Vaarwens 745 op 13-07-2020
Nog één keer aan het roer…
-
Het kan je zomaar gebeuren… genietende van de oude dag, kom je op je 68ste ten val en breekt een vitaal lichaamsdeel. De revalidatie gaat moeizaam en daarnaast word je getergd door Parkinson en andere aandoeningen. Langzaam voel je jouw mogelijkheden uit je handen glippen en verliest je vertrouwen in het lichaam… Chester overkwam het en kreeg van de thuiszorg de tip om nog een keer iets leuks te doen.
-
Het is bladstil en het zonnetje maakt van de wereld een aantrekkelijk schouwspel. Al vroeg gaan er bootjes varen en zij zijn de enigen die een rimpel op het water veroorzaken. Dagschipper Rochus, vrijwilliger Klaas en gastdames Els en Selma zijn allen tijdig aan boord, want we gebruiken deze dag ook een beetje om nieuwe vrijwilligers wegwijs te maken op de nieuwe Vaarwens.
-
De koffiepot pruttelt als Chester in onze mooie rolstoel aan boord wordt gebracht en er is een warm welkom. Chester fleurt op bij het zien van het schip, waarmee hij vandaag het water op gaat. Na het welkomstwoordje en de koffie, gaan de trossen los. De Vaarwens scharrelt in volledige rust over de vlakke Gouwzee en koerst richting Marken waar een rondje door de haven wordt gemaakt. Daarna wordt pal noord gevaren want daar ligt Volendam. Er wordt geluncht, er wordt gekletst, er wordt genoten en Chester is er even helemaal uit…
-
Na de lunch maken we nog een leuk ommetje en zetten koers naar Edam, waar we het smalle kanaaltje induiken en even het toerisme in hoogtijdagen kunnen aanschouwen. De Vaarwens vervolgt daarna haar weg naar de thuishaven, maar niet voordat Chester even aan het roer heeft gezeten. Verzwakt als hij is, kan hij middels de rolstoellift en de stuurbekrachtiging aan het wiel draaien en de Vaarwens op koers houden. Voor Chester was het een TOPdag!
-
Sterkte strijdende Chester
Auteur Vaarwens.
-
Jachthaven Waterland voor de gratis ligplaats van de Vaarwens
Dagschipper Rochus, vaarvrijwilliger Klaas en gastdames Els en Selma voor hun inzet
Bakkerij Kees Gutter voor de broodjes en koeken
Haven Volendam voor de gastvrijheid tijdens de lunch
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
-
Het prachtige en ontroerende verslag van Aleida:Zeer gewaardeerde Vaarwensers!
Hierbij een korte reactie op de onvergetelijke dag van maandag 13 juli, waarvoor ik namens ons vieren jullie bijzonder hartelijk dank zeg. Nog onder de indruk van de zonovergoten dag op een spiegelgladde Gouwzee, was het dinsdag raar wakker worden in de ruime regenval en de lage temperaturen. Het terugkijken naar de vele foto's bewees toch echt, dat wij de dag ervoor in mediterrane sferen hadden doorgebracht. Omgeven door lieve en behulpzame vrijwilligers gleden wij als in een droom urenlang over het water en langs Hollandse attracties als Marken, Volendam, Edam en thuishaven Monnickendam, waar wij sinds onze jeugd (toch zo'n 60 jaar geleden) niet meer geweest waren. In Monnickendam stond ooit een Hamel op de preekstoel van de Hervormde kerk. Geen familie, maar deze dominee en zijn vrouw Mollie werden wel als zodanig beschouwd, omdat onze ouders elkaar kenden uit voormalig Nederlands Indië. Mijn broer en ik zijn als kind enkele keren bij hen op bezoek geweest in het toen nog doodstille Monnickendam.
Chester, voor wie deze dag werd georganiseerd, is nooit een drukke prater geweest. Dus ook nu niet. Je moet goed naar hem kijken en letten op de kleine dingetjes om te zien hoezeer hij genoten heeft. En passant vertelde hij, dat hij met zijn vader in 1963 in hun auto over de bevroren Gouwzee heeft gereden. De barre winter van Reinier Paping en de bevroren zee in Kijkduin, waar mijn broer en ik vroeger vlakbij woonden.
Chester heeft zijn leven lang gewerkt in 'zijn' geboorte- en omroepstad Hilversum. Altijd achter de schermen, eerst als producer en de laatste 20 jaar als regisseur van o.a. het actualiteitenprogramma Nieuwsuur en van grote evenementen als koninginnedagen en intochten van Sinterklaas. Een boeiend en vaak hectisch leven waaraan door zijn aandoening een triest einde is gekomen. Opgesloten in een lichaam dat niet veel meer kan en een bovenkamer waarin zijn parkinsonisme eigen wetten voorschrijft, hebben hem nu zo hulpeloos gemaakt dat de zin van het leven een dagelijkse vraag is geworden. Een vraag die wij als omstanders helaas niet voor Chester kunnen beantwoorden.
Daarom is het fantastisch dat de stichting Vaarwens bestaat: een hele dag even verlost van donkere gedachten en de goede kanten van het leven te ervaren. Een fijne ploeg mensen om je heen, een prachtig schip en lekkere hapjes, een biertje aan de wal in Volendam en - hoogtepunt ! - zelf aan het stuur op de thuisreis naar de Monnickendamse haven. Al kan ik niet echt in zijn gedachten kruipen, toch had ik de indruk dat hij weer even de jongen van vroeger was: ontspannen lekker sturen, een vakantie in één dag.
Doodmoe maar voldaan hebben wij Chester weer teruggebracht in het eigen appartement in Hilversum. De dag erna graag even langer uitslapen..... zo las ik in het rapport van de thuiszorg.
Wat fijn dat de stichting haar 'werkterrein' iets heeft verbreed en nu dus ook mensen zoals Chester, die niet terminaal ziek is maar wel zeer beperkt is geworden in zijn bewegings- en levensvrijheid, kan ontvangen.
Nogmaals onze zeer grote dank voor maandag de dertiende. Wij zullen jullie goede werk promoten en ondersteunen.
Lieve groet, Aleida
