Vandaag maken we onze 600ste vaarwensdag met een gezin in zwaar weer. Echtgenote, moeder en oma Diny is in haar 72ste levensjaar uitbehandeld want de sluipmoordenaar heeft zich overal in haar lichaam genesteld. Ze had nog zoveel plannen en wilde nog heerlijk genieten van een onbezorgde levensherfst en haar kleinkinderen, maar het mag niet zo zijn. Haar tijd is bijna op! Toch is Diny nog zelfstandig en red zich met een stok, rollator en indien nodig een rolstoel. Ze verpleegt zichzelf en heeft (nog) niemand nodig…

-

Monnickendam: Het is droog geworden na een paar dagen hemelwater als Evert naar de bakker en de slager fietst voor zijn dagelijkse boodschappen voor de vaarwens. Deze keer voelt het toch anders… Zeshonderd keer maakte hij met de Meander V de trossen los om iemand in zijn laatste levensfase een mooie dag van vergetelheid te bezorgen, zeshonderd keer regelde Inge de hele organisatie van deze dagen tot in de puntjes en ging ook vaak mee, zeshonderd keer namen we afscheid aan het einde van de dag met veelal een brok in de keel… Moeten we dit nu vieren met gebak? Ja… want we maakten zeshonderd keer nog eenmaal een dag plezier, eenmaal een dag genieten met naasten, eenmaal een dag in vreugdevol samenzijn om heel even de lading van de dag te vergeten!

-

De koffie geurt, het gebak staat klaar, vrijwilligsters Ada en Jamie staan klaar, Ron de cameraman van de lokale omroep PIM was al vroeg aanwezig voor een interview, en dan komt Diny met haar naasten de haven op rijden… Het was een flinke rit van Dongen naar Monnickendam, maar iedereen heeft er zin in. Even later zit de hele familie in de stuurhut. Tijdens de laatste stuiptrekkingen van een overtrekkend front, trakteert moeder natuur ons nog even met een flinke bui. Evert trakteert ondertussen op iets anders… Hij kreeg van bakker Kees Gutter een mooie taart voor de 600ste vaarwensdag, die even later vol enthousiasme door Diny wordt aangesneden.

“Oooohhh, wat is dit een verrassing, wat ziet het er heerlijk uit, wat geniet ik nu al!” glimlacht onze onfortuinlijke gaste terwijl ze de taart aansnijdt.

-

Na het welkomstwoordje gaan we varen en het voltallige gezelschap geniet van de gepaste feestelijke dag aan boord. Na het gebruikelijke rondje Gouwzee - dat voor velen volledig nieuw is – worden we tegemoet gevaren door Alexander, havenmeester van Volendam met de vaarwensvlag in het mastje… “Er is plek hoor! Helaas niet voor lang, want er komt een horde Wieringer vissers met hun kotters deze kant opstomen voor de Volendammer kermis. Er is nog een plekje onder de visafslag.”

Evert prutst de Meander V met harde wind en zonder boegschroef (die heeft het gisteren begeven) achter het remmingwerk voor de visafslag en daar wordt de lunch geserveerd. Ada en Jamie hebben er een heerlijke maaltijd van gemaakt en iedereen smult, als er plotseling een horde grote viskotters de haven binnenvaart. Alexander stapelt de grote jongens naast elkaar met de spiegel tegen de kade, maar de Meander V wordt zo helemaal ingesloten. “Misschien verstandig om toch maar even te verhalen Evert!” lacht de goedwillende havenmeester, maar Evert besluit kordaat koers naar het Paard van Marken te varen terwijl de gasten nog aan de lunch zitten.

-

Ondertussen waait het straf en onze schepper trakteert ons op fantastische panorama’s met Hollandse wolkenluchten en schitterend golvende vlaktes als we op open water varen. De vuurtoren komt in zicht en gelukkig zit de harde wind in de goede hoek. Met wat lij van de toren en de dijk krijgen we de Meander V voor de palen en even later scharrelt iedereen van boord om de unieke locatie te bezichtigen. Diny en haar man Bert krijgen een prachtplek uit de wind en in de zon in Thijs zijn strandstoel en genieten van het gebodene weidse uitzicht, terwijl Evert met hun dochters en schoonzoons de toren in gaat. Na een tijdje gaan we weer aan boord en Diny zegt; “Wat een geweldige dag! Dit had ik niet verwacht… wat een verrassing en wat een ontspanning. Ik kan het amper bevatten…!”

-

Terugvarend naar de haven delen we wederom samen aan boord. Eenieder heeft zijn eigen emoties en vind een gesprekspartner, een oor, begrip… Na te zijn aangemeerd wil Diny een boek van Evert mee naar huis en zegt; “Als gij schrijft zoals ge proat, dan wil ik enne boek mee noar hus…!” Evert signeert vol trots één van zijn vier boeken en we nemen vandaag voor de zeshonderdste keer afscheid van een gezin in zwaar weer, dat vandaag heel even vergat dat…

-

Vaarwel lieve Diny en naasten,

Auteur Vaarwens

Diny: † 22-03-2020

-

Met dank aan:

Jachthaven Waterland voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Haven Volendam voor de gastvrijheid

Bakker Gutter en slagerij Spronk voor de gesponsorde catering

Thijs en Liliane voor de gastvrijheid en de mooie foto’s

Vaarvrijwilligers Ada en Jamie voor de inzet

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...