"Hier had ik nooit van durven dromen!”

Kapitein Kaandorp en z’n twee matrozen op avontuuur

Het is dinsdag 21 augustus. Prachtig weer, 24 graden en zo goed als windstil. Wie kan op zo’n dag iets beters bedenken dan een vaartocht maken over de Gouwzee? Niemand natuurlijk, dus gaan we dat doen!Kapitein Kaandorp is er ’s ochtends in het hospice al vroeg bij. Tasje gepakt, gepikt en gedreven zit hij klaar. De matrozen Fred en Piet mogen mee voor deze all-inclusive cruise in de Bermuda driehoek tussen Monnickendam, Marken en Volendam.

We gaan niet over één nacht ijs op deze zomertocht. De wensambulance (uit Rotterdam!) rijdt voor. Verpleegkundige Theo (uit Apeldoorn!) en chauffeur Safira (uit Zoetermeer!) begeleiden ons langs alle jachthavens van Monnickendam tot we de juiste hebben gevonden. Dar ligt de Meander V te pronken en kapitein Kaandorp wordt met alle égards ontvangen door de rest van de bemanning. Evert (reserve kapitein), Henk (fotograaf) en Riet (catering) maken het vrijwilligersteam compleet op waarlijk een superschip. Groot, luxe, mooi en van alle gemakken voorzien. Gooi de trossen maar los!

Vanaf de eerste tel is onze kapitein in z’n element. De vermoeidheid lijkt in het hospice achtergebleven. Onder de indruk neemt hij alles scherp in zich op. In stilte, ja heus! Nu krijg je van Evert ook niet veel kans op spreektijd. Hij weet veel en brengt het met smaak. We zijn een en al oor. Het is vandaag zijn 593e(!) wensvaart. Ja heus, 593.

Kapitein Kaandorp is niet weg te slaan van zijn plek achter Evert en vlakbij alle schermen en knoppen op het indrukwekkende dashboard en van Everts smeuiïge verhalen. En de matrozen? Zij houden zich net zo geïmponeerd als hun chef erg koest en verkennen het binnen- en buitengebeuren inmiddels midden op zee richting Marken. In het fraaie vooronder krijgt het toilet inspectie én goedkeuring van de hoofdrolspeler van vandaag. Zo, dat lucht lekker op. Via Marken door naar Volendam. Daar op de Dijk hebben ze al eens eerder kennisgemaakt met ons Kappie. Jan Smit ontmoeten we vandaag in de gedaante van de veerboot naar Marken. Die heet zo.

Hoogste tijd voor de lunch van hoog culinair niveau aan boord op onze gereserveerde plek in de haven. Aan alles is gedacht. Volkstammen Chinezen en andere toeristen trekken boven ons langs over de Dijk. Wij doen er ook een loopje en zoals het een hoogwaardigheidsbekleder betaamt, laat hij zich gewillig(!) rijden in een rolstoel.

We zetten koers naar ‘Het Paard’. De kenners weten het al: Zo heet de vuurtoren van Marken op Land’s End in de Zuiderzee. Een unicum dat we daar mogen aanleggen, want dat mag alleen Beatrix met haar Groene Draeck gezien alle foto’s aldaar. En nu wij, natuurlijk. De matrozen zijn brave jongetjes geworden in deze haast Koninklijke sferen. Bewoner Thijs ontvangt ons ook al vorstelijk. Wijk aan Zee blijkt een gouwe ouwe verbindende factor tussen gast en gastheer…. Er is tijd voor een bezichtiging van deze markante plek, een duik in zee en voor kapitein Kaandorp een versnapering in de broodnodige schaduw. Van bovenaf de toren zien we hem genieten aan zijn geliefde water (en biertje…).

Het kost moeite dit paradijsje te verlaten, maar het hoogtepunt van de dag moet nog komen: het roer komt in handen van de Maestro himself. Soepel als in zijn jonge marinejaren loodst hij ons op de kerktoren van Monnickendam af. Tikkie stuurboord, beetje bakboord. Een groots en trots gevoel straalt hij uit. Zelfs z’n stem schalt door de luidsprekers over het stille water: ”Opzouten, jullie matrozen daar op die punt!”

Het afscheid tussen boot en de wensambulance is emotioneel. “Die Evert is God in eigen persoon”, voegt een intens dankbare Johan ons toe. Voor hem is dat helemaal waar vandaag. Wat moeten we daar nog aan toevoegen? Helemaal niks, oh ja, natuurlijk wel: Stichting Vaarwens, Wensambulance, hospice, iedereen ontiegelijk bedankt!!

De buddy matrozen