Vaarwens 714 op 22-11-2019
Het went nooit…!
-
Ook de vaargast van vandaag trof een onfortuinlijk lot. Er beginnen zich ongecontroleerd cellen te delen onder zijn kruin en ze zijn niet te behandelen, dus luidt de diagnose ‘uitbehandeld!’ Nu ligt Kees in het hospice in Uithoorn te wachten op wat gaat komen en krijgt de folder van Stichting Vaarwens aangereikt. Dat lijkt hem nog wel wat en er wordt besloten een aanvraag in te dienen. Inge slaat aan het bellen en snel regelt ze samen met Marga de wens voor de onfortuinlijke Kees.
-
Het is zo goed als winter en met een druppel aan de neus haalt Evert snel versgebakken broodjes bij de Hema om de hoek. Vrijwilligsters Ada en Anne komen ook aan en wat later dan gepland, arriveert de ambulance met daarin Kees. Er volgt een warm welkom en we gaan snel aan boord. Kees gaat met het brancardliftje naar boven en vindt het allemaal best spannend, maar Evert grapt en neemt de spanning weg. Dan staat hij achter het raam met het zicht over de jachten van de Amsterdam Marina en Evert begint te vertellen over schip en vaarwens. Kees geniet van het verhaal met een kopje koffie en even later gaan de trossen los.
-
Tijdens het varen is zijn lief Annelies niet bij hem weg te slaan en het paar geniet met volle teugen van de dag. De troosteloze herfstwereld van een paar uurtjes terug moet het veld ruimen, want de zon is gaan schijnen en de stemming aan boord is goed. We krijgen een vlotte schutting in de Grote Sluis samen met de beroepsvaart en even later is er een ontmoeting met onze vaarvrijwilliger Foeke, die als binnenschipper met zijn grote duwboot Alina aan de ander kant van de sluis ligt te wachten. We zwaaien en maken foto’s en vervolgen de reis via Pampus naar Muiden. Daar staat de volgende vrijwilliger ons op te wachten, want havenmeester Paul helpt een lijntje aanpakken.
-
We genieten allen van een heerlijke lunch en allerlei verhalen passeren de revue. Kees laaft zich er aan en meer dan eens ontstaat er een ontspannen en dankbare glimlach op zijn gelaat. Zijn zwager hoort van het nieuwe vaarwensschip dat we aan het bouwen zijn en roept ‘out of the blue’; “Als je camera’s nodig hebt op het schip, dan hoef je maar te vragen hoor. Ik wil ze graag leveren!” Geweldig… wat een mooie geste en we zullen er zeker gebruik van maken Mark!
-
We gaan weer varen en even zakt Kees weg. Het zijn teveel indrukken om te verwerken, maar als we bij het IJvuurtje Amsterdam binnenlopen, zijn de kijkers weer ver open om maar niets van de vaardag te missen.
Na een vlotte schutting, scharrelen we het zijkanaal K in en Kees veert op als Evert zegt dat de fabriek in de hoek van Draka is, waar ze flexibele ‘VMVK’stroomkabels maken; “Ja… dat is Draka! Daar heb ik jaren gewerkt als elektromonteur!” Kees heeft echter nooit geweten dat de pittoreske woonschepenhaven er vlak achter ligt!
-
De reis nadert haar einde en soms is het even stil aan boord. Het besef keert terug dat dit de (op één na) laatste vaart van kees is en eenieder is bezig met zijn gedachten. Nadat we zijn aangemeerd, maken we Kees klaar om weer van boord te gaan en dan vraagt zwager Mark of hij iedereen blij kan maken met Evert zijn jubileumboek, waarna de schrijver aan het signeren slaat. We maken nog een paar groepsfoto’s bij het schip en rijden Kees naar de ambulance, waar het onverbiddelijke afscheid voor altijd plaatsvind. Er vloeien tranen, er zijn bemoedigende woorden, knuffels en hugs… het afscheid went nooit, ook niet na 714 keer!
-
Vaarwel Kees
Auteur Vaarwens.
-
Met dank aan:
Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Stichting Ambulance Wens voor de wens en het vervoer/verpleging
KNZ&RV voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen
Vaarvrijwilligers Ada en Anne voor hun inzet
