Schipper, mag ik overvaren?
-

We krijgen de aanvraag binnen van een meneer die al geruime tijd in het hospice verblijft, maar nog steeds geeft het lichaam de strijd tegen de verwoestende foute celdeling niet op! Wanneer mag hij overvaren? Kennelijk is het zijn tijd nog niet… Geduldig wacht hij op wat gaat komen en zit zijn tijd uit, totdat men vanuit het Hospice besluit hem aan te melden voor een vaarwens. Ondertussen zit zijn maximale verblijf in het hospice er op en Joop verhuist naar een verpleegtehuis. Zodra de wens geregeld is, krijgen we een berichtje vanuit de verzorging; “Het gezin heeft vroeger ook een boot gehad en veel gevaren. Dit is het eerste "lichtpuntje" sinds lange tijd voor meneer.”

-

Vandaag gaat de wind eruit en een zonnetje doet verwoede pogingen om door het wolkendek heen te breken, als de ambulance het parkeerterrein van Muiden op komt rijden. Evert met vrijwilligers Marijke en Ellie staan klaar om het gezelschap welkom te heten. De ambulance gaat open, Joop lacht en hij heeft er vreselijk veel zin in. “Ik zie helemaal geen rondvaartboot!” zegt Joop tegen Evert, “We zijn hier toch wel goed?”

Evert legt uit dat we met hun huis gaan varen en dat er helemaal geen rondvaartboot in het spel is…

“Dit is je rondvaartboot!” lacht Evert als we over de steigers de Meander V naderen.

“Maar… maar, dat is een loodsboot!” zegt Joop stomverbaasd.

-

We gaan aan boord en Joop wil van de brancard. Met wat ondersteuning gaat hij de traplift op, scharrelt door de stuurhut, nestelt zich in op de comfortabele bank achter de stuurstand en valt van de ene in de andere verbazing. Evert legt uit over Vaarwens en de Meander V, over de te varen route en veel meer…

Echtgenote Margonda en dochter Laura zitten samen met Joop nu al te genieten terwijl er nog geen mijl gevaren is… Joop laat een traan en zegt; “Dit is geen traan van verdriet, maar eentje van geluk! Onvoorstelbaar wat me nu overkomt!”

-

De trossen gaan los, en voor de laatste keer dit voorseizoen maakt de Meander V haar rondje langs Pampus, door Amsterdam en retour terwijl aan boord het gezin samen geniet van al het gebodene. Joop vertelt over zijn werk als opnamestudiobouwer en zijn gelukkige periode als jachtschipper met zijn gezin op hun mooie Makma Vlet. “Ik voer hier wel en wist de prachtige route over de Vecht te vinden! Ik had nooit gedacht dat ik hier nog eens zou kunnen varen!”

-

Ellie en Marijke serveren een superlunch in de Amsterdam Marina en nadat Joop maandenlang teerde op ‘muizenhapjes’, verorbert hij vandaag een aantal heerlijke broodjes al was het een dokwerker!

“Lang geleden dat ik je zo smakelijk en goed heb zien eten schat!” zegt Margonda verbaasd.

“Lang geleden dat het me zo goed heeft gesmaakt!” lacht Joop tevreden als antwoord.

-

We gaan weer varen en af en toe zien we dat de ziekte zijn tol in energie eist. Joop zakt heel even weg en doet een korte ‘powernap’, maar is er bij het invaren van de Oranjesluizen weer helemaal bij! Uit de sluis gekomen, zegt Evert; “Joop, ik ben er klaar mee. Met een jachtschipper aan boord, moet het mogelijk zijn dat ik even iets anders doe…”

We helpen hem op de stoel achter de stuurstand en even later stuurt Joop de Meander V als een mes door het water retour Muiden. Je kunt wel zien dat hij een kundig varensman was, want er is de hele route geen enkele correctie nodig.

-

In Muiden meren we aan en maken ons op om van boord te gaan. Er valt een traan als we het schip verlaten, beseffende dat dit de allerlaatste keer is dat de varensman gevaren heeft. Met zijn laatste krachtsinspanning gaat hij weer op de brancard liggen en Joop is lichamelijk helemaal op… Zijn ogen fonkelen echter nog steeds. Evert en de vrijwilligers maken nog een foto bij de Meander V en knuffelen het gezin lief vaarwel, en als de ambulance de haven af rijdt, klinkt het liedje door Evert’s hoofd; “Schipper mag ik overvaren?”

Vaarwel Joop

Auteur Vaarwens.