Vaarwens 781 op 08-09-2020

Een dag vol verrassingen…

Ruim een jaar geleden werd bij Cor de diagnose ALS vastgesteld, en nu zit hij reeds gekluisterd aan zijn elektrische rolstoel, waarbij hem de mogelijkheid om zijn benen en armen te bewegen bijna volledig is afgenomen. Ook spraak en slikken heeft Cor in een jaar tijd moeten inleveren! Een hard gelag voor een man die nog zoveel plannen in het leven had! Cor houdt van varen en er wordt door zijn dochter Caroline heimelijk een intake ingevuld, want ze wilde hem ermee verrassen…

De dag begint grijs en grauw en terwijl een troosteloze miezerregen over de haven trekt, is er overal reuring in de haven. Op de Meander V zijn Evert en Inge bezig het schip klaar te maken voor speciaal bezoek en een aantal persmensen, want er gaat iets gebeuren, al weet ook Evert van niets en is er ook voor hem een verrassing op komst. Op de Vaarwens zijn dagschipper Rudie en zijn vrouw Marita (beiden collega's van dochter Caroline haar man) druk in de weer om het schip klaar te maken voor de tweede verrassing van de dag, want hun vriend Cor gaat vandaag mee varen en wij denken dat ook hij nog van niets weet!

De familie komt de haven van Monnickendam oprijden, maar Cor weer al wat er gaat komen, hij gaat varen! Het was te moeilijk om deze verrassing voor Cor geheim te houden. Een hartelijk ontvangst tussen de familie en vriend/dagschipper Rudie met Marita volgt en snel gaat het gezelschap aan boord. De trossen gaan los en Rudie vaart even langs de Meander V, waar Evert in het zonnetje staat want hij krijgt vandaag een speciale onderscheiding, namelijk de Hiswa Oeuvre prijs 2020 die dit jaar naar hem gaat. De prijs is bedoeld voor een Nederlandse persoon die zich langere tijd op bijzondere wijze voor de Nederlandse watersport (Jachtbouw, productontwikkeling, infrastructuur, media, havens of overheid) verdienstelijk heeft gemaakt en daar niet eerder voor is gelauwerd. Evert is er maar wat trots mee…

De Vaarwens zet ondertussen koers naar open water en scharrelt het gebruikelijke rondje Gouwzee. Het is droog geworden en zowaar wat helderheid verschijnt er aan de hemel. Marken, Volendam, met nog een verrassing... gezamenlijk op de foto. Dan is er vis en broodjes… iedereen geniet en Cor nog het meest. De hele dag staat er een glimlach op zijn gezicht. Hij geniet van het varen en van de (klein)kinderen om hem heen. De dag schuift gestaag voorbij en dan is het zomaar weer tijd om emotioneel afscheid te nemen van deze prachtige verrassingsdag…

Vaarwel Cor

Auteur Vaarwens.

Jachthaven Waterland voor de gratis ligplaats van de Vaarwens

Dagschipper Rudie en zijn vrouw/vrijwilligster Marita voor hun inzet

Bakkerij Kees Gutter voor de broodjes en de koeken

Haven Volendam voor de gastvrijheid tijdens de lunch

Fotograafvolendam.nl voor de foto in klederdracht

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...

Een lief verslagje van dochter Caroline:

* Sprekende ogen*

Dinsdag 8 september mochten wij te gast zijn op de Vaarwens, mijn ouders en mijn gezin. Vorig jaar juli kreeg mijn vader de diagnose ALS, november vorig jaar hoorden we dat bij mama de kanker terug is en niet te genezen is. Wat een molen ga je in als familie. De ALS gaat heel hard bij papa, ik wilde hem graag een onbezorgd dagje weg geven. Na contact met Inge en het formulier ingevuld te hebben, liet Inge mij al snel weten dat we mee mochten en dit al op korte termijn kon. De vrijwilligers die ons een hele mooie dag hebben bezorgd waren Rudie en Marita (ex collega's van mijn man), wat voelde dat goed. Opgestapt in Monnickendam, vervolgens naar Marken gevaren, hier kreeg papa de vraag of hij van boord wilde of liever in Volendam, daar hoefde papa niet lang over na te denken; in Volendam. In Volendam hebben we de ludieke foto gemaakt in Volendamse kledendracht, de dame die ons daar hielp was heel meedenkend hoe we bij papa de Volendamse kleding aan konden doen gezien dat een uitdaging zou zijn aangezien papa zijn handen en benen amper kan bewegen. Terug aan boord stond er een heerlijke lunch klaar waar wij van mochten genieten. Terug nog langs de vuurtoren van Marken gevaren en rustig aan richting de haven van Monnickendam. In de haven mochten wij Inge nog ontmoeten, wat een warme vrouw!
Mijn vader kan niet meer praten en heeft een spraakcomputer, Marita maakte hier nog een mooie opmerking over "Cor, u heeft sprekende ogen 😉".
Super bedankt voor deze mooie dag!

Groetjes Caroline