Vaarwens 942 op 22-10-2021
Wind genoeg…
Na een stormachtig leven, eindig je bedlegerig omdat je al jaren de strijd aanbindt tegen de fnuikende sluipmoordenaar. Het leven, de wereld en het weer gaan buiten je kamer om onverstoorbaar hun weg en het raam is het levende schilderij, waarachter alles doorgaat. Ankie (geb. 1952) overkomt het en haar levensverhaal is allerminst een kalme bries te noemen, maar eerder een opeenvolging van een serie stormen. Ankie wil er erg graag nog eens uit en er wordt een intake ingevuld. Vandaag gaat Ankie varen en alweer is er wind ten overvloede, maar nu geeft het plezier…
In Amsterdam maken beide dagschippers (beiden zeeloodsen) Onno en Bert de Vaarwens klaar voor een onstuimige vaarwensdag. Ook boots Hanneke is mooi op tijd en deze sterke zeilvrouw staat haar mannetje ook wel. Het schip wordt gezellig gemaakt en ingericht voor brancardontvangst, want Ankie komt met de SAW. Het schip rukt aan de meerlijnen, een dikke bui trekt over, de koffie pruttelt, het is gezellig, we zijn er klaar voor!
Een prachtig verslag van Onno:
Het is fris, nat, en het de stront waait van de dijk… Twee gaskachels gloeien de kuiptent van het schip voor, zodat de gasten het straks behaaglijk warm zullen hebben. Dan komt de Ambulance aangereden, en zowaar is de regen even wat lichter. We heten Ankie en haar man René welkom. Ambulanceverpleegkundigen Linda en Joost begeleiden Ankie op de brancard, samen gaan we naar het schip. Na een haastige groepsfoto op de steiger - de volgende bui is al nabij - wordt ingescheept. Na het welkomstwoordje is de keuze al snel gemaakt: Ankie houdt het ’t liefst ‘kalm’ aan boord, dus gaan we door Amsterdam naar de Amstel!
Ze praat ronduit, onderwijl genietend van de levendigheid om haar heen. Ondanks haar nare gezondheidstoestand, sprankelen haar ogen en vertelt ze over haar leven, de verre reizen, de mooie landen, de landen waar je maar beter niet kan komen en het het paardrijden!
Om de spoorbrug naar het Oosterdok te passeren wordt de mast geklapt en daarna weer opgezet. Aangekomen voor de Kortjewantsbrug meent de brugwachter dat deze brug hoog genoeg is om met geklapte mast te passeren, maar het blijkt nét niet te lukken. Alle bruggen zullen open moeten. Ankie ziet de natte klimpartijen naar het bovendek met pretoogjes aan . De vriendelijke brugwachters fietsen met het schip mee om in brugopeningen te voorzien. Via de Schippersgracht en de Nieuwe Herengracht passeren we de Kortjewantsbrug, Scharrebierbrug, Latjesbrug, Hortusbrug, Vaz Diasbrug en de Walter Suskindbrug om zo uit te komen op de weidse Amstel. De lucht breekt steeds meer, het zonnetje weet zijn weg te vinden naar Ankie.
Dan heeft Ankie een verzoek, ze zou zo graag kibbeling eten en ze wil dat wij óók eten en ze wil ons trakteren ! Nu boffen we dat we in de stad zijn, viszaken te kust en te keur, maar welke? En waar meren we aan? De kades zijn volgepakt met woonboten…
Bert heeft een idee: de Amsteldijk bij de Omval! Daar is een kade! Een viswinkel daar in de buurt is Vishandel Jonk. We bellen hem en hij zal voor ons haring en kibbeling verzorgen. Lekkerbekend geniet Ankie van de reuring, zowel aan boord als rondom het schip, en zij vertelt ronduit.
We vervolgen onze weg op de Amstel, langs de Hermitage, het Carré en het Amstelhotel. Ondertussen worden weer sluizen en bruggen gepasseerd. De Magere brug, Amstelsluizen, Hogesluisbrug, Torontobrug, Nieuwe Amstelbrug, Berlagebrug, we moeten overal doorheen.
Gemeerd aan de Amsteldijk zet ik het op een lopen naar de Volendammer vishandel. Hij heeft alles nét klaar als ik binnenkom. Als ik wil afrekenen zegt hij; “Het is van de zaak, voor het goede doel”. Hoe mooi, hartverwarmend is dát! Op een draf zet ik koers naar de Vaarwens (’t is een kilometer rennen) , de kibbeling moet immers heet opgediend worden. Eenmaal aan boord wordt de door Hanneke opgedekte tafel aangevuld met de heerlijk geurende kibbeling en haring en er wordt gesmuld!
Dan vangen we de terugreis aan. Hoeveel Amsterdammers hebben vandaag wel niet - veelal in de regen - voor een open brug naar de Vaarwens mogen kijken? Ankie vertelt ronduit, er wordt gelachen, er vloeit een traan... Na de bruggen, het IJ en de Houthavens, meert de Vaarwens - met een wilde manoeuvre wegens veel schroefwater van een sleepboot die een enorm Cruiseschip tegen de kant duwt - ongedeerd aan op haar vertrouwde stek. Lang leve de uitvinder van de stootwillen! We praten na, een warm afscheid volgt.
Het was een dag met een gouden randje Ankie, dank je wel!
Vaarwel
Auteur Vaarwens / Onno
Met dank aan:
Dagschippers Onno en Bert en boots Hanneke voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het ambulancevervoer
Broodje Vasum voor de deels sponsoring van de lunch
Vishandel Jonk voor de magnifieke gratis haring en kibbeling
Bruggen in Amsterdam en op de Amstel voor de vlotte bediening
Port of Amsterdam voor de vergunningen
