Vaarwens 967 op 12-02-2022
De jachtschipper vaart weer…
Onze gast van vandaag lijdt aan uitbehandelde asbest longkanker en moet zich al jaren verplaatsen in zijn scootmobiel, want zijn onderlichaam is verlamd. Kees (geb.1934) kan werkelijk geen meter meer lopen of staan en heeft jarenlang kunnen vertrouwen op de enorme kracht in zijn armen, maar zijn schouders zijn inmiddels ook helemaal kapot. Een enorme doorzetter maar het kaarsje is op. Kees heeft samen met zijn (inmiddels overleden) vrouw Henny vele jaren gevaren op een Super van Craft, genaamd Zeehond. Met een zelfgebouwde kraan kon hij zich aan boord takelen. Varen was zijn lust en zijn leven. Een dag weer op het water is zijn grootste wens. Vandaag gaat het gebeuren…
Het was een heldere koude nacht, maar vrijwilligers Alex, Lucas en An hebben al vroeg de ruiten gekrabd en arriveren tijdig in Amsterdam. Snel worden er heerlijke opgemaakte broodjes gehaald bij de Hema en even later pruttelt de koffie.
Een prachtig verslag van dagschipper Alex:
Kees komt aan na een rit vanuit Rijswijk (ZH) en snel loopt het ‘ontvangstcomité’ de auto tegemoet. Maar dat reisje ging niet zomaar, de bus had vanochtend problemen met starten, dus kwamen ze wat later. Kees heeft het probleem opgelost, zoals een schipper altijd de problemen altijd oplost. En een schipper is Kees, met een sterke eigen mening en groot oplossend vermogen.
Na aan boord te zijn gereden niet te lang leuteren, maar snel de trossen los want Kees wil varen! De oud KNMC reisleider heeft snel besloten een Koninklijk bezoek te willen brengen aan de KNZ&RV te Muiden, want Paul (de havenmeester) kent hij nog goed. Over het IJ richting Oranjesluizen. vele herinneringen komen weer boven en Kees geniet van alles wat op en rond het water gebeurt.
Aan boord is het lekker warm en Kees rijd met zijn scootmobiel door het schip als een volleerd coureur zoals Max Verstappen. Probleem: De scootmobiel past niet op de stuurstand lift. Maar Kees is schipper en heeft snel een oplossing. Achteruit de lift op en stoeltje draaien onder de noemer ‘als het niet kan zoals het moet dan moet het maar zoals het kan’. De schipper zit achter het roer en krijgt van dagschipper Alex de opdracht om naar Muiden te varen. Probleemloos en met veel genot stoomt de VAARWENS enige tijd later de pieren van Muiden binnen. Aanleggen moet Alex doen en onder een vakkundige observatie hebben we een lunchplek gevonden bij de Koninklijke. Na een heerlijke lunch - die door topper An is geserveerd - verlaten we Muiden weer en zwaaien nog naar Paul, die naar buiten komt om deze oud bezoeker uit te zwaaien. Zoon Hans - ook besmet met het schippersvirus - vaart de Vaarwens weer terug naar de Oranje sluizen. Het zit in de familie, dat is wel duidelijk.
Na een vlotte schutting, duiken we zijkanaal K in om voor deze Rijswijker het mooie Amsterdam te tonen. Kees wordt moe maar geeft aan toch nog wel het scheepvaart museum nog te willen zien, dus boots Lucas mag met deze kou en wind even het dak op om het mastje te strijken.
Veel verhalen komen boven en het is een genot om van Kees zijn herinneringen te horen vanuit de ervaren schippersogen. Zo mooi en fijn en ook interessant.
Nadat we weer op het IJ zijn gekomen, varen we nog langs het Veronica schip. Nog meer herinneringen van vervlogen tijden. Tevreden, voldaan en beladen met mooie ervaringen en herinneringen, komen we aan in de Marina. Na een warm afscheid zijn we benieuwd of Kees zijn bus wilt starten. Gelukkig gaat dat goed, maar als was dat niet het geval was geweest, dan had schipper Kees vast een oplossing!
