Altijd bezig geweest met varen, zeilen, water, bootjes opknappen… en dan slaat het noodlot toe. Ronald werd vorig jaar getroffen door de ‘sluipmoordenaar’ en hij kreeg nog een paar maanden, maar nu zijn we een jaar verder. Hij heeft het niet van zijn opponent kunnen winnen en momenteel wacht hij in het hospice te Harlingen op wat gaat komen. Ronald gaat opeens snel achteruit, maar verneemt de mogelijkheid om nog één keertje te kunnen varen met een ‘vaarwens boot’. De wens wordt snel door Inge geregeld en vandaag is er een extra vaardag ingelast.

-

Een prachtige verstilde morgen met dito zonsopkomst verrast ons na een dinsdag wind en gisteren een dag druilregen. Evert spoedt zich naar de tandarts en komt met een stijve mond terug. Zijn spraakwater wordt erdoor in de weg gezeten en hij moppert: “Och och.. ze kunnen wel denken dat ik vanmorgen al te diep in het glaasje heb gekeken!” Kees en Reina zijn mooi op tijd present en even later arriveert de ambulance op de haven. Ronald voelde zich vanmorgen helemaal niet goed en had er eigenlijk geen zin in… Toch weten zijn naasten hem te motiveren en even later ligt hij in de ambulance op weg naar Monnickendam. Er wordt even gestopt bij het monument op de afsluitdijk en Ronald strekt zijn benen. Hij krijgt weer een beetje moed!

-

Nu staat Evert klaar met de rolstoel want Ronald wil graag van de brancard af. Na een kleine krachttoer ligt hij boven op de bank achter de stuurstand en begint los te komen van zijn emoties, die plaats maken voor enthousiasme. Aandachtig geniet hij samen met zijn partner en haar dochters van de verhalen die nu al wat beter verstaanbaar uit Evert zijn mond komen omdat de verdoving van de tandarts is uitgewerkt. In Volendam is er de lunch en Ronald eet als een ‘slootgraver’! Zijn naasten verwonderen zich en merken op dat hij de laatste weken geen vast voedsel meer binnen heeft gehad. Nu worden er zelfs nog broodjes krabsalade bijgesmeerd!!

-

Evert fluistert Ronald in dat hij nog een verkleedpartijtje kan doen in Volendams kostuum, maar zijn naasten willen er eerst niets van weten. Dat triggert hem extra en met z’n allen weten we de dames over te halen om het spektakel aan te gaan. Een hilarische verkleedpartij met een mooie plaat als eindresultaat volgt.

Daarna gaan we weer aan boord en vervolgen de vaardag. Ronald is nu helemaal los van de lading die zijn lot met zich mee brengt en hij geniet met volle teugen. Er is een zeilwedstrijd gaande op het Markermeer en het wemelt er van de prachtige klassieke platbodems met hun karakteristieke bruine en witte zeilen. Er wordt driftig gefotografeerd, en genoten en even lijkt alles heel gewoon…

-

Evert drukt de gashandels in en de Meander V spurt weg. Dat is een uitnodiging van een speedboot met wildwatervaarder ’s, want het water is zo glad als een spiegel, maar de Meander V trekt een enorme hekgolf achter zich aan. Ronald geniet van de stuiterende speedboot en heeft voor het eerst sinds tijden een brede glimlach op zijn gelaat.

Na een rondje vuurtoren - waar Thijs weer een kaartje voor ons vol schiet - keren we huiswaarts en nemen afscheid van deze dappere Amsterdammer. Moe maar voldaan vlijt Ronald zich weer neer op de brancard om de één na laatste thuisreis te beginnen en ook hij kreeg vandaag tijdens deze spoedwens met het fenomeen ‘vaarwensboost’ te maken…

Vaarwel dappere Ronald

Auteur Vaarwens

Ronald: † 19-9-2018

Met dank aan:

Jachthaven Waterland voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer en verpleging

Haven Volendam voor de gastvrijheid

Bakkerij Kees Gutter en Keurslager Dirk Spronk voor de gesponsorde catering

Thijs de mooie foto’s

Vaarvrijwilligers Kees en Reina voor de inzet

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...