Vaarwens 725 op 23-05-2020
De lange rit was het helemaal waard!
-
Vaarwel dappere Monique
Auteur Vaarwens.
-
dank aan:
Amsterdam Marina voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer
Vaarvrijwilligers Foeke en Joke voor hun inzet
De Brandweer voor de parkeerplaatsen
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Het verslag van dochter Emma:
-
Net over de helft van het leven begint je lichaam te falen. Het weeffoutje van moeder natuur brengt grote gevolgen teweeg en cellen gaan zich delen waar het niet moet/mag! Een uiterst vitaal lichaamsdeel dat onze spijsvertering verzorgt, houdt er mee op en dan gaat het snel, want de brandstof aanmaak voor ons lichaam stopt ermee... De wereld staat op z’n kop en de tijd gaat ineens veel te snel! Monique overkomt het op veel te jonge leeftijd en toch wil ze eigenlijk heel even genieten van hier, van nu, van het leven!
-
Wat kun je nog in deze coronatijd? Haar zus Marij had al eens van Stichting Vaarwens gehoord en ze gaat een intake invullen op onze website. Inge slaat na het lezen direct aan het organiseren, want we hebben haast! Zaterdag een spoed dag inlassen behoort nu tot de mogelijkheden en binnen 24 uur staat de wens in de planning.
-
Gisteren hingen de uiers dwars onder de koeien en vandaag staat de wind ook nog flink door. Dagschipper Foeke reist als vroeg vanuit Lemmer naar Amsterdam en Inge doet de bevoorrading. Ook vrijwilligster Joke is aanwezig en samen spreken ze de dag door en maken het schip klaar voor de brancard. Er is wat vertraging, want we krijgen een telefoontje van de ambulance dat ze een half uur later komen vanuit Limburg. Een lange rit, maar Monique vind het het waard! Moedig, respect!
-
De zon schijnt en Hollandse wolkenluchten trekken over Amsterdam als het gezelschap aan boord komt. Het gebruikelijke ontvangst, koffie en een praatje gaan aan de vaardag vooraf en dan gaan de trossen los. Eerst richting Zaandam waar megazeiljachten bij de scheepswerven liggen. Monique was zeilster, dus dat viel in de smaak. Een prachtige tocht door en rond Amsterdam over het IJ valt Monique en haar naasten ten deel en heel even vergeet ze af en toe haar voorland. Daar was het ons om te doen…
Vaarwel dappere Monique
Auteur Vaarwens.
-
dank aan:
Amsterdam Marina voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer
Vaarvrijwilligers Foeke en Joke voor hun inzet
De Brandweer voor de parkeerplaatsen
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Het verslag van dochter Emma:
Wind, water en wat zon; een groter genot bestaat er niet voor een zeiler.Mama’s laatste wens:
“Mam, wat zou je doen als alles kon?” We lagen gezellig samen te kletsen toen ik deze vraag stelde. “Zeilen”, antwoordde mam vol vastberadenheid. “Maar ik kan niet meer al dat zeilwerk doen en dat zit niet meer lekker, dus dat gaat niet meer helaas.” Een wens die onmogelijk leek te zijn werd anderhalve week later verwezenlijkt. Mijn tante, Marij, had eens even gezocht en kwam toen Stichting Vaarwens tegen. Nog geen 24 uur later hadden we het uitstapje gepland. Zaterdag 23 mei zouden we met z’n allen naar Amsterdam gaan om mama’s laatste wens in vervulling te laten gaan. Helemaal uit Rotterdam waren de verpleegkundigen Rob en Jan van Ambulance Wens naar Limburg gereden, om ons in de ochtend op te halen. Vriendelijke mensen die erg behulpzaam waren. Mede dankzij hun begeleiding en gezelschap was de rit en het varen erg prettig voor mam. Bij aankomst werden we vriendelijk ontvangen door Foeke en Joke van Stichting Vaarwens, maar ook door onze vrienden. Iedereen was speciaal voor deze gelegenheid naar Amsterdam Marina gekomen om ons uit te zwaaien en ons een goede dag te wensen; wat een lief gebaar!Toen het gezelschap op de kade uit het zicht verdween, voeren wij verder op het IJ. Dankzij de goede organisatie was het voor ons een zorgeloze dag. Samen zaten we op de achterkant van de boot; aan het genieten van dit bijzondere moment. Ik sloot mijn ogen en voelde de wind door mijn haren, de zon en kleine waterdruppeltjes op mijn gezicht; dat is pas echt genieten voor een zeiler. Met mijn hand in de van mam werd ik overspoeld met geluk. Wat een verrassing was dat voor mam. Wat eerst niet voor mogelijk werd geacht, was ineens werkelijkheid geworden dankzij de samenwerking tussen Stichting Vaarwens en Ambulance Wens Rotterdam. Ondanks de beperkte mogelijkheden hebben zij ons een dag gegeven om nooit te vergeten.
Emma Nabuurs
