-

Onze gast van vandaag ligt in hetzelfde tehuis als Ruud, die vorige week donderdag meevoer. Ruud zat zo vol van zijn vaardag en vertelt er continue erg enthousiast over, dat zijn lotgenoot Willem ook nog wat licht zag in de duisternis. Hij kan nagenoeg niets meer vanwege zijn dwarslaesie en hersenletsel en wacht op wat gaat komen, maar dat dit nog mogelijk zou zijn??? Zorgverleenster Roberta vult het intakeformulier voor hem in en even later is er telefonisch contact met Inge, die alles tot in de puntjes regelt. Vandaag gaat Willem al mee!

-

Na een kleffe benauwde nacht is Evert al vroeg op. De zon brandt de vochtige lucht weg en zijn pas gewassen schip zit vol dode vliegjes, vogelpoep en ander viezigheid. Door de dikke laag dauw is alles uitgelopen tot een smeerboel. Vlug haalt hij de luiwagen erover en maakt het schip weer toonbaar. Dan snel broodjes halen bij de - altijd maar weer sponsorende - bakker Kees Gutter en de voorbereidingen treffen voor ontvangst van zijn gasten.

-

Even na tienen komt de ambulance aan met daarin Willem, onze net 72 jaar geworden onfortuinlijke gast van vandaag en zijn lieve dochter Jennifer. Vrijwilligers Riet en Foeke staan ook klaar en er volgt een hartelijke ontvangst. We gaan aan boord en Willem krijgt een plekje in de schaduw op het achterdek. Evert heeft een ventilator klaargezet voor als de wind weg zal vallen. We drinken koffie, kletsen gezellig over schip en historie en dan gaan we varen. Bij scheepswerf Hakvoort staan de grote deuren open, anders is het in die loods niet te harden voor de bouwers. Willem vergaapt zich aan de torenflat die tot aan de nok van de hal rijst en ongeveer 50 miljoen euro gaat kosten. “Er zijn tijden dat ik het niet in de portemonnee heb Willem!” schalt Evert vanachter de stuurstand door de intercom… Er wordt luid gelachen!

-

We scharrelen over de Gouwzee, waar een lekker verfrissend noordelijk windje staat. De lucht is over de 60 kilometer afstand vanaf Enkhuizen lekker afgekoeld door het Markermeerwater dat ruim 22 graden is en we merken niets van de warmste dag van het jaar. Als we Volendam binnenvaren roept vrijwilliger Foeke; “Kunnen we even aanmeren voor en haring? Willem wil dolgraag een haring!” Even later krijgt Evert een plekje toegewezen door tophavenmeester Arjan en er wordt haring gehaald. Willem smult met een grote glimlach op zijn gezicht!

-

We varen naar de alom bekende vuurtoren en meren aan bij Thijs en Liliane. Willem kan niet van de brancard en dus niet van boord, maar vindt het alleen al heerlijk om op de ruimte te liggen wiegen en genieten van het drukke scheepvaartverkeer dat langs de toren vaart. Evert gaat met de rest van het gezelschap de terp op en laat de vuurtoren met haar bijzonderheden zien. Nog steeds zit de wind in de noord en geeft een heerlijke verkoeling. Op een gegeven moment gaat vuurtorenbewoner Thijs het water in en tracht zijn camera droog te houden. Ver in het water staat de topper foto’s te maken van Willem op het achterdek van de Meander V, die ons even later per email worden nagezonden. Dank Thijs!

-

We gaan weer varen en scharrelen terug naar Monnickendam. Onderweg verzamelt Evert foto’s van de dag en zet ze op de USB voor Willen als herinnering. Als we aanstalten maken om van boord te gaan, breekt de dappere man met de mooie glimlach. Hij houdt Evert stijf vast en tracht zijn tranen te bedwingen, maar die zijn nu even sterker dan Willem zijn wil. Daarna pakken we de draad van de dag weer op en gaan richting ambulance, waar we nogmaals allen dag zeggen tegen de kanjer die op de heetste dag van het jaar genoot van alles wat hem geboden werd…

-