Vaarwens 642 op 14-5-2019
Herinneringen maken…
Een liefhebbende man, twee lieve kinderen, het leven lacht je toe… en dan word je zomaar getroffen door de weeffout van de natuur die je celdeling in de war gooit. Je gaat het circuit in, behandelingen, operaties, chemo’s, redden wat er te redden valt… maar het blijkt tevergeefs! Ondanks de inzet van de medici, de farmacie, jouw eigen vechtlust en steun van je naasten, verlies je de strijd en het vonnis is onverbiddelijk; ”We kunnen u niet redden, de ziekte is te sterk!” Margreet overkwam het allemaal!
-
De onfortuinlijke lieve Margreet ligt in het hospice en wacht op wat gaat komen. Er wordt besloten om samen met het gezin herinneringen te maken en zoveel mogelijk dingen te gaan doen, die nog te doen zijn!
Gelukkig is er de Ambulance Wens en Vaarwens, die Margreet en haar naasten nog dingen kunnen laten doen die binnen de mogelijkheden horen van een bedlegerige zwaar zieke gast. Er wordt een intakeformulier ingevuld, waarop bij de vraag hoeveel spoed is er bij de wens is, staat; “Liefst zo spoedig mogelijk!” Dat is voor Inge het signaal om de wens met spoed in te plannen. Vandaag was de enige mogelijke dag deze week nog, dus werd Margreet op de dinsdag ingepland.
-
De zon schijnt, de wind is stevig en koud, de Meander V is gepoetst en ingericht voor ontvangst van de brancard, schipper Evert en vrijwilliger Harrie staan in de startblokken, de dag kan beginnen. Keurig om 10.00 uur arriveert de ambulance op de haven en even later is er een hartelijk welkom bij een gulle lach. Margreet heeft er zin in en verheugd zich op de dag. Eenmaal binnen in de stuurhut kijkt ze haar ogen uit en geniet nu al, terwijl er nog geen mijl gevaren is… Evert stelt iedereen op zijn/haar gemak met een welkomstpraatje en Harrie serveert koffie en cake.
-
De trossen gaan los en Evert vertelt over alles wat er voorbij komt. Margreet ligt met een grote glimlach op de brancard en geniet van het gebodene, even als haar naasten. We scharrelen door Marken en over de Gouwzee bij een straffe koude wind, maar binnen is het heerlijk. In Volendam vangt havenmeester Alexander ons voor de laatste keer op, want hij gaat totaal iets anders doen. Arjan - de nieuwe havenmeester - helpt de lijntjes aanpakken en dan kunnen we genieten van een heerlijke lunch, want harrie heeft er een feestje van gemaakt!
-
“Wil je nog in Volendamse klederdracht een herinnering maken aan de dag Margreet?” vraagt Evert plotseling. Moeder en dochter veren op, maar de mannen kijken onthutst en verschrikt op.
“Dat ga je ons toch niet aandoen he!” roepen vader en zoon in koor. Moeder en dochter hebben overwicht en de mannen zwichten… Na de lunch gaat de brancard van boord en worden er prachtige herinneringen gemaakt bij Fotograaf Volendam. Trots komen Margreet en haar dochter weer aan boord; “We hebben een prachtige herinnering gemaakt!”
-
We gaan weer varen en zetten koers naar de vuurtoren van Marken. Daar aangekomen gaat iedereen op het voordek zitten en Thijs schiet prachtige plaatjes van de familie, die even later weer op de email binnen komen voor onze vaargasten. Margreet geniet, want haar naasten genieten…
Haar zoon zit bij de brandweer en heeft voor de ‘snelle boot’ zijn vaarbewijs zojuist gehaald, dus wordt hij nu door Evert op zijn ‘vaardigheden’ getest. “Ga jij haar maar even zitten en neem het roer over!” lacht Evert. Even later stuurt hij de Meander V als een mes door het water, ten teken dat hij het schip perfect aanvoelt.
-
Terug in de haven wordt het stil. De werkelijk keert terug en samen delen we de emotie van het onverbiddelijke afscheid. Met een traan en een dikke knuffel zeggen we dag tegen de onfortuinlijke vrouw en het lieve gezin. Als de ambulance de haven afrijdt, blijven Evert en Harrie zwaaien totdat ze uit het zicht zijn. Zwijgend lopen de mannen terug naar de Meander V en dan zegt Evert; “Gaat het Harrie?”
“Nou, dit hakte er wel weer in…!” en ze beginnen aan het opruimen van het schip, ieder met zijn eigen gedachten, want ze hebben vandaag weer herinneringen gemaakt…
Vaarwel Margreet
Auteur Vaarwens.
-
dank aan:
Jachthaven Waterland voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Haven Volendam voor de gastvrijheid
Fotograaf Volendam (haven 70 te Volendam) voor de gratis foto
Thijs voor de foto’s bij de toren
Bakkerij Kees Gutter en Keurslager Dirk Spronk voor de gedeeltelijke lunch
Stichting Ambulance Wens voor het vervoer en de verpleging
Vaarvrijwilliger Harrie voor zijn inzet
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten..
Een lief berichtje van dochter Faisca:
Dag Evert en Inge,
Onwijs bedankt voor de onvergetelijke dag van dinsdag 😊💪 Wij als gezin willen jullie graag bedanken voor het mooie verhaal die je geschreven hebt. Dat heeft ons weer een traan over het gezicht laten rollen, zo mooi... 😚
Faisca.
