-

Nog niet eens in de herfst van het leven, blijkt dat er dingen gaan uitvallen. Enige onderzoeken wijzen uit dat je de ongeneeslijke ALS hebt en je voorland veranderd binnen enkele luttele seconden. Je moet alles bijstellen met deze slechte levensverwachting, maar je besluit er moedig mee om te gaan. Dan leest een tipgever op Facebook de prachtige verslagen van lotgenoten die nog een dag gaan genieten op het water met hun naasten aan hun zijde en ze denkt direct aan Ank. Ank besluit zich ook aan te melden om samen met haar gezin nog een mooie dag te gaan maken.!

-

Na dagen overvloedige regen zou je denken dat de Meander V schoongespoeld is, maar niets is minder waar! Door de vervuiling in de lucht zit het schip vol zwarte strepen, maar Evert en Inge hebben nog geen tijd gehad om haar te wassen. Evert lapt nog even snel de ramen en haalt de luiwagen over het dek. Hij geniet van de zon, de prachtige buienluchten, het Muiderslot en de superhaven van de Koninklijke. Straks gaat hij even een ander rondje doen dan de Gouwzee, waar de Meander V ALS een oud paard haar weg naar de haven welhaast automatisch al vond. Marianne en Frans arriveren en we zijn er klaar voor.

-

De ambulance arriveert op de haven en daarin ligt Ank. Zo goed ALS alles is haar ontnomen, maar in haar ogen straalt een fonkelende lach… ze gaat er even uit… varen! Evert maakt getapte opmerkingen terwijl we naar het schip rijden en Frans legt alles vast met de pas gekregen camera van Bart Vervaart. ALS Ank eenmaal binnen achter het raam staat, heeft ze vol zicht op het Muiderslot en alhoewel we nog geen mijl hebben gevaren, geniet ze nu al met volle teugen. Er is koffie en koek, maar Ank moet overslaan… het slikken gaat niet meer en ze moet het doen met eten door een slangetje!

-

De trossen gaan los en we scharrelen langs het wrak van de eens zo prachtige houten driemaster Elisabeth Smit, die ondertussen wortel gaat schieten, want er groeien flinke bomen uit het dek. “Kijk… ze loopt weer uit!” lacht Evert en iedereen ligt in een deuk. Onderweg naar Amsterdam vertellen Frans en Evert over de geschiedenis van het gebied met al haar bijzonderheden en we vinden bij het gezin een gewillig oor. Ank ligt vanachter het raam te genieten, en niet met mate… We varen door Amsterdam en Evert en Frans weten overal iets over te melden met een energie, al deden ze het voor de eerste keer. Het gezin geniet!!!

-

We meren aan bij de Amsterdam Marina en genieten een heerlijke lunch. Er wordt met smaak gegeten van Marianne haar heerlijk klaargemaakte lunch en Ank geeft aan er geen moeite mee te hebben dat iedereen zo lekker eet. “Wel jammer, want ik mis de smaak best erg!” spreekt haar telefoontje, waarop een App zit die de ingetikte boodschap van Ank kan weergeven. Het is gezellig aan boord als er een dikke bui overtrekt en eenieder voelt zich geborgen op de Meander V…

-

De trossen gaan weer los en we scharrelen huiswaarts. Evert legt uit dat ze een usb stick vol foto’s mee naar huis krijgen, waarop ook zijn favoriete nummer staat dat over het water gaat. “We willen het horen!” roept een dochter en ALS het lied ‘Watermensen’ van ‘de drie J’s’ door de stuurhut klinkt, wordt het stil. Dan horen we Ank zachtjes huilen en het hele gezin ontfermt zich over de dappere schat, die het nu even te kwaad krijgt. We troosten Ank, we troosten elkaar, en we voelen de liefde en mededogen terwijl de Meander V onverstoorbaar de onrustige golven doorklieft, want er staat inmiddels een dikke wind… het is niets vergeleken bij de storm die Ank haar gezin teistert…
-

Vaarwel lieve Ank

Auteur Vaarwens.

Ank: † 6-12-2019