-

“Hoeveel spoed is er bij de wens?” staat er op het aanmeldformulier. Het antwoord is; ”Nog maar 2 weken geleden hoorden wij van de uitgezaaide longkanker. Vanwege zijn broze gezondheid wordt dit niet meer behandeld. Bij een gezond lichaam zegt men ‘nog 8 maanden’, maar papa is al erg zwak en ziek. We zullen verbaasd zijn als hij het eind van het jaar nog haalt. Het is een lange moeizame weg geweest. Hij laat weinig emotie zien en deels is dat altijd zijn aard geweest, maar de Parkinson draagt hier ook aan bij. Toch was hij vrij duidelijk over nog eens te willen varen. Een tochtje op een rivier of IJsselmeer zou hij heerlijk vinden.”

-

Duidelijk! Nadat er contact is geweest, lijkt het ons verstandig dat de SAW wordt ingeschakeld en we plannen snel de wens van Hans. Vandaag is het al zo ver en al vroeg maken we de Meander V ambulanceklaar. De vrijwilligers zijn vandaag Lyda en Marjon met haar partner Geurt, want ook hij wil graag vrijwilliger worden, en ook zij zijn klaar om Hans te ontvangen. Hans zijn kinderen zijn al gearriveerd en dan komt het kanariegele ambulancevoertuig op de Amsterdam Marina aan en de deuren gaan open. Ondanks de uitdrukkingsloze gelaatstrekken door de Parkinson, zien we een kleine glimlach en fonkelingen in Hans zijn ogen, ten teken dat hij er zin in heeft. Snel rijden we aan boord en even later staat Hans warm binnen in de stuurhut. Zijn dag kan beginnen!

-

Ook Hans zijn goede vrienden komen even langs om hem en de familie uit te zwaaien en ook zij krijgen een ‘bakkie leut’. Evert doet een welkomstpraatje tijdens de koffie en dan gaan de vrienden van boord en de trossen gaan los. Everts kletst en de familie geniet. Hans niet minder en samen met zijn echtgenote en kinderen laven ze zich aan de dag terwijl onze vrijwilligers zorgen voor de catering en fotograferen. De Oranjesluizen, het Buiten IJ, Pampus, Muiden… allemaal herinneringen iedereen geniet van zijn/haar moment aan boord van de Meander V.

-

Muiden… er is een heerlijke lunch met het uitzicht op het Muiderslot. We zien dat Hans moe is en we creëren een korte pauze met een rustmomentje als de familie even de wal op gaat en de gordijnen worden gesloten. Het duurt niet lang voordat Hans zijn ogen weer opengaan, want hij wil niks van de dag missen. Ambulancevrijwilligster Mirjam en onze vrijwilligster Marjon zijn beiden verpleegsters en ze helpen Hans even met wat zorg dat hij behoeft. Daarna schuiven we de brancard weer achter het raam en de gorden gaan weer open. Hans zijn naasten komen weer aan boord en we gaan weer varen.

-

Op de terugreis duiken we nog even het ‘zijkanaal K’ in en iedereen laaft zich aan het pittoreske stukje Amsterdam middenin het bos. Evert weet er veel over te vertellen en er wordt genoten! Dan nadert het einde van de vaardag en als we zijn aangemeerd gaat Hans met veel routine weer op de brancardlift naar buiten. “Hoe vond je het vandaag Hans?” vraagt Evert. “Het was geweldig! Ik vond het een hele mooie dag!” lacht Hans bewogen. Dan maken we nog een groepsfoto en nemen met een dikke knuffel en een traan afscheid van een familie in zwaar weer en een roeier met een vaarwens…

-

Vaarwel Hans

Auteur Vaarwens.

Hans † 22-12-2019

-

Met dank aan:

Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Stichting Ambulance Wens voor de vervoer/verpleging

KNZ&RV voor de gastvrijheid tijdens de lunch

Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen

Vaarvrijwilligers Lyda, Marjon en Geurt voor hun inzet

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...