-

Dol op het water, weidsheid, varen, zeezeilen, golven doorklieven, het zijn allemaal mooie herinneringen waar je in de herfst van het leven op kunt teren. Als je dan wordt getroffen door de sluipmoordenaar die jouw lichaam van binnenuit teistert en zich - ondanks alle mogelijke medische bestrijdingsmiddelen - niet laat verliezen, dan wordt de tijdsspanne nog maar kort. Dan hunker je meer dan ooit naar de dingen die het leven mooi maakten, dan wil je het liefst op de ‘repeatknop’ drukken en het allemaal nog één keertje over doen!

-

We kregen een lief verzoek middels de vaarwensaanvraag van de dochter van onze vaargast:

“Mijn vader heeft bijna zijn hele leven gezeild en zou heel graag nog een keer de zee op willen en het klotsen van de golven willen horen. Hij heeft 4 weken geleden gehoord dat de kanker was uitgezaaid en toen werd er door de internist over nog enkele weken gesproken! We zouden hem dit varen nog heel erg gunnen en we weten zeker dat hij het geweldig zou vinden!”

-

De organisatiemotor gaat draaien en de vaarwens wordt snel gepland. Vandaag is het zo ver dat Henk nog een keertje het water op gaat. Het wordt niet de Noordzee, maar de Gouwzee is ook al geweldig! Ze vertrekken al vroeg vanuit Weurt, dat tegen Nijmegen aan ligt. Als ze op de haven in Monnickendam aankomen staat Evert met vrijwilligers Sido en Wil al klaar met de rolstoel en we zien dat de ziekte een sterke wissel op de voormalig zeiler heeft getrokken, want hij weegt nog amper 50 kilo. Er volgt een warm welkom met het gezelschap en Henk gaat in de rolstoel naar de Meander V. De voormalig zeezeiler komt aan boord en verwonderd zich over het schip. Daar geurt het naar verse koffie en er is altijd een welkomstpraatje van Evert.

-

We gaan varen! Henk treft mooi weer en geniet met volle teugen evenals zijn naasten. De wind in zijn haren, het water klotst, het schip wiegt en even waant hij zich in vroeger tijden met zijn grote zeiljacht toen hij zeereizen maakte. Everts kletst met Henk en samen delen ze hun (zee) reizen, maar niets is Henk onbekend. Hij is overal geweest…

We krijgen in Volendam een klein plekje voor de kade toegewezen en Evert manoeuvreert zijn schip beheerst dwars uit tussen de grote motorjachten. Henk geniet van het hele gebeuren en als we voor de kant liggen, serveert Wil een voortreffelijke lunch. Henk gaat nog even de kade op, maar wil graag weer varen…

-

“Wil je even boven in de stuurhut kijken Henk? Kun je straks ook even het schip besturen!” stelt Evert voor.

Dat is niet tegen dovemans oren gezegd en even later zit Henk na een tour de force op de bank bij de stuurstand. Zijn verwondering is groot als hij alle apparatuur ziet en krijgt diep respect voor de bouwer van zijn eigen schip. Evert is trots op zijn creatie en samen varen ze een rondje langs de vuurtoren en door het haventje van Edam. Bij Henk komen allemaal herinneringen boven drijven en hij vertelt het ene verhaal na het andere…

-

Henk gaat aan het roer en navigeert nauwkeurig richting de boeienlijn die ons weer naar de thuishaven brengt. “Man, wat vaart dit schip mooi en stil. Het stuurt vederlicht en luistert zeer nauwkeurig op het roer! Het is een cadeautje dat ik hier mee mag varen!” lacht Henk tegen Evert. “Tsjah… het is niet de Noordzee geworden maar de Gouwzee Henk!” grapt Evert.

“Dit is zo geweldig Evert. Ik had dit niet durven dromen en hier kan geen enkele zee tegenop!” antwoord Henk met natte ogen.

We meren aan en nemen afscheid van de zeezeiler, die gezondheid moest ruilen tegen de ongeneeslijke ziekte, die vandaag een zeilschip moest ruilen tegen een motorboot, die de Noordzee moest ruilen tegen de Gouwzee en die straks het een watervaart moet verruilen voor zijn Hemelvaart…

-