Vaarwens 703 op 23-10-2019
Over rijkdom en gouden schepen… 
-
-
ALS je alles aan de onbehandelbare ALS bent kwijtgeraakt, je communicatie verloopt via de oogbewegingen en verder helemaal - maar dan ook helemaal – niets meer kunt, is het leven zeer beperkt geworden. Met een toren aan apparatuur aan je ligrolstoel als levensader, kom je bijna nergens meer, laat staan een dagje varen met je kleine kinderen van 7 en 9 jaar… Toch, op de Meander V kan het!
-
De afgelopen weken was het snertweer met wind, buien en regen. Evert had al zorg om deze dag, want Ronnie is met zijn kolossale rolstoelbed helaas veroordeeld tot het achterdek. We krijgen de enorme machine onmogelijk binnen in de stuurhut. Bij het nieuwe schip is het straks geen enkel probleem meer, want daar kan zelfs een heel ziekenhuisbed ingereden worden, maar daarop wil Ronnie niet wachten… We gaan proberen de forse rolstoel via de oprijplaat aan boord te krijgen en gaan de kuiptent knus dichtritsen. Een kacheltje gaan we ook voor Ronnie aanzetten zodat hij toch comfortabel vanuit zijn ligpositie de waterwereld aan zich voorbij kan zien schuiven.
-
Het is mooi najaarsweer en de zon schijnt waterig bij een frisse oostenwind. “Als het maar droog is!” lacht Evert tegen de pas gearriveerde vrijwilligers als hij de oprijbrug klaarmaakt om de kolos aan boord te rijden.
Evert heeft vandaag een hele harem om zich heen, want er gaan maar liefst 4 gastdames mee. De reden ertoe is, dat we de aangemelde vrijwilligers allen de kans willen geven een dag aan boord te ervaren, opdat ze zich daarna definitief als ‘vaarvrijwilliger’ kunnen inzetten. Marijke en Marianne gaan één op één de gastdames wegwijs maken.
-
Dan komt het busje aan met daarin Ronnie, zijn vriendin/verzorgster, zijn twee kinderen en zijn ouders. De bus gaat open en er klapt aan de achterzijde een enorme lift uit de Mercedes bus. Dan zien we een soort ‘rolstoelbed’ met een toren aan apparatuur er aan gebouwd naar buiten komen. Evert sliep er vannacht al niet van, want hij maakte zich zorgen om de breedte van het gevaarte en hij was bezorgd over de draaicirkel. Ook nu moet hij even slikken als hij de omvang van het gevaarte ziet...
-
Er volgt een warm welkom en we rijden richting Meander V. Als de kinderen de hoek om komen en het schip zien, horen we kreten als; “Wauw… geweldig… gaan we daar mee varen?” Als we bij het schip staan, klapt Ronnie zijn lief Lina in een handomdraai de hele stellage naar binnen en rijdt als een ervaren heftruckchauffeur de enorme rolstoel behendig het achterdek op. Evert zucht; “… en daar heb ik nou van wakker gelegen!” waarna iedereen hartelijk begint te lachen.
-
Er is koffie en koek voor iedereen, behalve voor Ronnie, hij moet door een slangetje eten! Evert doet een kort welkomstverhaaltje en Ronnie trekt met zijn wenkbrauwen, waarna vriendin en verzorgster Lina over hem heen buigt. Ze hebben samen een soort morsecode ontwikkeld met oog en wenkbrauwbewegingen, waardoor hij het alfabet kan spellen en Lina het kan aflezen. Zo kan Ronnie vragen stellen en kunnen we communiceren.
-
De trossen gaan los. Ronnie en zijn naasten genieten van het mooie najaarsweer, de bezienswaardigheden en het dagje uit. We scharrelen door Amsterdam en varen het bekende rondje. De sluiswachters noemen Evert al bij de voornaam door de marifoon en iedereen weet welk een lading we aan boord hebben. We lunchen heerlijk in de Amsterdam Marina en laten de twee jongens even ‘los’ want ze moeten wat energie kwijt. Daarna varen we de retourroute en alles lijkt nieuw omdat we het van de andere kant bekijken.
-
We passeren bij de vaarterminal aan het muziekgebouw een ‘Gouden jacht’ met twee gouden ‘bijboten’, die groter zijn dan een gemiddelde flinke motorkruiser. Onze vaargasten lachen hartelijk om de overdaad van drie goudkleurige schepen en Evert zegt; “Ze denken dat ze rijk zijn… Weet je, wij zijn echt rijk, want wij beseffen vandaag maar weer dat gezondheid niet te koop is. Echte rijkdom zit in je hart en tussen je oren, de rest is blingbling!”
Het wordt stil en we kijken naar Ronnie, die compleet hulpeloos in zijn ligrolstoel vertoeft en toch kan genieten van het kleine wat hem vandaag geboden wordt. Deze dag samen delen is echte rijkdom en dat besef komt bij iedereen binnen!
-
De vaardag loopt ten einde en we meren weer aan in Muiden, maken nog een foto van het hele team en dan gaat ieder zijns weegs, met een geestelijke rijkdom tussen de oren. Die past zelfs niet in de grootste schatkist, laat staan een gouden schip!!
-
-
Sterkte Ronnie
Auteur Vaarwens.
-
dank aan:
KNZ&RV voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Jachthaven Groep / Amsterdam Marina voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen
Vaarvrijwilligers Marijke, Annelies, Marianne en Anne voor hun inzet
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Een zeer waardevol bericht van Ronnie zelf, die de dag na de wens dit dankbericht met zijn oogcomputer heeft geschreven!
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Een zeer waardevol bericht van Ronnie zelf, die de dag na de wens dit dankbericht met zijn oogcomputer heeft geschreven!
Gisteren op bezoek geweest in de woning van Evert Stel en Inge de Graaf van Stichting Vaarwens. Het is een bijzondere woning want het verplaatst zich over water. Gisteren zijn we om 6:00uur opgestaan om uiteindelijk voor tien uur in Muiden te zijn met de kinderen om zo een prachtige boottocht mee te maken georganiseerd door Stichting Vaarwens. We werden warm ontvangen door Evert en vrijwilligers en kregen gedurende de dag een geweldige service. Evert gaf aan niet geslapen te hebben vanwege zorgen of de rolstoel wel naar binnen zou kunnen maar dit bleek geen probleem. We voeren van Muiden op en neer naar Amsterdam. Zo zagen we Amsterdam van een andere kant. Evert is een gepassioneerd verteller en ik vond het dan ook interessant om een indruk te krijgen van het leven van een zeeman. Maar vooral bijzonder was het horen dat hij goed draaiende ondernemingen verkocht en voor minder geld koos, om zo te kiezen voor het leven op een boot wat uiteindelijk resulteerde in een nieuwe levenspartner en Stichting Vaarwens. Een keuze wat volgens Evert heeft bijgedragen aan veel meer geluk in zijn leven. Onderweg kwamen we ook nog langs dure gouden boten van een rijke sjeik. Evert merkte dan ook terecht op dat geluk niet in vermogen zit. Dit is wellicht ook een boodschap en ik weet dat (nog?) niet iedereen het hiermee eens is (of nog niet tot dit inzicht is gekomen?). Waar geluk vind je In jezelf!. Welk offer wil jij brengen om waar gelukkig te zijn?
Evert en vrijwilligers en betrokkenen, hartelijk dank voor deze prachtige dag die wij mochten beleven!
Namasté