Dan mag je 87 jaar oud zijn, kanker als vijand hebben, een sterke wil en realiteitszin maakt het allemaal dierbaar. Kees, dank je wel dat je vandaag bij ons aan boord was. Het was een geweldige vaartocht.
Vaarwel Kees
Auteur Vaarwens/Alex
Met dank aan:
Dagschipper Alex en boots Lucas en gastvrouw An voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
KNZ&RV Muiden voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen
Port of Amsterdam voor de vergunningen
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Een prachtig verslag van Kees:
Onze gast van vandaag lijdt aan uitbehandelde asbest longkanker en moet zich al jaren verplaatsen in zijn scootmobiel, want zijn onderlichaam is verlamd. Kees (geb.1934) kan werkelijk geen meter meer lopen of staan en heeft jarenlang kunnen vertrouwen op de enorme kracht in zijn armen, maar zijn schouders zijn inmiddels ook helemaal kapot. Een enorme doorzetter maar het kaarsje is op. Kees heeft samen met zijn (inmiddels overleden) vrouw Henny vele jaren gevaren op een Super van Craft, genaamd Zeehond. Met een zelfgebouwde kraan kon hij zich aan boord takelen. Varen was zijn lust en zijn leven. Een dag weer op het water is zijn grootste wens. Vandaag gaat het gebeuren…
Het was een heldere koude nacht, maar vrijwilligers Alex, Lucas en An hebben al vroeg de ruiten gekrabd en arriveren tijdig in Amsterdam. Snel worden er heerlijke opgemaakte broodjes gehaald bij de Hema en even later pruttelt de koffie.
Een prachtig verslag van dagschipper Alex:
Kees komt aan na een rit vanuit Rijswijk (ZH) en snel loopt het ‘ontvangstcomité’ de auto tegemoet. Maar dat reisje ging niet zomaar, de bus had vanochtend problemen met starten, dus kwamen ze wat later. Kees heeft het probleem opgelost, zoals een schipper altijd de problemen altijd oplost. En een schipper is Kees, met een sterke eigen mening en groot oplossend vermogen.
Na aan boord te zijn gereden niet te lang leuteren, maar snel de trossen los want Kees wil varen! De oud KNMC reisleider heeft snel besloten een Koninklijk bezoek te willen brengen aan de KNZ&RV te Muiden, want Paul (de havenmeester) kent hij nog goed. Over het IJ richting Oranjesluizen. vele herinneringen komen weer boven en Kees geniet van alles wat op en rond het water gebeurt.
Aan boord is het lekker warm en Kees rijd met zijn scootmobiel door het schip als een volleerd coureur zoals Max Verstappen. Probleem: De scootmobiel past niet op de stuurstand lift. Maar Kees is schipper en heeft snel een oplossing. Achteruit de lift op en stoeltje draaien onder de noemer ‘als het niet kan zoals het moet dan moet het maar zoals het kan’. De schipper zit achter het roer en krijgt van dagschipper Alex de opdracht om naar Muiden te varen. Probleemloos en met veel genot stoomt de VAARWENS enige tijd later de pieren van Muiden binnen. Aanleggen moet Alex doen en onder een vakkundige observatie hebben we een lunchplek gevonden bij de Koninklijke. Na een heerlijke lunch - die door topper An is geserveerd - verlaten we Muiden weer en zwaaien nog naar Paul, die naar buiten komt om deze oud bezoeker uit te zwaaien. Zoon Hans - ook besmet met het schippersvirus - vaart de Vaarwens weer terug naar de Oranje sluizen. Het zit in de familie, dat is wel duidelijk.
Na een vlotte schutting, duiken we zijkanaal K in om voor deze Rijswijker het mooie Amsterdam te tonen. Kees wordt moe maar geeft aan toch nog wel het scheepvaart museum nog te willen zien, dus boots Lucas mag met deze kou en wind even het dak op om het mastje te strijken.
