Net zestig geworden, twee leuke kinderen, nog een heel stuk leven te gaan…Dan is het over, geen genezing mogelijk, het weeffoutje van de natuur in de celdeling is niet te stoppen! Daarnaast vecht je vrouw tegen hetzelfde fenomeen, het gezin verkeert in zwaar weer…

-

Er wordt een spoedvaarwens ingediend, ambulance geregeld, vrijwilligers benaderd, de planning draait op volle toeren… Vandaag was het zo ver! De wind heeft ook wat kracht verloren, maar het is koud als de Wensambulance het terrein van de KNZ&RV te Muiden op rijdt. Moeder, twee lieve dochters van 20 en 22 en Erik - onze gast van vandaag – komen naar buiten om samen een dag alles proberen te vergeten. Ze zijn er hard aan toe!

-

Erik krijgt energie als hij de buitenlucht inademt en het schip ziet liggen. Hij wil liever in de rolstoel aan boord gebracht worden, dus halen we snel onze rolstoel uit het ruim. Het kost enige krachtsinspanning, maar even later zit onze dappere gast in de rolstoel. Evert bouwt snel en behendig de brancardinstallatie om tot een rolstoel lift en daarna gaar Erik de stuurhut in. Verpleegster Carola en ambulancechauffeur Dick (hij heeft vandaag twee petten op, want Dick is ook vaarvrijwilliger) assisteren met het naar binnen brengen van onze vaargast. Onze vrijwilligsters helpen ook. Gerda legt alles op de gevoelige plaat vast en Hanneke ondersteunt waar nodig bij de transfer van Erik naar de stuurhutbank…

-

Onze gast zit! Hij kreeg even de ‘vaarwensboost’ en verzamelde een enorme lading energie om bij Evert op de stuurhutbank te kunnen zitten. Zijn strijdende echtgenote en twee lieve dochters komen bij hem zitten en nu is het goed… zijn dag kan beginnen. Evert vertelt, de motoren ronken, koffie, thee en koeken, een helder zonnetje, weidsheid, bewegingen van de Meander V, Pampus, verhalen over weleer, Erik zijn geboortestad Amsterdam, herkenning… Samen geniet het gezin en heel even is het zwaar weer ver weg!

-

Er wordt flink gegeten tijdens de lunch en dan gaan de trossen weer los. Eenmaal weer buitengaats, vraagt Evert aan Erik zijn dochter of ze even wil sturen, wat enthousiast wordt ontvangen.

“Wat moet ik doen? Hoe werkt het?” vraagt de jongedame aan het roer.

“Gewoon… sturen, tussen die boeien door!” klinkt het vanachter onze kersverse stuurvrouw.

Ze doet vreselijk haar best om de Meander V op koers te houden, maar het lukt haar niet! Steeds vliegt het schip een andere kant op dan ze wil, totdat ze in de gaten krijgt dat Evert achter haar zit met de afstandsbediening en het schip steeds van koers brengt… De hilariteit is groot en het voltallige gezin ligt in een deuk…

-

Aangekomen in Muiden worden er honderden foto’s van de dag op een USB stick gezet en dan gaat Erik na een tour de force weer op de brancard. Zijn lieve Ingrid schiet vol bij de aanblik en de gedachte dat het straks allemaal over is en Evert omarmt haar liefdevol. “Gaat het met je schat?” vraagt hij bezorgd.

Ze houdt zich flink en spreekt in een paar woorden haar onmacht uit. We knuffelen elkaar vaarwel en zwaaien de ambulance uit totdat die uit het zicht is.

-

Zwijgend maakt de bemanning van vandaag de Meander V schoon, maakt alles klaar voor de wens van morgen en bouwt de ‘huiskamer’ terug naar Evert en Inge hun woonhuis.

“Het is wreed om dit gezin te zien lijden onder die rotziekte!” merkt er eentje op.

“Laten we nog maar even gaan zitten en napraten. Kom, ik schenk even iets in…!” oppert Evert en samen wordt de dag even doorgenomen, waarna we allen ons weegs gaan, met ieders eigen gedachten…

Vaarwel Erik

Auteur Vaarwens.

Metdank aan:

KNZ&RV voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Wensenambulance Amsterdam voor het vervoer en de verpleging

Jachthaven Groep / Amsterdam Marina voor de gastvrijheid tijdens de lunch