Vaarwens 710 op 13-11-2019
Ontvoeringen en vaarwensboosten…
-
Al enige tijd strijdend tegen de ongeneeslijke spierziekte, bezoekt Ed regelmatig het AMC voor controle en begeleiding. Ook heeft hij gesprekken met de maatschappelijk werkster en die tipt zijn naasten dat er de mogelijkheid bestaat om nog een dag ontspanning te zoeken op het water bij Stichting Vaarwens. De wens wordt ingediend en dag stiekem gepland. Vandaag is het zo ver!
-
Dagenlang achtereen stuitert de herfst over Amsterdam en bui na bui wast de Meander V grondig. Vandaag zal het wat rustiger worden en daar zijn we blij mee, maar of de voorspellingen uitkomen, zal nog moeten blijken. Vrijwilligers Bouk en Paula zijn ook al aan boord en de Meander V is aangepast voor rolstoelontvangst. Dan komt Ed met zijn naasten aan op de Amsterdam Marina. “Wat gaat er gebeuren?” is de eerste vraag die hij op Evert afvuurt als de deuren van de auto opengaan. “Ik ga je ontvoeren Ed! Laat maar los, komt allemaal goed!” lacht Evert. Even later zit Ed bij Evert op de bank achter de stuurstand en hij valt van de ene verrassing in de andere.
-
“Ik wist hier niks van!” lacht Ed, want niemand heeft iets gezegd. Hij is namelijk ontvoerd met de smoes dat hij om half tien bij de dokter moest zijn voor een griepprik en hij was boos. “Hoe kun je zoiets om dit tijdstip afspreken! Ik moet dan nog op gang komen!” brieste hij geërgerd als hij de boodschap krijgt. Ed heeft inderdaad startproblemen en zijn energievoorraad is beperkt tot een minimum. Zijn batterijen staan continue op reservestand en hij slaapt veel doordat de ziekte hem volledig uitput. Des te groter is de verrassing dat zijn vriend Dick mee gaat en zijn dochters…
-
Iemand heeft een muntje in Evert gegooid en daar heb je een dag lang plezier van. Hij vertelt, grapt, entertaint en animeert zijn gasten al was het de eerste keer dat hij het doet. Hij vindt een gewillig oor en iedereen hangt aan zijn lippen. Ed lacht veel en is enorm ontspannen. Zijn dochter vertrouwd vrijwilligster Paula in de kombuis toe, dat ze stomverbaasd is dat haar vader ineens zoveel energie schijnt te krijgen van dit gebeuren, want met zoveel plezier heeft ze hem in geen tijden meegemaakt. “Evert noemt het de vaarwensboost en dat is heel gewoon hier aan boord!” antwoord Paula lachend terwijl ze de lunch klaar maakt.
-
We scharrelen richting Muiden terwijl Evert vertelt, Paula verzorgt en Bouk fotografeert en iedereen geniet. Je ziet duidelijk dat Ed steeds meer energie krijgt en als zijn lief vraagt of hij even anders moet zitten of wil liggen, wordt het afgewimpeld met de woorden; “Nee hoor, ik vermaakt me uitstekend en heb voor het eerst sinds tijden nergens last van!” Geweldig om te zien hoe Ed geniet en zijn naasten daardoor niet minder.
In Muiden aangekomen, worden we getrakteerd op een dikke bui met donder en bliksem, maar het deert niemand. We zitten immers beschut en warm binnen en het heeft ook wel wat, zulke buienluchten en panorama’s terwijl je op het water bent. Bouk is echter het slachtoffer en hij mag in de stromende regen naar buiten om het schip bij de KNZ&RV aan te meren, maar tegen de tijd dat we voor de wal manoeuvreren, is het droog geworden!
-
Iedereen geniet van de heerlijke lunch en de ontspannen sfeer aan de voet van het Muiderslot en dan vervolgen we onze reis. Als we in de loop van de middag weer aanmeren in de Amsterdam Marina, worden we vergezeld door een zonnetje en prachtige wolkenpartijen. We nemen afscheid en Ed zijn knuffels zijn dik gevuld met liefde en dankbaarheid. “Hier kan ik nog tijden van nagenieten lieve mensen, dank uit de grond van mijn hart!” klinkt het hees uit de geëmotioneerde mond van de dappere strijder, die zijn voorland weet, maar vandaag even vergeet!
-
Sterkte dappere Ed
Auteur Vaarwens.
-
Met dank aan:
Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
KNZ&RV voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen
Vaarvrijwilligers Paula en Bouk voor hun inzet
