Enschede-Monnickendam… het is niet naast de deur! Toch gaan in het @Hospice Enschede enthousiaste verhalen de ronde om nog één keertje te kunnen varen met een prachtig schip, varend op mooie locaties in het westen van het land. Ook Martin ligt er, want hij heeft in zijn 53ste levensjaar te horen gekregen dat het ‘game over’ is. De sluipmoordenaar wist zich ook bij hem in te nestelen en gaf geen kans tot overleven, hoe hard de strijd ook… Hij wil dolgraag gebruik maken van de mogelijkheid er nog een keertje met zijn naaste uit te kunnen en er wordt een intakeformulier ingevuld op de website. Even later heeft Inge de wens geregeld en gepland om samen met de SAW voor hem de dag te maken. Vandaag is het al zo ver, want de klok tikt voor Martin zijn laatste dagen af…

-

Het lijkt weer een mooie zomerdag te worden als Evert al vroeg de Meander V inricht voor de ontvangst van zijn gast per brancard. Vrijwilligsters Trees en Joke zijn er ook klaar voor en keurig op tijd komt de ambulance de haven oprijden, want vandaag waren er bijna geen files door de vakantietijd. De deuren openen zich en er komt een optimistische man uitrollen met twee duimen omhoog. Hij heeft er zin in. Even later rijden we Martin aan boord en daar wacht hem een verrassing… De rode vlag van het Twentse Ros wappert in de mast en Herman en Inge (de havenmeester van de overkant) zitten het gezelschap op te wachten. Ze troffen elkaar in het hospice Enschede toen Herman zijn moeder er ook lag. Er ontstond een warm contact, dat vandaag met een hartelijke ‘boks’ nogmaals werd bevestigd.

-

Martin krijgt genoeg kracht door de ‘vaarwensboost’ dat hij van de brancard komt en op eigen kracht de stuurhut in wil. Even later zit hij dapper met zijn - inmiddels grote berenvriend – Mario en zijn broer Raymond parmantig bij de stuurstand te genieten. De lach komt niet van het gelaat en er wordt genoten met een grote ‘G’! De trossen gaan los en de beide broers laven zich aan de verhalen en anekdotes van Evert terwijl prachtige panorama’s aan hun voorbij trekken. Trees en Joke zorgen voor de inwendige mens en schieten mooie plaatjes van de dag, als herinnering en ambulancebroeders Kees en Jaco verplegen en verzorgen, kortom… het is een gezellig gebeuren.

-

We meren aan in Volendam en genieten gezamenlijk van een heerlijke lunch, waarna Martin graag op het aanbod om in kostuum op de foto te gaan, ingaat. Even later zit hij prinsheerlijk in onze rolstoel en mengt zich tussen het drukke toerisme op de dijk. Er wordt een prachtige foto gemaakt en Martin straalt nog steeds… Nog snel een visje happen en dan weer aan boord.

-

We varen langs de vuurtoren en Thijs maakt weer prachtige plaatjes. Op de terugreis merken we dat Martin langzaam door zijn kruit heen is en het meeste heeft verschoten. We kletsen, delen en schommelen terug naar Monnickendam. Daar helpen we de onfortuinlijke jongeman weer op de brancard om de 2 uren durende retourrit naar het hospice te maken. We nemen emotioneel afscheid van deze – veel te jonge – topper, wiens tijd te kort was, maar nog altijd in zijn allerlaatste dagen leeft met twee duimen omhoog…

Vaarwel dappere Martin.

Auteur Vaarwens.

Martin: † 24-10-2018

Met dank aan:

Jachthaven Waterland Monnickendam voor het gratis faciliteren van de ligplaats

Stichting Ambulance Wens voor het vervoer

Haven Volendam voor de gastvrijheid

Bakkerij Kees Gutter en Keurslager Dirk Spronk voor de catering

Thijs voor de prachtige foto’s

Vaarvrijwilligers Trees en Joke voor hun inzet

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...