoogstwaarschijnlijk zijn laatste uitje was. Evert overhandigt Kees een USB met fotomateriaal van de dag en wat andere informatie, waarna we gezamenlijk naar de auto lopen en met een dikke knuffel en een belofte afscheid nemen. Evert en Kees spreken iets af en Kees roept uit het raam van de auto:” Ik zal daarboven alvast een paar flessen wijn klaarzetten Evert! Tot ziens!”

-

Tot ziens hierboven Kees…

Auteur Vaarwens.

Kees: †18-9-2018

Met dank aan:

Jachthaven Waterland Monnickendam voor het gratis faciliteren van de ligplaats

Haven Volendam voor de gastvrijheid

Bakkerij Kees Gutter en Keurslager Dirk Spronk voor de catering

Thijs voor de prachtige foto’s

Vaarvrijwilliger Marijke voor haar inzet

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...