Vaarwens 640 op 9-5-2019
Vergetelheid voor een zeeman!
-
Na een vaarzaam leven als zeeman de wereldzeeën over te hebben gezworven, wordt de wereld en het leven op de oude dag in rap tempo onbegrijpbaar door de ziekte. Voor Wim is varen de grootste wens en zijn lust en leven geweest, maar wat over is, zijn slechts vage herinneringen. Vandaag gaan we die herinneringen nog één keertje ophalen.
-
Na gisteren tijdens de SailWise regatta de hele dag achter het anker hebben liggen slingeren bij harde wind en regen, is vandaag het zonnetje onze begeleider met een mogelijke bui in het verschiet. Mooi vaarweer voor een vaargast met een nautisch verleden. Het is een thuiswedstijd, want Wim is Monnickendammer. Evert heeft het schip klaar en vrijwilligers Hanneke en Kees staan in de startblokken, als de onfortuinlijke zeeman op de haven aankomt. Er is een warm welkom en een ferme handdruk, waarna Wim in onze rolstoel aan boord gebracht wordt.
-
Eenmaal aan boord, is de verbazing groot! Wim gaat vandaag varen, herinneringen ophalen aan zijn zo geliefde water, even vergetelheid zoeken, maar daarvan heeft hij eigenlijk net teveel… Met een korte afleidingsmanoeuvre krijgt Evert onze kapitein/zeeman weer bij de les en even later zit hij vorstelijk met zijn naasten bij de stuurstand. Als de ‘brommers’ onder in het schip aanslaan, ontstaat er een blijde glimlach op Wim zijn gelaat… we gaan weer varen!
-
De trossen gaan los en vandaag wordt er minder vergeten dan alle laatste weken bijeen. Het is een feest van herkenning en Wim laaft zich aan het water. We praten over zijn zeereizen op grote oceaanschepen, over vracht een haven in brengen zonder loods aan boord, over de grilligheid van de zee en de kracht van de golven, over… varen!!! Ondertussen scharrelen we Volendam binnen, waar havenmeester Alexander ons weer een mooi plekje geeft voor de lunch. Wim eet als een dokwerker en bij de vraag of hij nog wil passagieren antwoordt hij; “Varen… het water op… dat wil ik graag!”
-
We scharrelen langs de vuurtoren en Evert vertelt over de bijzondere locatie en zijn bewoners, varen Edam even binnen, wat voor Wim een feest van herkenning is, krijgen een verfrissende bui op onze kop en genieten samen van de man die ooit als kapitein op grote zeeschepen oceanen bevoer, maar het nu met het binnenwater moet doen. “Maakt niet uit hoor! We varen toch?” lacht Wim tegen Evert, die hem en zijn naasten meerdere malen doet schaterlachen om zijn anekdotes en vermakelijke grappen.
-
Aan het einde van de dag nemen zijn naasten een boek van Evert mee om samen met Wim heel af en toe even terug te kunnen keren in zijn varenswereld vol avonturen, waarvan ze vandaag een spatje meekregen…
We nemen afscheid van de zeeman die vandaag de hele dag een glimlach op zijn gelaat had ten teken van varen, vermaak en vergetelheid…
-
Vaarwel kapitein!!
Auteur Vaarwens.
-
Met dank aan:
Jachthaven Waterland voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Haven Volendam voor de gastvrijheid
Bakkerij Kees Gutter en Keurslager Dirk Spronk voor de gedeeltelijke lunch
Vaarvrijwilligers Hanneke en Kees voor hun inzet
