Net over de dertig en eigenlijk nog een heel leven te gaan, totdat… Er groeit iets onbeheersbaars, onbehandelbaars en ongeneesbaars is haar hoofd! Operaties, chemo’s, snel tussendoor trouwen, er is geloof, hoop en liefde… De tumor keert nog kwader en nog agressiever terug, om te winnen en uiteindelijk zelf te verliezen! De artsen willen van alles maar kunnen weinig, het is over, er is niets meer voor onze veel te jonge Henriette te doen… De bliksem slaat in, het leven staat op z’n kop en er blijft weinig anders over dan het lot te accepteren en vertrouwen hebben op wat onze Schepper ons heeft beloofd! Henriette gaat het hospice in, vindt de Vaarwens folder en overlegt. Ja… ze kan nog een dagje varen, het water op, even weg uit het laatste station… Het intakeformulier wordt door medewerksters vanuit het hospice ingevuld en binnen een week is het al zo ver!

-

Evert en Inge zijn verrukt, als vandaag voor de zoveelste keer de weergoden blijken mee te werken een aan mooie vaarwensdag. De zon komt veelbelovend als een rode lolly omhoog vanachter de Amsterdamse horizon en verlicht de paar aanwezige wolken mooi. Er worden door Inge broodjes ingeslagen en even later ligt de Meander V startklaar. Vrijwilligers Henk en Nel arriveren ook mooi op tijd uit Monnickendam en nu maar wachten op onze vaargasten. Als snel komt de zespersoons auto met de familie het terrein van de Amsterdam Marina oprijden met daarin onze onfortuinlijke vaargaste, haar man, ouders en schoonouders. De rit vanuit Barneveld ging redelijk voorspoedig en iedereen heeft er zin in.

-

Evert staat klaar met de rolstoel om Henriette haar energie te sparen en er volgt een hartelijk welkom. We gaan aan boord en Henriette stapt moedig uit de rolstoel en wil de traplift op, maar gaat door haar knieën. We schrikken even, en aan de blik van haar ouders kunnen we opmerken dat ze vandaag alweer een stukje heeft ingeleverd.

We gaan naar binnen en daar geurt de koffiepot terwijl iedereen zich achter de stuurstand op de bank naast onze moedige gaste innestelt. Evert vertelt, de koffie smaakt goed en dan worden de motoren gestart…

-

Varen, vertellen en vermaken… dat is Evert zijn doel en meer dan eens passeert er een anekdote of een verhaal, waarbij iedereen de tranen in de ogen heeft van het lachen. Ook de traan van verdriet komt regelmatig voorbij als de werkelijkheid af en toe de kop opsteekt. Alles kan en mag er vandaag zijn en samen met de familie delen we de dag, al kenden we elkaar al jaren! Als we in Muiden aanmeren voor de heerlijke lunch - waarvan Nel wederom een feestje maakte - zegt Henriette serieus tegen haar lieve kersverse echtgenoot; “Ga eens even naast me zitten! Ik heb een cadeautje voor je gekocht!” Er komt een mooi tasje tevoorschijn met een doosje er in. Als het opengemaakt is, blijkt er een prachtig horloge in te zitten met een prachtige inscriptie op de achterkant. Het ontroerd ons allen als we de tekst horen en menige traant vloeit…

-

De trossen gaan weer los en al kletsend varen we terug naar Amsterdam. Echtgenoot Gert Jan gaat aan het roer en ook hij vergeet heel even de hele situatie. Serieus stuurt hij de Meander V haar voorliggende koers, maar hij heeft er moeite mee het schip op koers te houden. Hij snapt er niets van, maar weet namelijk niet dat Evert achter hem zit en het schip steeds van koers brengt met een afstandsbediening en de hele familie ligt dubbel van de pret. Heerlijk… samen tussen de tranen van emoties door dubbel liggen van het lachen! Het ligt zoooo dicht bij elkaar!

-

We delen samen geestelijke rijkdom, over hiernamaals, over vertrouwen, over onze Schepper die in alles een bedoeling heeft, al snappen we Zijn plan soms niet…

We meren aan en maken aanstalten om het moeilijkste stukje van deze dag aan te gaan, namelijk het afscheid! Moedig lopen we met Henriette naar de auto en maken nog een groepsfoto met de Meander V op de achtergrond en knuffelen elkaar in liefde, troost en bemoedigingen. Dan nemen zwaaiend afscheid van deze fijne familie in zwaar weer en Evert loopt met Nel en Henk terug aan boord. Onderweg likt hij de achtergebleven zoute traan van de moedige Henriette van zijn wang en zegt met een hart vol emoties; “Ze is te jong… veel te jong…”

Vaarwel moedige lieve Henriette

Auteur Vaarwens.

Henriette: † 2-1-2019

Met dank aan:

Amsterdam Marina voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

KNZ&RV voor de gastvrijheid

Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen

Vaarvrijwilligers Henk en Nel voor hun inzet

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...