Al vanaf geboorte zit het je niet mee en vervolgens op veel te jonge leeftijd (43 jaar) worden getroffen door iets onbeheersbaars dat zich in je lichaam nestelt… het is niet te bevatten wat sommige medemensen voor hun kiezen krijgen. Onze gast van vandaag is de jonge Anton en hij heeft het niet getroffen met zijn gezondheid maar leeft zijn leven zoals het valt. Er wordt een intakeformulier ingevuld voor Anton en zijn vader zodat ze samen nog éénmaal een dagje kunnen varen, genieten, ontspannen en heel misschien even vergeten…

-

Als de rolstoeltaxi met het gezelschap op de Amsterdam Marina aankomt, staat Evert hen al op te wachten… Anton stapt snel uit en verkent de omgeving. Zijn helm beschermt hem bij de mogelijke epileptische aanvallen en zijn vader is afhankelijk van de rolstoel. Verpleegster Astrid begeleidt Anton en we heten elkaar hartelijk welkom. We gaan aan boord en Anton’s vader (pappa Ton) gaat met de nodige hulp met de traplift de stuurhut in en nestelt zich bij Evert achter de stuurstand. Even later volgt ook onze hoofdgast Anton zelf. De helm heeft plaatsgemaakt voor een Vaarwens pet en die gaat niet meer af! Evert vertelt over het schip en het vaardoel en de verbazing is groot. Dit hadden ze niet verwacht…

-

We gaan varen en we worden begeleidt door een prachtige zon die onze beide gasten licht en warmte geeft in tijden van onzekerheid en verslagenheid. Evert begint te vertellen en dat leidt af. Anton, vader Ton en verzorgster Astrid genieten met volle teugen en worden even ontzorgd. We gaan de Oranjesluizen in en vader en zoon delen alles wat er gebeurt. De camera blijft klikken en de dag wordt minutieus door onze vrijwilligster Gerda vastgelegd op de gevoelige plaat als herinnering.

-

Na een rondje Pampus meren we aan in Muiden terwijl de temperatuur stijgt naar zomerse waarden in November. De wind laat het - evenals de zorgen van onze gasten - afweten en iedereen laaft zich aan de dag. Gerda serveert een heerlijke lunch en met uitzicht op het Muiderslot voelt het een luxe als in een driesterren restaurant… Anton eet als een dokwerker en geniet van zijn dag. We merken op dat de band tussen vader en zijn gehandicapte zoon immens sterk is en het ontroert ons allen om te zien hoe liefdevol ze met elkaar omgaan.

-

Als we weer varen, gaat Anton aan het roer. Stoer en zeker stuurt hij onder toezicht van vrijwilliger Hanno de Meander over het glinsterende water en de jongeman is apetrots. We scharrelen daarna door kleine haventjes en Evert en Hanno weten over wel iets over te vertellen. Anton is inmiddels volledig op z’n gemak en voelt zich helemaal senang op de Meander V. We zetten al het geschoten fotomateriaal op de USB stick en Ton beloofd er een mooi album voor Anton van te maken, waarvan hij de dagen die hem nog resten kan genieten en terugkijken. We meren aan het eind van de vaardag weer aan in de Amsterdam Marina en beginnen de boel enigszins gehaast in te pakken want de taxi staat er al en we weten dat die nooit wachten…. We nemen met een ferme handdruk afscheid en wensen de lieve onfortuinlijke Anton en zijn zorgzame vader - die zelf veel zorg nodig heeft - heel veel liefde en sterkte toe.

Vaarwel lieve Anton

Auteur Vaarwens.

Met dank aan:

Amsterdam Marina voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

KNZ&RV voor de gastvrijheid

Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen

Vaarvrijwilligers Gerda en Hanno voor hun inzet

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...