Vaarwens 941 op 13-10-2021
Wisselvalligheid…
Het leven is - evenals het weer – altijd wisselvallig. We zijn immers zeer afhankelijk van onze gezondheid en die laat het bij velen onder ons - en met namen onze gasten – vaak afweten. Ook Annie (geb. 1961) wordt al veel te vroeg in het leven getroffen door de weeffout van moeder natuur die in willekeur haar lichaam heeft gevonden. Ze gaat zienderogen achteruit en de medische knappe koppen kunnen niets meer voor haar doen. Ze wil nog graag een keertje varen en er wordt een intake ingevuld. Vandaag gaat Annie op deze wisselvallige dag varen…
Wolkenvelden en open stukken, weinig wind en mooie kleuren aan de hemel openen deze dag als dagschipper Rochus en boots Anneke de Vaarwens klaarmaken voor de gasten. Annie komt op eigen gelegenheid vanuit Den Haag en maakt gebruik van haar scootmobiel, dus richten we het schip daar op in. Anneke heeft verse koffie gezet en we zijn er klaar voor.
Een mooi dagverslag van boots Anneke:
“Bij aankomst is het even zoeken waar de auto moet worden geparkeerd. Onze gasten stappen uit en worden hartelijk welkom geheten. Annie heeft haar haar mooi ingevlochten, ze wil er vandaag mooi uitzien, dus ook haar lippen worden nog even gestift. Annie loopt voorzichtig achter de rollator naar de boot. Gevolgd door vriend John, schoonzus Marianne en vader Cok. De koffie is klaar en schipper Rochus vraagt waar de vaarroute naar toe mag gaan. Alles is goed, als het maar over veel water is. Vader Cok heeft heel lang geleden ook gevaren en vindt vooral de grote schepen prachtig. Naar de Zaanse schans is ook heel mooi: “molens en huissies kijken”.
Onze gasten spreken onvervalst Haags en dat geeft meteen een gemoedelijke sfeer. De soesjes smaken goed en al gauw is het achtergedeelte van de boot een echte huiskamer. Marian woont in Ypenburg, dichtbij Pijnacker waar Anneke is geboren. Dan is er meteen het feest van herkenning, daar wonen ook de tien gebroeders Kemp. Familie van vader Cok. En natuurlijk een bekende naam voor Anneke. Zo voelt het ook een beetje als familie. Er klinken gezellige muziekklanken. Liedjes van Koos Albers en André Hazes zijn favoriet. Annie heeft ook een mooie trui met André Hazes erop aangetrokken vandaag. Een cadeautje van John die ook graag ziet dat Annie er mooi uitziet.
We varen langs haveningangen waar ijzer opgeslagen ligt. Dat gaat vast naar de hoogovens. Grote vrachtschepen passeren ons en de gasten vragen zich af wat er allemaal vervoert wordt. Olie? Of zand misschien? Het zit onder het dek, we kunnen het niet zien. Dan varen we de Zaan op en varen we onder bruggen door, door de sluis, langs mooie houten huizen, allemaal groen. Voor onze gasten is het helemaal nieuw. Nooit eerder zagen zij de Zaanse huizen. De ‘goedjaarseind’ aanbouw aan de verschillende huizen is ook leuk om te zien. Zo passeren we ook de Verkade fabrieken van vroeger en de fabriek van Lassie rijst in Wormerveer.
We leggen aan bij de houtzaagmolen bij de Zaanse schans terwijl er net een vracht boomstammen wordt aangevaren. Onze gasten zijn verrast dat we zulke lekkere broodjes serveren. We nemen uitgebreid de tijd voor de lunch en dan komen ook de verhalen los. John vertelt dat Annie vroeger ook een taxibusje reed en kinderen voor de voetbal heen en weer bracht. Allemaal vrijwilligerswerk. Ook stond zij vaak achter de bar. Daar werden vast ook veel liedjes van Hazes gezongen. Vader Cok mag graag vissen. Dat heeft hij vroeger veel op zee gedaan. Nu doet hij dat wanneer hij bij Marian op bezoek is. Die heeft een balkon boven het -water. Mooiere visplek kun je niet hebben. Een grote karper en een snoek heeft hij vroeger wel gevangen.
Wanneer ik de vaat was, komt John even een praatje maken. Hij vertelt hoe het leven niet altijd over rozen gaat en dat ze er samen wat van maken, de band onderling is warm. Annie heeft zorg om haar hondje die ze achter zal moeten laten. Het hondje is als een kind voor haar. John voelt de verantwoordelijkheid voor zijn familie. Dan varen we terug richting stad, het centraal station en de oude Shell toren met bovenop de schommels. Onderweg passeren we ook een paar wachtende cruiseschepen. Schepen waar je een week mee op vakantie kunt gaan en je je eigen hut hebt. Marian kan er van dromen. Om half vier meren we weer aan in de Marina haven. Onderweg heeft Annie af en toe haar ogen even gesloten, rusten, alle indrukken verwerken. Nu is het weer tijd om elkaar gedag te zeggen en de reis terug naar huis aan te vangen. Het was een fijne dag met mooie gesprekjes met Annie en haar lieve familie om haar heen.
Vaarwel Annie
Auteur
Met dank aan:
Dagschipper Rochus en boots Anneke voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Broodje Vasum voor de deels sponsoring van de lunch
Houtzaagmolen Het Jonge Schaap voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Port of Amsterdam voor de vergunningen
Sluis en bruggen in de Zaan voor de vlotte bediening
