Er komt een aanvraag binnen ingezonden door de zoon van onze vaargast van vandaag;

“Er is enige spoed, indien mogelijk. Mijn vader kon in september 2018 nog fietsen en is nu een half jaar later zo goed als verlamd aan armen en benen door de ALS en begint ook last van nek te krijgen. Zijn gezondheid gaat vrij snel achteruit, maar hij is nog niet bedlegerig. Mijn vader was verwoed sportvisser en was tot augustus 2018 wekelijks met zijn roeiboot op het water te vinden, vandaar deze aanvraag vaarwens.”

Snel regelde Inge de wens en het blijkt dat de situatie dermate is verslechterd, dat we ambulancevervoer hebben ingeschakeld…

-

Evert heeft samen met de vrijwilligers Ada en Ton de Meander V al klaargemaakt voor brancardbezoek en ze wachten op hun gasten bij een kopje koffie. De ambulance arriveert en Jan wordt aan boord gebracht. Even later staat de onfortuinlijke sportvisser in de stuurhut achter het glas en dan is er koffie. Evert doet een welkomstwoordje en we gaan het water op.

“Wat wil je graag Jan? Langs de visgronden van de Randmeren, of Amsterdam in?” vraagt Evert.

“Amsterdam lijkt me wel leuk!” lacht Jan en dan zetten we koers richting onze hoofdstad.

Jan geniet samen met zijn naasten van het ontspannen tochtje over het Markermeer en vergeet af en toe even de situatie.

-

Het is koud, maar de zon schijnt veelvuldig terwijl alle bezienswaardigheden voorbij schuiven. Pampus, Durgerdam, Oranjesluizen, Amsterdam in… Jan ligt comfortabel achter het raam en geniet van al wat er voorbij komt. Evert vertelt, Ton stuurt, Ada verzorgt en de familie geniet met volle teugen en probeert te vergeten. Dat valt niet mee, want hun dappere Jan was tot halverwege vorig jaar nog een actief mens die genoot van het leven. Hij was veelal op het water te vinden en viste het Ganzendiep haast leeg… maar nu is hem alles ontnomen. Hulpeloos ligt hij op de brancard en even een kriebel van de neus wrijven is niet meer mogelijk! Gelukkig kan hij nog praten, eten en drinken, maar dat is het dan…

-

Toch geniet Jan van zijn dag en van het samenzijn. We halen herinneringen op en lachen om leuke anekdotes. Heerlijk om die glimlach te zien verschijnen op het gezicht van een medemens in zware tijden, tijden waarin er vaak weinig redenen zijn om nog te kunnen lachen… Toch kan het aan boord van de Meander V! Alles mag en kan er zijn…

-

We meren weer aan in Muiden na nog een rondje langs het kasteel te hebben gemaakt. We gaan weer van boord en nemen afscheid van onze vriendelijke gast, die alles ontnomen is door de ALS, behalve zijn hartelijke glimlach! Met een lach en een traan zeggen we dag in de ambulance en zwaaien toto de familie uit het zicht is…

Vaarwel dappere visserman…

Auteur Vaarwens.