Vaarwens 666 op 24-7-2019
Snikheet en amper lucht!
-
Nederland zucht onder een kleine hittegolf en iedereen puft. Voor onze gaste van vandaag is het extra zwaar, want er komt te weinig zuurstof in haar longen, dus zit ze aan de fles… Maria ligt al vroeg klaar in het tehuis, waar ze liefdevol verzorgd wordt en hoort van haar kleindochter Iris dat ze nog een wens kan doen. Een dagje varen behoort tot de mogelijkheden! “Dat zou mij nu ook wel wat lijken!” roept de zieke vrouw, snakkend naar lucht. De intake wordt ingevuld en de wensdag geregeld.
-
Keurig op tijd staat de SAW met de wensambulance in Tilburg om Maria op te halen. Als ze op de brancard ligt vraagt ze bescheiden; “Mag ik vandaag wel van de brancard af en in een rolstoel?” Het wordt allemaal geregeld! De bijna 2 uur durende rit gaat voorspoedig en onder de inmiddels brandende zon komt de ambulance aan in Monnickendam. Evert staat samen met vrijwilligers Kees en Ellie klaar om het gezelschap op te vangen. Een warm welkom, camera’s klikken en grappen vliegen door de lucht… het belooft een mooie, maar snikhete zomerdag te worden!
-
Maria wil direct van de brancard en in de rolstoel. We zien hoe weinig lucht ze heeft en de overstap kost energie! Verpleegster Marja haalt een aantal zuurstofflessen uit de ambulance en die worden aan boord gebracht. Daar nestelen we ons in op ‘Costa Del Achterdek’ en er is koffie met koek en een gezellig welkomstpraatje van Evert. Maria ziet de buurman op het achterdek van zijn schip scharrelen en hij verliest het evenwicht. Bijna gaat hij te water, en de aanblik bezorgt Maria een lachstuip. “Woehoehoe… ik zag hem al gaan!” schaterlacht ze luid. Haar lippen worden blauw en de zuurstoftoevoer wordt een tandje hoger gezet… Heerlijk, iemand zo te zien lachen in haar laatste dagen!
-
Dan gaan de trossen los… Loom scharrelt de Meander V over de vlakke Gouwzee waar iedereen verkoeling zoekt op het water. Maria zit op het achterdek en vangt ieder vleugje zuurstof, maar ook schoonheid en weidsheid. We ‘havenhoppen’ langs diverse haventjes in als we Volendam binnenvaren, merken we dat het snikheet is. Weinig toeristen op de dijk en iedereen zoekt koelte onder een parasol. “We gaan maar door naar de vuurtoren van Thijs en Liane mensen! Daar is altijd een zuchtje wind en verkoeling!” oppert Evert.
Iedereen stemt in en de Meander V zet koers naar de prachtige locatie in het Markermeer.
-
Eenmaal aangemeerd zet Evert zijn nieuwe aanwinst klaar… Een gewone luie trap in plaats van het drietraps laddertje dat aan het schip hangt. Als hij weer in de kuip komt, ziet hij Maria snakken naar lucht. “Laat mij hier maar zitten lieve schatten. Hier is een verkoelend windje en een prachtig uitzicht! Ik heb te weinig lucht om van boord te gaan!”
Vrijwilligers Kees en Ellie blijven bij Maria en Evert gaat met de rest de terp op en geeft een rondleiding op- en rond de toren.
-
We gaan weer varen en we zien welk een impact deze hittegolf op ernstig zieke mensen als Maria heeft. Zodra de zuurstoffles leeg is, krijgt ze het Spaans benauwd en wordt blauw. Die fles is haar levensader en haastig sluit de verpleegster een nieuwe fles aan. Even later komt er weer kleur op het gezicht en Maria lacht weer. “Lieve mensen, het lijkt misschien niet zo, maar ik geniet geweldig!” lacht de dappere vrouw.
Aangemeerd in Monnickendam, merken we pas hoe heet het is. De temperatuurmeter geeft bijna 40 graden aan en snel helpen we Maria van boord om verkoeling te zoeken in de gekoelde ambulance. We knuffelen de schat een liefdevol vaarwel en zwaaien tot de ambulance uit het zicht is…
-Vaarwel lieve Maria
Auteur Vaarwens.
-
dank aan:
Jachthaven Waterland voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Thijs en Liliane voor de gastvrijheid en voor de mooie foto’s
Bakkerij Kees Gutter voor het brood en koek
Stichting Ambulance Wens voor het vervoer en de verpleging
Vaarvrijwilligers Ellie en Kees voor hun inzet
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten.
