Vaarwens 634 op 10-4-2019

Geen rustige overtocht…
-

Na een werkzaam leven denk je van een rustige oude dag te gaan genieten, en dan wordt je getroffen door de sloopziekte ALS. Wim heeft de nodige hulpmiddelen nodig om zijn leven te verlengen. “Vader kan nog een paar stapjes doen maar moet in de rolstoel voor langere stukken!” schrijft dochter Danielle op het intakeformulier. Ze kwam op de website van de stichting ALS onze Stichting Vaarwens tegen en ze wil haar vader verrassen met een vaartochtje, want Wim is dol op varen en het water. Inge roostert de wens in, maar dan krijgt Wim zijn vierde longontsteking en de dag wordt uitgesteld. Vandaag is het dan toch zo ver…

Wim is inmiddels te verzwakt om de dag op eigen kracht door te brengen en we regelen de SAW om hem per ambulance vanuit Zevenaar aan boord te brengen.

“We weten niet hoe lang vader het volhoudt, misschien is een paar uurtjes varen genoeg!” is het advies van zijn naasten…

De Meander V ligt in het zonnetje te glimmen voor het Muiderslot, maar het is koud en het waait straf. Vrijwilligers Ellie en Harrie staan klaar en dan komt de ambu het terrein oprijden… Een warm welkom en Evert breekt zoals gebruikelijk het ijs.

Wim wordt aan boord gereden en gaat met brancard en al op de lift de stuurhut in. Even later staat hij achter het raam en kijkt naar het prachtige Muiderslot, maar de klokjes bij de stuurstand lokken hem meer.

“Mag ik daar ook zitten?” vraagt Wim dapper.

Even later stapt hij van de brancard en loopt ietwat onzeker door de stuurhut, gevolgd door de verpleegster die de tas met de PEG sonde voor hem draagt.

Hij vindt een plekje op de stuurhutbank en lacht tegen Evert; “Zo… Hier kan ik de dag wel doorbrengen!” zegt Wim moeizaam met een glimlach van oor tot oor.

Evert vertelt van de Meander V en haar vorige leven en hij heeft een luisterend oor. Wim wil alles weten en geniet van alles wat er tot hem komt. Als het welkomstwoordje klaar is, gaan de trossen los en even later stuiteren we tegen venijnige golven in over het woelige Markermeer.

“Hoe hard waait het Evert?” vraagt Wim.

“Windkracht zes Wim. Gaat het goed?” vraagt Evert enigszins bezorgd.

“Geweldig, wat een schip man! Het trekt zich er niks van aan…!” lacht Wim.

We ronden Pampus, slingeren naar de Oranjesluizen en schieten Amsterdam in. Vrijwilligers Ellie en Harrie hebben de lunch klaargemaakt en buiten in het zonnetje de tafel gedekt. Wim blijft boven bij Evert, die de Meander V kalm door Amsterdam stuurt, terwijl de anderen een heerlijke lunch nuttigen. Wim hield van lekker eten, een borreltje en andere geneugten van het leven, maar dat alles is hem door de ALS ontnomen. Daarom eet iedere buiten Wim zijn blikveld in de kuip, een prima oplossing want het is heerlijk weer en de zon schijnt uitbundig.

Ondertussen delen Wim en Evert intiem over het leven, het sterven en het hiernamaals.

We hebben een ontmoeting met de ‘Groene Draeck’ op het Noordzeekanaal, die ook onderweg is naar Muiden en varen samen op retour naar de Oranjesluizen. Eenmaal door de sluis komen we op open water, en net als Evert wil vragen of Wim nog energie kan leveren om even aan het roer te gaan, vraagt Wim; “Zou ik nog éénmaal mogen proberen te sturen?” Hij gaat aan het roer en stuurt de Meander V met één hand als een mes door het water richting Muiden.

Daar aangekomen, nemen we met een lach en een traan afscheid en Wim klimt uitgeput weer op de brancard. Hij heeft alles gegeven vandaag en er staat hem nog één vaartocht te wachten. We weten zeker dat deze lieve kanjer in zwaar weer, vechtend tegen de onoverwinnelijke ziekte, veilig zal aankomen in het eeuwige leven. Onze Vader beloofde ons geen rustige overtocht, maar wel een behouden thuiskomst, die zekerheid heeft onze dappere gast…

Vaarwel dappere Wim

Auteur Vaarwens.

Wim: † 2-1-2020

Met dank aan:

KNZ&RV voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Stichting Ambulancewens Nederland voor het vervoer en de verpleging

Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen
Vaarvrijwilligsters Harrie en Ellie voor hun inzet
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...

Een mooi verslag van echtgenote Elly:

Verslag 10 april:
Op 10 April stonden wij om half negen klaar voor vertrek maar het werd iets later file zoals elke morgen. Toen er om half tien gebeld werd, stonden Dirk en Marlies met de brancard voor de deur.
De warmte die op mij afkwam was overweldigend wat een empathie stralen jullie uit voor de medemens. Nadat Wim op de brancard was geïnstalleerd konden wij vertrekken. De rit naar Muiden verliep soepel en wij hebben ons prima vermaakt en kwebbelen en lachen. Toen wij aankwamen werden wij verwelkomd door onze dochter, samen met Evert Harrie en Ellie van Stichting Vaarwens.
Er werden gelijk foto’s gemaakt en kennis gemaakt de warmte was ook bij hun overweldigend. Wat een schatten van mensen, zou willen dat alle mensen op de wereld een voorbeeld zouden nemen aan jullie allemaal dan zag de wereld er heel anders uit. De boot was prachtig en alles was aan boord voor Wim. Toen hij eenmaal boven in de kajuit was moest hij gelijk van de brancard af en werd op de bank voorin de boot geïnstalleerd hij had aan alle kanten uitzicht op het water. Na end humoristische uitleg en welkomstwoord van Evert werden de trossen los gegooid en gingen wij varen. Onze dochter Danielle en zoon Michel hadden een verrassing voor Wim, een schilderij met de highlights van Rotterdam. Wij werden voorzien van koffie en thee door Ellie met een heerlijke koek erbij.
Wij voeren de markermeer op richting Pampus het weer werkte ook mee alleen veel wind dus behoorkijk hoge golven. Toen richting Amsterdam door de sluis heen een gedeelte van Amsterdam gezien wat nieuw voor ons was. Tussendoor kregen wij van Harrie en Ellie een geweldige en gezonde lunch aangeboden.
Wij kwamen op de retourvaart de groene draak tegen die was voor het eerst weer op het water.
Wim mocht ook nog een stuk varen en vond dat geweldig. Om ca kwart over drie waren wij weer terug en daarna was het afgelopen. Buiten was het nog foto’s maken en toen kwam het afscheid dit was weer hartverwarmend. Met een lach en een traan en dikke knuffels .
Jullie zijn allemaal geweldig en ik dank jullie uit de grond van mijn Hart voor de geweldige dag .
Misschien tot ziens.
Elly van Noort - Hewitt.

Een lief berichtje van dochter Danielle voor Inge:

Dag Inge!
Overdonderd door de liefdevolle aandacht voor mijn vader gisteren, zit ik nu nog na te genieten.... Een rollercoaster aan emoties was het... prachtig weer, mooier kon niet... jouw man Evert met geweldige verhalen en anekdotes...warm en hartelijk... Harry die prachtige foto's maakte, waar we heel blij mee zijn..Elly met haar heerlijke broodjes, warme aandacht, vriendelijkheid...de ambulancemensen...met heel veel ontroering heb ik Evert zijn verhaal gelezen gisteren...en gedeeld met iedereen om me heen. Een collega viel me huilend in de armen van ontroering vanmorgen... kortom.. een dag om nooit te vergeten! Mijn moeder heeft besloten een stukje te schrijven voor jullie, dat komt nog. Mijn vader heeft meteen gedoneerd gisteren hoorde ik vandaag... hij heeft de hele vaartrip vannacht opnieuw beleefd zei mijn moeder😄. We hebben genoten. Boven verwachting. Met een lach en een traan... duizendmaal dank.. jullie maken echt verschil!
Hartelijke groeten, Daniëlle Vermeer-van Noort uit Voorschoten, dochter van Wim van Noort uit Zevenaar.

We hebben in 2019 gevaren op:

Vaarwens 634 op 10-4-2019