Vaarwens 968 op 18-02-2022
Tussen Dudley en Eunice door…
Soms zijn wensen dubbel… Er kwam een wensaanvraag binnen van een verzorgster uit het tehuis waar Bobbie verblijft met de volgend tekst; “Meneer Rade woont bij ons op de afdeling en zijn vrouw woont nog thuis met extra hulp. Ik vroeg toestemming aan zijn vrouw om haar man in te schrijven voor een vaarwens, want dat zou hij nog graag eens willen, maar ik begrijp uit gesprek dat eigenlijk mevrouw er slechter aan toe is en niet lang meer heeft. Ze werd emotioneel toen ik de vraag stelde om nog eens samen te varen.”
Na het invullen van de intake, gaat hier de molen draaien en vandaag gaan ze nog éénmaal samen het water op…
Een prachtig verslag van dagschipper Frouk:
Na een leven vol avonturen met boten, zelf een boot bouwen, wedstrijdzeilen in de Sharpie klasse, was deze onstuimige vaardag voor de 86 jarige Ria en haar 92 jarige echtgenoot Bobbie. In september a.s. hopen zij samen hun 60 jarig huwelijk te mogen vieren en zij zijn nog steeds dol op elkaar. Ze hebben geen kinderen, maar wel een lieve nicht Joke, die zelf ook van de partij is!
Om koud 10 uur arriveerde de SAW ambulance, met chauffeur René (een vrolijk weerzien!) en verpleegkundige Annemiek. Ondanks zijn vergeetziekte had Bobbie bepaalde dingen goed paraat en gezeten in de rolstoel, rollend over de steiger flapte hij er maar vast uit “Verdomme, veel wind” en “brrr koud”.
Brancard en rolstoel lekker knus in de warme kajuit, want onder de riante verwarmde kuiptent was het “winderig met klapperende zeilen”.
Een nog altijd grappig en lief stel genoot van koffie en soesjes terwijl wij losmaakten en “kanaal kozen”. Vooral de soesjes verdwenen bij Bobbie als sneeuw voor de zon. Ria toverde uit haar tas een foto en liet ons vol trots hun Doerak zien.
Rustig scharrelde de Vaarwens langs Rem-eiland, Pont gebouw, Silodam, Paleis van Justitie, (Bobbie gaf orders: “hup gas erop”, dus klein tandje bij gegeven), Centraal station, de IJhaven, waar tijdens Sail de windjammers aanmeerden, Sumatra kade, en Cruquius eiland, richting het altijd weer verrassende en mooie zijkanaal K. Dit is toch altijd weer een moment van ‘ah, is dit ook Amsterdam?’ De wind trekt aan en de storm is op komst, dus moeten we maar tijdig terug zijn in de haven en zetten de retourvaart in.
Om half één zijn we terug bij de Marina waar havenmeester Joost ons assisteerde bij het afmeren, net in een stevige bak wind. Gerrit zei tegen Bobbie; “’t waait hard hé?” Bobbi; “wel nee!”.
Er is genoten van het gevoel, van varen en aan boord zijn. Na een heerlijke - door Gerrit geserveerde – lunch, die eenieder zich goed liet smaken, werd ontscheept. De dagkaars was opgebrand….. Storm Eunice nam toe, met name de vlagen en (wind) buien, waaronder echte ‘poesters’! Het water bleef niet meer in het kanaal maar woei er gewoon uit over de beschoeiing en rondje lopen om Loetje heen was geen optie meer.
Allen hebben genoten van deze dag en de Vaarwens maakte vandaag haar motto waar; ‘varen vanuit Marina Amsterdam kan altijd!’
Vaarwel lieve Ria en Bobbi
Auteur Vaarwens/Frouk
Met dank aan:
Dagschipper Frouk en boots Gerrit voor hun inzet
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats en assistentie
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de gedeeltelijke sponsoring van de lunch
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Lieve woorden van Joke:
Soms zijn wensen dubbel… Er kwam een wensaanvraag binnen van een verzorgster uit het tehuis waar Bobbie verblijft met de volgend tekst; “Meneer Rade woont bij ons op de afdeling en zijn vrouw woont nog thuis met extra hulp. Ik vroeg toestemming aan zijn vrouw om haar man in te schrijven voor een vaarwens, want dat zou hij nog graag eens willen, maar ik begrijp uit gesprek dat eigenlijk mevrouw er slechter aan toe is en niet lang meer heeft. Ze werd emotioneel toen ik de vraag stelde om nog eens samen te varen.”
