Er komt een vaarwens binnen… de sluipmoordenaar heeft ook haar gevonden… er is enige spoed geboden… mevrouw gaat hard achteruit… ze wil nog graag éénmaal varen…

Even later is Inge in de weer met het plannen van de wens en vandaag is het al zo ver…

-

Na snikhete dagen mogen we enige verkoeling ervaren. De temperatuur is 10 graden gezakt, waar we best blij mee zijn, want het is nog 20 graden! De Meander V ligt klaar en vrijwilligers Ellie en Kees zijn ook gearriveerd. Al vroeg scharrelt Marja haar zus met haar man op de haven. Evert vraagt of ze voor vaarwens komen en even later drinken we samen een kopje koffie. Ze gaan niet mee, maar zwaaien Marja alleen even uit. Het blijkt dat onze gast het zwaar heeft en erg ziek is, dus enige rust is vandaag geboden, het wordt anders te druk voor haar…

-

De ambulance arriveert en de deuren gaan open. Daar ligt onze gaste verwachtingsvol op de brancard en er volgt een warm welkom, met haar, met haar man en twee lieve dochters. Marja is bleek en haar lichaam is duidelijk geteisterd door de chemo’s en de ziekte, maar toch beginnen haar ogen te glimmen

We gaan aan boord en Marja verbaast zich over het schip; “Ik kan wel van de brancard hoor. Die paar stapjes door de ‘huiskamer’ kan ik best maken!” giechelt ze met een mooie glimlach.

Even later staat ze triomfantelijk op het trapliftje en scharrelt enigszins wiebelig naar de stuurhutbank.

“Prinsheerlijk! Wát een verwennerij!” lacht ze lief tegen Evert.

-

Er is koffie, koek en een kletspraatje van Evert, die het vandaag voor de 657ste keer vertelt met een enthousiasme alsof het de eerste keer was. We gaan varen en eenieder geniet van het moment. Er is ook zoveel te zien en te vertellen, dat er amper tijd is om na te denken over Marja haar voorland! We maken het gebruikelijke tripje over de Gouwzee en de Meander V weet haast als een paard voor de kar op de automaat haar weg te vinden door de verschillende haventjes met ieder zijn bezienswaardigheden. In Volendam gaan we lunchen en ook Marja eet vandaag als een dokwerker. Uiteraard wil de familie nog éénmaal deze gedenkwaardige dag vastleggen in Volendams kostuum. Een hilarische verkleedpartij volgt en dan vervolgen we onze reis.

-

Het waait straf en de noordelijke wind laat de Meander V wreed slingeren. Aanmeren bij de vuurtoren is geen optie, maar we varen er wel heen, al was het alleen al om de mooie fotoshoot die vuurtorenbewoner Thijs voor ons maakt en per email nazend. Marja verzamelt energie en komt van de bank. Terwijl het schip hevig slingert, houdt ze zich ferm vast aan de handgrepen in de deuropening om een glimp van de vuurtoren en haar bewoners op te vangen… wat een kanjer!!!

-

We stuiteren terug en als we rustiger water vinden op de Gouwzee, stuurt Kees het schip huiswaarts en Evert verzamelt de foto’s van de dag. Ondertussen draait hij zijn ‘lijflied’ en de tekst en klanken trekken bij allen een dikke traan tijdens een moment van overdenking. Eenmaal aangemeerd, wil Marja op eigen kracht van boord en naar de ambulance lopen. “Nou… doe dat nou maar niet schat!” lacht Evert terwijl hij de rolstoel klaarzet. “De ‘vaarwensboost’ heeft bij jou ook toegeslagen, maar je vergeet even hoe zwak je bent!”

-

We maken nog een groepsfoto bij de Meander V en helpen Marja op de brancard. Ze heeft ondertussen mooie blosjes op haar wangen gekregen, ten teken dat ze weer wat kracht heeft opgedaan om haar allerlaatste reis aan te gaan… Met een liefdevolle knuffel nemen we afscheid van de dappere schat en haar gezin in zwaar weer…

Vaarwel lieve Marja

Auteur Vaarwens.

Marja: † 5-7-2019

-

Met dank aan:

Jachthaven Waterland voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Thijs voor de mooie foto’s

Haven Volendam voor de gastvrijheid

Photo Volendam voor de prachtige herinnering in kostuum

Bakkerij Kees Gutter en Keurslager Dirk Spronk voor de gedeeltelijke lunch

Stichting Ambulance Wens voor het vervoer en de verpleging

Vaarvrijwilligers Ellie en Kees voor hun inzet

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten..