Nog voor haar 70ste levensjaar wordt onze gaste van vandaag gediagnosticeerd met ALS. Samen met haar COPD aandoening wordt het een zware klus om de ALS te dragen. Inmiddels zit Margreet in een elektrische rolstoel en is volledig hulpbehoevend. Op de revalidatie ontmoet onze gaste de maatschappelijk werkster die haar de tip van Stichting Vaarwens geeft en ogenblikkelijk vult ze de intake in met de boodschap dat ze haar verjaardag met haar naasten graag aan boord wil vieren, waarna wij aan het werk gaan, want er is geen tijd om te wachten. Vandaag was het als zo ver…

-

Helaas kunnen we vaardag niet zo plannen dat de verjaardag van Margreet op de bewuste dag zelf aan boord gevierd kan worden, maar het kan wel enkele dagen eerder. Geen bezwaar… en vandaag arriveert ze met vier naasten op de haven van Jachthaven Waterland. De rolstoeltaxi laadt haar uit en Evert vraagt of hij haar om 15.15 uur weer op kan halen. “Dat is al geregeld Evert!” lacht Margreet. “Mooi… dan zijn we om klokslag 15.00 uur terug!” lacht Evert, die de ervaring heeft dat rolstoeltaxi’s nooit wachten.

-

We gaan aan boord, vieren het leven van Margreet, dat echter een beperkte houdbaarheidsdatum heeft gekregen vanwege de ALS, varen over de woeste baren, want er staat inmiddels een dikke wind! Op de buienradar zien we een front naderen met onweer en veel viezigheid, maar het is nog droog. Onze gasten genieten, laven, vieren, kletsen, keuvelen en delen samen met Evert, Danny en onze nieuwe vaarvrijwilligster Lenneke.

-

Net voor de hemelsluizen openbreken, meren we aan in Volendam, waar Margreet snel van boord gaat om het invalidentoilet te gebruiken en net als ze weer aan boord is, gutst een stortregen over Volendam. In de kuiptent hebben we gezelligheid gemaakt met een heerlijk gedekte tafel, waarop de lunch geserveerd staat en iedereen eet met smaak terwijl de regen over het tentdoek klettert en donderslagen het geheel opluisteren met dikke dreunen. “Ik krijg even helemaal het kampeervakantie gevoel!” lacht Margreet genietend van het samenzijn.”Tsjah… het is even weer wat anders dan de hittegolf van vorige week! Toen fikte je hier de haven uit!” lacht Evert, genietend van de afkoeling.

-

De trossen gaan weer los en we varen begeleid door dikke donderbuien richting het Paard van Marken, waar Evert al het e.e.a. over vertelde tijdens de lunch. “De bewoners zijn niet thuis, maar ik vaar wel even tot vlak bij de voet van de vuurtoren zodat jullie haar goed kunnen bekijken!” roept Evert door de intercom naar achteren. Daar aangekomen, staan er dikke rollers met grote schuimkoppen dwars voor de toren en Evert manoeuvreert zijn schip behoedzaam naar de vuurtoren en wil haar ronddraaien. Dat gaat echter niet zo geweldig, want de golven worden baas over de Meander V en op een gegeven moment ligt ze helemaal dwars op de golven. De Meander V maakt enorme schuivers en links en rechts vliegt er het e.e.a. over de wereld. Er klinken gilletjes en Danny heeft aan twee armen te weinig om alles op te vangen. Snel geeft Evert een dot gas en krijgt het schip weer met de kont in de golven, waardoor het onaangenaam wrede rollen direct stopt. We kunnen even puinruimen! “Geen goeie actie!” roept de schipper als hij weer koers naar Monnickendam zet…

-

Keurig om 14.45 ligt de Meander V voor de kade en Margreet kan van boord. Ze moet echter nog even naar het toilet, maar de rolstoeltaxi wacht niet en rijdt klokslag 15.00 uur weg, terwijl hij om 15.15 pas besteld was! Margreet moet een uur wachten… Onthutst blijven we achter en nemen toch maar afscheid. Je zult maar afhankelijk zijn van dit soort vervoer, terwijl je leven al op z’n kop staat en zelfs de taxi geen tijd heeft om te wachten…