Na het invullen van de intake, gaat hier de molen draaien en vandaag gaan ze nog éénmaal samen het water op…
Een prachtig verslag van dagschipper Frouk:
Na een leven vol avonturen met boten, zelf een boot bouwen, wedstrijdzeilen in de Sharpie klasse, was deze onstuimige vaardag voor de 86 jarige Ria en haar 92 jarige echtgenoot Bobbie. In september a.s. hopen zij samen hun 60 jarig huwelijk te mogen vieren en zij zijn nog steeds dol op elkaar. Ze hebben geen kinderen, maar wel een lieve nicht Joke, die zelf ook van de partij is!
Om koud 10 uur arriveerde de SAW ambulance, met chauffeur René (een vrolijk weerzien!) en verpleegkundige Annemiek. Ondanks zijn vergeetziekte had Bobbie bepaalde dingen goed paraat en gezeten in de rolstoel, rollend over de steiger flapte hij er maar vast uit “Verdomme, veel wind” en “brrr koud”.
Brancard en rolstoel lekker knus in de warme kajuit, want onder de riante verwarmde kuiptent was het “winderig met klapperende zeilen”.
Een nog altijd grappig en lief stel genoot van koffie en soesjes terwijl wij losmaakten en “kanaal kozen”. Vooral de soesjes verdwenen bij Bobbie als sneeuw voor de zon. Ria toverde uit haar tas een foto en liet ons vol trots hun Doerak zien.
Rustig scharrelde de Vaarwens langs Rem-eiland, Pont gebouw, Silodam, Paleis van Justitie, (Bobbie gaf orders: “hup gas erop”, dus klein tandje bij gegeven), Centraal station, de IJhaven, waar tijdens Sail de windjammers aanmeerden, Sumatra kade, en Cruquius eiland, richting het altijd weer verrassende en mooie zijkanaal K. Dit is toch altijd weer een moment van ‘ah, is dit ook Amsterdam?’ De wind trekt aan en de storm is op komst, dus moeten we maar tijdig terug zijn in de haven en zetten de retourvaart in.
Om half één zijn we terug bij de Marina waar havenmeester Joost ons assisteerde bij het afmeren, net in een stevige bak wind. Gerrit zei tegen Bobbie; “’t waait hard hé?” Bobbi; “wel nee!”.
Er is genoten van het gevoel, van varen en aan boord zijn. Na een heerlijke - door Gerrit geserveerde – lunch, die eenieder zich goed liet smaken, werd ontscheept. De dagkaars was opgebrand….. Storm Eunice nam toe, met name de vlagen en (wind) buien, waaronder echte ‘poesters’! Het water bleef niet meer in het kanaal maar woei er gewoon uit over de beschoeiing en rondje lopen om Loetje heen was geen optie meer.
Allen hebben genoten van deze dag en de Vaarwens maakte vandaag haar motto waar; ‘varen vanuit Marina Amsterdam kan altijd!’
Vaarwel lieve Ria en Bobbi
Auteur Vaarwens/Frouk
Met dank aan:
Dagschipper Frouk en boots Gerrit voor hun inzet
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats en assistentie
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de gedeeltelijke sponsoring van de lunch
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Lieve woorden van Joke:
Wat hebben Ria en Bob genoten van het varen!
Het ontvangst van de schipper Frouk en de matroos Gerrit was geweldig.
Zij voelde zich warm onthaald en tijdens de reis leefde Bob op en riep dat er wel wat gas bij mocht. Het was in de storm een liefdevolle vaartocht voor dit echtpaar dat weer even een dagje bij elkaar was. Zelfs toen ze beide even een dutje deden lieten zij elkaars handen niet los. Wat een liefde, in september al 60 jaar! Ik genoot omdat zij dat ook zo deden!
Vriendelijke groet en Hartelijke Dank voor deze vaarwens,
Joke Borst
