Vaarwens 602 op 12-9-2018
Nog éénmaal samen varen met familie van overzee…
ALS je bent geboren in 1935, een wereldoorlog hebt meegemaakt en een goed leven hebt gehad, dan in de herfst van het leven getroffen worden door de ongeneeslijke ziekte ALS, dat is een wreed lot. Ook Rita wordt systematisch alles aan lichaamsfuncties in haar 81 jarige levensjaar afgenomen. Ze is onder behandeling in het AMC en van daaruit wordt haar gewezen op de mogelijkheid nog een keertje te kunnen varen met haar naasten. Ze neemt de tip graag aan en haar naasten vullen het intakeformulier op de site in. Vandaag is het zo ver…
-
De ‘dikke wind’ van gisteren heeft plaats gemaakt voor druilregen en het ziet er troosteloos uit als Evert de Meander V klaar maakt voor de vaardag. Tussen de druppels door wordt de - altijd weer gesponsorde – catering opgehaald bij bakker Kees Gutter en slager Dirk Spronk. Aan boord is het warm en gezellig, de koffie pruttelt en wat lampjes aan maken sfeer. Vaarvrijwilligsters Marijke en Marleen zijn ook gearriveerd en dan komt het gezelschap aan op de haven. Een warm welkom, en snel tussen de druppels door naar het schip…
-
Rita doet nog een paar stapjes, maar daar is ook alles mee gezegd. Ze gaat met de traplift naar boven en krijgt een heerlijk plekje bij de stuurstand. Even later zitten haar naasten om haar heen en er worden slingers opgehangen. Evert roept: “Mooi man! Het leven is een feestje, maar we moeten wel zelf de slingers ophangen!” Er wordt hartelijk gelachen en de sfeer zit er direct goed in.
Een welkomstwoordje, verbazing, verwondering, vergetelheid… Rita geniet samen met haar man, haar tweelingzus en andere naaste familieleden die over kwamen uit Engeland. Evert gaat over in het Engels en dat gaat hem nog redelijk goed af. Hij wordt met luisterende oren gevolgd in de uitleg over het schip en het reilen en zeilen van de stichting. Vervolgens gaan we varen en de verbazing is groot…
-
Al kletsend scharrelen we in druilregen over de Gouwzee en Evert vertelt, de gasten luisteren en genieten, vrijwilligsters Marijke en Marleen zorgen en fotograferen terwijl de Meander V behaaglijk en lui over het water knort. In Volendam is er een heerlijke lunch, een bezoek aan Foto Zwarthoed voor een foto met de overzeese vrienden in Volendams kostuum en uiteraard een Hollandse kibbeling voor de Engelse vrienden.
-
We gaan weer varen, we bezoeken de vuurtoren en onze vriend Thijs zit weer trouw aan de voet foto’s te maken van ons korte bezoek. We meren niet aan, maar zwaaien vanaf het voordek en iedereen genietn van het fotomoment.
Daarna keren we huiswaarts en Rita haar man Ko stuurt de Meander V terug naar onze vertrekplaats terwijl de naasten genieten van alles wat hun in dit samenzijn ten deel valt. Weer aangekomen nemen we afscheid van een familie die continentaal verspreid, maar samen de dag aan boord deelden van de Meander V…
Dag lieve Rita…
Auteur Vaarwens
Rita: † 27-4-2019
Rita: † 27-4-2019
Met dank aan:
Jachthaven Waterland voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Haven Volendam voor de gastvrijheid
Bakker Gutter en slagerij Spronk voor de gesponsorde catering
Thijs de mooie foto’s
Vaarvrijwilligers Marijke en Marleen voor de inzet
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Hoe mijn vaarwens in vervulling is gegaan.
Mijn man en ik kregen van een palliatieve verpleegster te horen dat de mogelijk bestond dat je, als je
terminaal ziek was, met een boot mee zou kunnen en een dag volledig verzorgd zou kunnen krijgen.
Dat bestond uit varen op de Gouwzee, Marken vanaf het water bekijken, Volendam aandoen en de
gelegenheid nemen om met de familie een foto te nemen in klederdracht. Hilarisch!! Maar wat
hebben we er van genoten en véél gelachen. Ook heel dichtbij een vuurtoren gevaren waar de
vuurtoren wachter al klaar zat om foto’s van hen die op de voorplecht stonden , te maken.
Dat was niet alles. In Monnikendam aangekomen, lopend over de steiger naar de Meander,
kwam Evert, de kapitein, al met een rolstoel aangelopen, mij bij mijn voornaam noemend:
“Dag Rita, hier is je rolstoel en vooral heel hartelijk welkom!” Dat voelde zo vertrouwd, als een
warme deken, de gehele tocht door, het verhaal van de boot door Evert zelf ontworpen en
gebouwd; dan de versnaperingen, een heerlijke lunch aan boord, verzorgd door twee vrijwilligsters,
het was “top”
We mochten wel zelf foto’s maken als we dat wilden, maar er werd van alles foto’s gemaakt.
Aan het eind van de tocht kregen we een USB stick, waarop alle gemaakte foto’s stonden. Bij ons
waren dat er over 200…… Wat een eindeloze herinnering, wat een belevenis!! Dat zal ons ten allen
tijde bijblijven
Evert maakte zich zorgen over het weer….. Inderdaad grijs, wat motregen, maar de warmte in de
stuurhut, had de zon niet kunnen overtreffen.
Bovendien al die prachtige tinten grijs aan de hemel, dat was, voor mij althans een geschenk vanuit
de hemel. Dankbaar was ik dat daar nog extra foto’s van zijn gemaakt.
Terug in Monnickendam namen we van de gelegenheid gebruik wat te doneren om de Stichting
Vaarwens in de vaart te houden.
Chapeau Evert en Crew!! Ko en Rita Patist Sluyter xxxxx