Veel verhalen komen boven en het is een genot om van Kees zijn herinneringen te horen vanuit de ervaren schippersogen. Zo mooi en fijn en ook interessant.
Nadat we weer op het IJ zijn gekomen, varen we nog langs het Veronica schip. Nog meer herinneringen van vervlogen tijden. Tevreden, voldaan en beladen met mooie ervaringen en herinneringen, komen we aan in de Marina. Na een warm afscheid zijn we benieuwd of Kees zijn bus wilt starten. Gelukkig gaat dat goed, maar als was dat niet het geval was geweest, dan had schipper Kees vast een oplossing!
Dan mag je 87 jaar oud zijn, kanker als vijand hebben, een sterke wil en realiteitszin maakt het allemaal dierbaar. Kees, dank je wel dat je vandaag bij ons aan boord was. Het was een geweldige vaartocht.
Vaarwel Kees
Auteur Vaarwens/Alex
Met dank aan:
Dagschipper Alex en boots Lucas en gastvrouw An voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
KNZ&RV Muiden voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen
Port of Amsterdam voor de vergunningen
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Een prachtig verslag van Kees:
Mijn liefje wat wil je nog meer???.
De dag begon voor ons, zoon Hans en vader Kees, niet al te best. Stijf bevroren ruiten van het invaliden busje en de motor kregen we niet aan de praat. Op een gegeven moment een buurman er bij gehaald en zie: motor loopt.
Wederom even bellen met de Vaarwens dat we onderweg zijn en wat later komen.
In Amsterdam-Noord worden we opgewacht door drie bemanningsleden van de Vaarwens; aan boord, kennis maken, een kopje koffie, schip verkennen en dan maar kletsen. Trossen los en achteruit de haven uit het Binnen IJ op. Zoon Hans en ik hadden bedacht de grachten te gaan varen; bleek niet zo'n goed idee; de brugwachters van de vele bruggen konden weleens moeilijk gaan doen. De bemanning stelt voor naar Muiden te varen en dat is helemaal goed. Binnen IJ, Oranjesluizen, Buiten IJ en Markermeer.
Windkracht 3 tot 4 ZW zeer lichte golfslag en af en toe wat buiswater; ouderwets varen.
Bij de invaart naar Muiden gekomen neemt de schipper Alex het roer over en legt (uiteraard) zeer correct aan. Anne, het derde bemanningslid, ''eentje van de oude stempel”, zorgt voor een heerlijke, gezellige lunch Weer losmaken en de terugtocht varen; windje in de rug een enkele fanatieke zeiler op het water, verder een mooi warm zonnetje en een wat dunne wind. Binnen, uit de wind en in de zon is het heerlijk; wie doet ons wat? Zoon Hans aan het roer met een mooie snelheid (geschat 7 knoop) op de thuishaven aan. Oranjesluizen zijn een appel/eitje voor de bemanning; het is zeer stil op het water. Even stuurboord uit, de “binnenlanden” in naar waar “vroeger” we nogal eens gingen aanleggen bij een gezellige kroeg, ach ja, die goede ouwe tijd!
Weer verder, even langs het Scheepvaartmuseum waar ook een namaak middeleeuws schip ligt( de Amsterdam) dan even langs het (zeer) oude Veronica dat “ergens” wat achteraf aan zijn laatste periode bezig is.
En dan hebben we het weer gehad; vooruit de haven in naar de vaste ligplaats (met hele mooie veilige op- en afritten) om ook met scootmobiel of rolstoel aan boord te kunnen komen. Innig afscheid nemen van de bemanning, uitzwaaien en wij op weg naar huis.
Schipper Alex vroeg mij: "op de valreep” of ik in twee woorden wilde zeggen wat ik van de dag vond. Mijn reactie “groots-geweldig” en dat was het.
Met dank aan de vaarwens organisatie (perfect) en de geweldige bemanning, Alex de schipper; Lucas de bootsman en Anne voor de inwendige dienst; een betere bemanning is nauwelijks denkbaar.
Met veel dank van Kees en uiteraard zoon Hans.
