Vaarwens 980 op 10-03-2022
Een topdag met vader en zoon...
Vandaag is dé dag voor Wim (Willem Hendrik, geb. 1931). Als jonge jongen had hij al passie voor het water. In een oud bootje, met zeilen gemaakt van oude gordijnen, wist hij het Noordzeekanaal te bedwingen. Maar als zoon van een bollenkweker werd er van hem verwacht in het bedrijf te gaan. Tot acht jaar geleden bracht hij bijna alle vrije tijd, samen met zijn echtgenote, door op hun ‘bootje’. Het bereiken van een hoge leeftijd heeft een keerzijde. Vorig jaar ontviel hem zijn echtgenote en hij werd gediagnosticeerd met prostaatkanker en uitzaaiingen, die hem steeds hem zwakker maken.
Hoe mooi is het, dat hij de gelegenheid van zijn zoon Onno (vrijwilliger bij Stichting Vaarwens) krijgt om op de Vaarwens nog eens een volle dag op het geliefde water door te brengen.
Een mooi verslag van Wim zijn zoon Onno:
Om 09.15 arriveert hij met zijn chauffeur (ik dus) bij het Kraanspoor. Het is een prachtige voorjaarsdag met een strakblauwe lucht. In het heldere zonlicht glimt de Vaarwens hem tegemoet! Aan boord worden beiden ontvangen door dagschipper Bert en boots Elly, de koffie staat klaar en de soesjes wachten op hun lot.
Vandaag gaan we naar de Zaanse Schans! Al snel gaan de trossen los en wordt koers gezet richting de Wilhelminasluis in Zaandam. Over de vraag of Wim het roer wil nemen hoeft hij niet lang na te denken …
Al varende lijkt het er op alsof er iedere meter wel een herkenningspunt is, want hij heeft hier vroeger zo vaak gevaren. Bovendien is hij uitermate goed op de hoogte van alles wat er reilt en zeilt in het gebied. Het wekelijks volledig uitspellen van de Schuttevaer werpt zo ook z’n vruchten af…
Na het aanmeren bij de houtzaagmolen ‘Het Jonge Schaap’ worden we bijzonder gastvrij ontvangen. Wim laat zich volledig informeren over het de werking van de molen. Aandachtig kijkt en luistert hij en vraagt…
Na de rondleiding genieten we van een heerlijke lunch aan de steiger van de molen om daarna de weg terug naar het Noorzeekanaal aan te vangen. Gesprekstof is er genoeg, aan Elly en Bert heeft hij volwaardige gesprekspartners… hij geniet, en niet met mate!
Op het Noorzeekanaal stuurt Wim ons langs de Mercuriushaven en de Oude Houthaven naar het Oosterdok. Daar zwaait hij naar zijn kleinzoon, om vervolgens koers te zetten naar het Oostelijk havengebied.
Via de Oranjewerf een brute slinger naar Zijkanaal K om daar een blik op de haven van Nieuwendam te werpen. “Voorzichtig Pa, we mogen hier maar heel langzaam varen!”
Ondertussen is het een behaaglijke temperatuur op het water (en dus ook aan boord van de Vaarwens), en in de goudgele avondzon stuurt Wim ons terug naar de Amsterdam Marina waar we weer plaats nemen op onze mooie ligplaats. Het is een lange dag , Wim is er stil van geworden (en dat gebeurt niet snel...), maar zijn blik en de rode konen verraden dat het voor hem een indrukwekkende en mooie dag is geweest, een om nooit te vergeten…
Vaarwel Wim, sterkte pa
Auteur Vaarwens/Onno
Met dank aan:
Dagschipper Bert en boots Elly voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Port of Amsterdam voor de vergunningen
Sluis en bruggen in de Zaan voor de vlotte bediening
Houtzaagmolen Het Jonge Schaap voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Hema Amsterdam voor de gedeeltelijke sponsoring van de lunch
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Vandaag is dé dag voor Wim (Willem Hendrik, geb. 1931). Als jonge jongen had hij al passie voor het water. In een oud bootje, met zeilen gemaakt van oude gordijnen, wist hij het Noordzeekanaal te bedwingen. Maar als zoon van een bollenkweker werd er van hem verwacht in het bedrijf te gaan. Tot acht jaar geleden bracht hij bijna alle vrije tijd, samen met zijn echtgenote, door op hun ‘bootje’. Het bereiken van een hoge leeftijd heeft een keerzijde. Vorig jaar ontviel hem zijn echtgenote en hij werd gediagnosticeerd met prostaatkanker en uitzaaiingen, die hem steeds hem zwakker maken.
Hoe mooi is het, dat hij de gelegenheid van zijn zoon Onno (vrijwilliger bij Stichting Vaarwens) krijgt om op de Vaarwens nog eens een volle dag op het geliefde water door te brengen.
Een mooi verslag van Wim zijn zoon Onno:
Om 09.15 arriveert hij met zijn chauffeur (ik dus) bij het Kraanspoor. Het is een prachtige voorjaarsdag met een strakblauwe lucht. In het heldere zonlicht glimt de Vaarwens hem tegemoet! Aan boord worden beiden ontvangen door dagschipper Bert en boots Elly, de koffie staat klaar en de soesjes wachten op hun lot.
Vandaag gaan we naar de Zaanse Schans! Al snel gaan de trossen los en wordt koers gezet richting de Wilhelminasluis in Zaandam. Over de vraag of Wim het roer wil nemen hoeft hij niet lang na te denken …
Al varende lijkt het er op alsof er iedere meter wel een herkenningspunt is, want hij heeft hier vroeger zo vaak gevaren. Bovendien is hij uitermate goed op de hoogte van alles wat er reilt en zeilt in het gebied. Het wekelijks volledig uitspellen van de Schuttevaer werpt zo ook z’n vruchten af…
Na het aanmeren bij de houtzaagmolen ‘Het Jonge Schaap’ worden we bijzonder gastvrij ontvangen. Wim laat zich volledig informeren over het de werking van de molen. Aandachtig kijkt en luistert hij en vraagt…
Na de rondleiding genieten we van een heerlijke lunch aan de steiger van de molen om daarna de weg terug naar het Noorzeekanaal aan te vangen. Gesprekstof is er genoeg, aan Elly en Bert heeft hij volwaardige gesprekspartners… hij geniet, en niet met mate!
Op het Noorzeekanaal stuurt Wim ons langs de Mercuriushaven en de Oude Houthaven naar het Oosterdok. Daar zwaait hij naar zijn kleinzoon, om vervolgens koers te zetten naar het Oostelijk havengebied.
Via de Oranjewerf een brute slinger naar Zijkanaal K om daar een blik op de haven van Nieuwendam te werpen. “Voorzichtig Pa, we mogen hier maar heel langzaam varen!”
Ondertussen is het een behaaglijke temperatuur op het water (en dus ook aan boord van de Vaarwens), en in de goudgele avondzon stuurt Wim ons terug naar de Amsterdam Marina waar we weer plaats nemen op onze mooie ligplaats. Het is een lange dag , Wim is er stil van geworden (en dat gebeurt niet snel...), maar zijn blik en de rode konen verraden dat het voor hem een indrukwekkende en mooie dag is geweest, een om nooit te vergeten…
Vaarwel Wim, sterkte pa
Auteur Vaarwens/Onno
Met dank aan:
Dagschipper Bert en boots Elly voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Port of Amsterdam voor de vergunningen
Sluis en bruggen in de Zaan voor de vlotte bediening
Houtzaagmolen Het Jonge Schaap voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Hema Amsterdam voor de gedeeltelijke sponsoring van de lunch
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
