-

Enige tijd geleden ontvingen we via onze website een aanmeldformulier van een voormalig marineman als vaarvrijwilliger. Hoe mooi zou het zijn als Wim met alle vaarervaring, schipper zou kunnen worden op ons nieuwe Vaarwensschip, dus meld hij zich aan en er volgt een goed oriëntatie gesprek met Inge.

Enige tijd later krijgt Wim de slechte tijding dat de sluipmoordenaar van de ongecontroleerde celdeling hem heeft gevonden in zich in zijn keel heeft gevestigd. Al snel blijkt het onheil onoverwinnelijk te zijn en Wim krijgt de fatale boodschap dat hij is uitbehandeld, het zit overal!

Vervolgens kruipt hij weer achter de PC en zoekt de website van Stichting Vaarwens op, maar nu navigeert hij naar de pagina waar hij een vaarwens kan indienen…

-

Onthutst leest Inge de intake door en we zijn even helemaal van slag. Er volgen telefoongesprekken met Wim zijn naasten, want praten, noch slikken is hem al ontnomen! Inge regelt de wensdag en zegt; “Hoe druk ik het achter de schermen ook heb, deze dag ga ik zelf ook mee!”

In deze prachtige zomerweek is het zo ver. De zon komt mooi op en Evert schiet een plaatje van het wonderschone panorama over het water. Dan gaan we het schip klaarmaken voor Wim zijn vaardag. Er is voorafgaande aan de dag nog een interview met omroep PIM en ondertussen druppelen de vaarvrijwilligers binnen. Ellie en Foeke helpen vandaag om alles zo gladjes mogelijk te laten verlopen.

-

Klokslag 10.00 uur arriveert Wim met zijn naasten in Monnickendam. Evert heet iedereen welkom en bij Wim is het eenrichtingsverkeer, want hij kan alleen maar knikken en Evert ziet wat de vreselijke ziekte met de sterke marineman heeft gedaan. We gaan aan boord en genieten van koffie met taart, want Wim zijn dochter is jarig, maar hij kijkt toe. Hij moet door een slangetje eten en communiceren via een schrijfbord en gebarentaal… Toch weet de dappere doorzetter de zachte taart met muizenhapjes en beleid naar binnen te werken… Evert doet zijn welkomstverhaaltje en al snel heeft hij een ontspannen lach op ieders gezicht getoverd en daarna gaan de trossen los.

-

We scharrelen over de Gouwzee en laven ons het prachtige weer, het water en elkaar. Ellie heeft een fantastische lunch gemaakt en in Volendam genieten we van een heerlijke maaltijd. Wim krijgt een grote schaal vla met een dikke toef slagroom, en dat gaat er wel in. “Wat dacht je ervan om ‘Het Paard van Marken’ te bezoeken Wim?” vraagt Evert en hij licht daarna de bijzondere locatie toe. Wim knikt enthousiast ja en we overleggen hoe we de - inmiddels rolstoel gebonden - gast op de terp krijgen. “Nou… gewoon, tillen?” oppert zijn marinemaat Marcel zonder aarzelen!

-

We meren aan bij de toren en Thijs staat ons al op te wachten. Zodra we vastliggen, gaat Wim in één van onze klapstoeltjes en sterke Foeke en Martin dragen de kostbare lading via het gangboord van boord. Even later zit onze onfortuinlijke gast dapper in de rolstoel op de terp en we hobbelen ietwat ongemakkelijk over de basaltblokken. Evert gaat met zijn naasten de toren in en Wim blijft met Inge en Ellie beneden om daar de geweldige weidsheid op te zuigen. Er worden fotokaartjes met herinneringen volgeschoten en ondertussen met wordt er volle teugen genoten.

-

We gaan weer varen en Evert duwt de gashandels op het hout, waardoor de Meander V als een Boeiing opstijgt en snelheid maakt. Buiswater stuift door de kuip en Wim krijgt een douche. Hij lacht en weet van geen wijken, want het doet hem denken aan dierbare marinetijden en hij vergeet even alles om hem heen.

Als we de haven naderen, wordt hij stil en krijgt het even moeilijk! De werkelijkheid keert terug en daarmee ook het besef dat… We wisselen foto’s uit, knuffelen elkaar vaarwel en nemen afscheid van een vaarvrijwilliger, die vandaag zelf de hoofdrol speelde in zijn vaarwens…

-