… en weer wordt het mooi weer vandaag met een prachtige volle zomerdag middenin de herfst. Vandaag gaat de onfortuinlijke Cor mee varen. Hij heeft te horen gekregen dat hij niet meer beter wordt en wacht gelaten af. Een dagje varen? Ja, dat zat er zeker in en vandaag bracht de Stichting Ambulance Wens Nederland Cor samen met zijn dochter, schoonzoon en kleinzoontje naar Muiden voor een prachtige vaarwensdag…

-

Cor voer op grote vrachtschepen in de binnenvaart, redde zijn kapitein die niet kon zwemmen het leven, maakte zonnebanken, maakte dakkoffers, maakte… wat al niet meer! Dan wordt hij ziek, ongeneeslijk ziek, en daarbij laat zijn geheugen hem ook nog in de steek. Hij woont in een centrum voor begeleid wonen en leeft het leven van dag tot dag. Zijn leven is onzeker, onstabiel, onsamenhangend en niet meer te redden geworden. Met de nodige morfine tegen de pijn gaat hij vandaag de ambulance in om de lange rit vanuit Zeeland naar Muiden te maken. Cor geeft geen krimp, Cor gaat vandaag varen!

-

Vaarvrijwilligers Riet en Harrie staan samen met schipper Evert klaar om het gezelschap op te vangen. De ambulance opent en Cor zijn blik is gelijk op de glimmende Meander V voor het Muiderslot gericht. We heten iedereen welkom en gaan snel aan boord. Daar geurt verse pruttelkoffie en lonken de heerlijke stroopwafels. Cor kan echter niets meer door zijn keel krijgen, of het moet al vloeibaar zijn. We worden even stil en bedenken ons hoe het moet zijn als je niet meer lekker kunt eten… Cor maakt het vandaag niet uit, want hij gaat varen!

-

Enigszins verlaat gaan te trossen los en de wereld schuift aan Cor en zijn naasten voorbij. Er is zoveel te zien op het water en rond Amsterdam, dat Cor nu zelfs zijn ziekte vergeet. Met een grote glimlach ligt hij op de brancard alles te absorberen. Evert weet overal wel iets over te vertellen en samen met de zonnige nautische beelden lijkt het leven wel een prentenboek… Onderweg wil Cor van de brancard af en buiten in de kuip vertoeven. Ook hij krijgt (zoals al zovelen voor hem) de vaarwensboost en schuifelt vastberaden door de stuurhut de trap af, waar hij even tevoren met de lift naar boven moest…

-

Riet en Harrie serveren een heerlijke lunch terwijl we onze vaart vervolgen. Eten gaat voor Cor niet meer, maar er is heerlijke hopjesvla ingeslagen en Cor geniet daar evenveel van als wij van het heerlijke brood. Amsterdam laat zich zien in al haar prachtige facetten terwijl een volle zomerzon deze herfstdag tot een cadeautje transformeert. “Gaat ie goed Cor?” roept Evert vanachter de stuurstand. “Geweldig, ik heb me in tijden niet zo goed gevoeld!” roept Cor opgetogen… Kijk daar is het ons om te doen.

-

Als we de Oranjesluizen op de terugreis uitvaren, gaat op het Markermeer het gas er even op en Cor ligt met een grote glimlach weer op de brancard achter het raam. Iedereen is in de weer met een mobieltje of een camera om het geweld en de snelheid van het schip vast te leggen, maar Cor geniet nu, niet morgen, niet later, maar nu! Hij heeft weinig tijd meer, dus iedere minuut is kostbaar!

-

We gaan van boord, maken foto’s, wisselen foto’s uit op een USB stick en dochter Diana gaat er een mooi herinneringsboek voor haar vader van maken. We nemen afscheid in de ambulance, waar onze onfortuinlijke varensgast eerst nog door verpleegster Ingrid wordt voorzien van een shot pijnmedicatie om de lange rit uit te kunnen zitten. Voor Cor was het de lange rit zeker waard, maar we beseffen ons allen terdege dat deze dappere redder zelf niet meer te redden is…

Vaarwel Cor

Auteur Vaarwens.

Met dank aan:

KNZ&RV voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer en de verpleging

Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen

Vaarvrijwilligers Riet en Harrie voor hun inzet

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...