-

Ziek worden is altijd te vroeg, maar als je als jonge veteraan in de kracht van het leven (38 jaar) wordt getroffen door een progressieve MS, waarbij heel rap tempo alle lichaamsfuncties uitvallen met daarbij allerlei optredende complicaties, is het veel te vroeg! Nick overkwam het en mede door de complicaties heeft hij amper nog kwaliteit van leven, waardoor hij op korte termijn zijn plan al heeft getrokken! Vandaag gaat hij echter nog één keertje varen, het weidse water op, genieten met zijn zoontje en zijn naasten voordat…

-

Het is volop zomer en al vroeg is iedereen in Stadskanaal in de weer om Nick klaar te maken voor transport. De ambulance rijdt voor en de lange rit van Stadskanaal naar Monnickendam wordt aangevangen. In Monnickendam is Evert al in de weer om de Meander V brancardtoegankelijk te maken. Vrijwilligers Henk en Nel arriveren en we spreken de dag door. “Dan heb je er vier deze week Evert. Vorige week ook al, het is topseizoen man! Trek je het nog?” vraagt Henk belangstellend als hij een diepe zucht van de schipper opmerkt. “Zeker Henk, maar ik ben wel blij dat we volgend jaar assistentie van een tweede schip krijgen. Het wordt af en toe wel veel!”

-

De ambulance komt na de 230 kilometer lange rit aan en Nick wordt uitgeladen. Er is een warm welkom met hem en zijn naasten, waarna we aan boord gaan. De kleine man dartelt door het schip en vind het een superervaring, dat hij met een compleet ‘woonhuis op het water’ gaat varen. Nick wil graag buiten blijven en genieten van het alles biedende water om hem heen. Als Evert voorstelt om de 120 kilo zware veteraan (Nick zat als militair in Afghanistan en meer…) over te zetten in de rolstoel, fleurt hij op. Na een uitputtende overstap zit onze gast dapper in de rolstoel en geniet van het gebodene. Evert doet een welkomstwoordje en de trossen gaan los.

-

Op de volwaardige zomerdag is het druk op het water en er is veel te zien. We scharrelen ons rondje door de Gouwzee en meren aan in Volendam voor de lunch. Er wordt goed gegeten en het wordt warm in de haven. Voor het eerst vandaag grijpt Nick naar de zuurstofslang, want op het water was dat niet nodig. Er wordt overleg gepleegd en programma gemaakt. Nick wil wel een foto maken in klederdracht met zijn zoontje, maar als we de fotozaak binnenrollen, ziet de kleine het niet zitten. Er gebeurt momenteel veel en de kleine man beseft donders goed wat er aan zit te komen, dus hebben we begrip voor zijn onwil om een verkleedpartijtje te gaan houden terwijl zijn vader op de brancard ligt… Toch weten we een glimlach op het gezichtje te toveren en een dierbare herinnering te maken aan deze bijzondere dag…

-

Weer aan boord scoren de mannen nog een broodje paling en een biertje voor Nick en dan gaan de trossen weer los. De kleine man gaat bij Evert aan het roer en de rest geniet van alles wat ons geboden wordt. We varen tot vlak bij de vuurtoren en Thijs schiet een kaartje vol, dat even later binnenkomt via de email. We gooien het gas er op en iedereen geniet van het geweld van de Meander v en dan loopt de dag ten einde. Nick gaat weer op de brancard en we nemen afscheid voor altijd van een man die oorlogen overleefde, maar veel te vroeg verliest van de fnuikende ziekte dat hij met opgeheven hoofd incasseert. “Ik heb een mooie leven gehad, maar het was een beetje kort!” lacht Nick als Evert hem ten afscheid de hand drukt.

Van ons krijg je in gedachten postuum een onderscheiding Nick!