Vaarwens 1074 op 22-08-2022

Onze gast vandaag is Erik (Geb. 1946) uit Geldermalsen en het wrede lot trof hem in de herfst van zijn leven… hij lijdt aan kanker en is uitbehandeld. Zijn zoon Roderik struint het internet af om nog éénmaal samen iets leuks te kunnen doen en hij vindt Stichting Vaarwens. Hij gaat in overleg en zoekt contact via de telefoon als Erik er wel zin in blijkt te hebben.
Op het intakeformulier dat dochter Mascha invulde staat: “Mijn broer Roderik heeft al contact met u gehad en een optie genomen voor maandag 22 augustus. Dat zou een mooie datum zijn. Wij weten niet hoe snel de situatie van Erik verslechtert, maar hopen dat 22 augustus nog haalbaar is..”

Wolkenvelden en blauwe luchten wisselen elkaar in de ochtend af als vrijwilligers Rochus en Harrie de MS Vaarwens voorbereiden voor de wensdag. De beide mannen maken het gezellig en na een uurtje zijn ze er klaar voor. Nu maar wachten op de ambulance die helemaal uit Budel moet komen en we houden ons hart vast m.b.t. het fileleed want de bouwvak is voorbij…

Rochus en ik zijn beiden vroege vogels, dus ruim op tijd is alles klaar voor de gasten. Deze keer zijn de filegoden onze gasten goed gezind, want mooi op tijd zien wij een dame de steiger op lopen die duidelijk zoekt naar een locatie. We lopen haar tegemoet en maken al snel kennis met Hetty de vrouw van Erik. Dochter Mascha en zoon Roderik volgen en het hoeft geen twijfel… ze hebben zin in de vaardag.

Al snel zien we in de verte de Ambulance van de SAW. Vrolijk worden we begroet door Erik, die vergezeld wordt door de kleindochters Renske en Leoniek en deskundig begeleid door Frans en Kees van de SAW. Beide heren zijn ervaren SAW’ers en hebben ook al vaker een ritje naar de Vaarwens gemaakt. Dat is handig want ook zij vertellen met regelmaat feiten en anekdotes over onze stichting, samen met ons een goed ingewerkt en op elkaar afgestemd team dus vandaag.

Na de groepsfoto in de ochtendzon snel aan boord. En ja hoor de “vaarwensboost” doet meteen zijn werk, waardoor de brancard ergens in een hoekje opgeborgen kan worden. Iedereen schaart zich rond de tafel met koffie thee en de inmiddels traditionele soesjes, terwijl Rochus zijn introductie houdt. Over de bestemming wordt niet lang nagedacht, het wordt het Paard van Marken omdat dit een belangrijke plek is voor Erik. Nou dan snel de trossen los want het is nog best een stukje varen.

Er heerst een heerlijke sfeer aan boord met dit harmonieuze gezin. Iedereen zoekt zijn plek en Erik geniet vanuit zijn stoel van alles om hem heen. Veel hoeven we over Amsterdam niet uit te leggen want als ervaren zeiler heeft hij - met name samen met zoon Roderik - ook vaak de bekende Sixhaven aangedaan en vandaaruit samen de stad verkend. Ze weten dat de pont overdag maar ook ‘s nachts vaart dus daaruit concludeer ik dat het bij het bezoek aan de stad ook wel eens laat is geworden...

De Oranjesluizen staan voor ons open, dus wij kunnen als eerste naar binnen, maar de vakantieperiode is hier nog niet echt voorbij want het is een volle bak vandaag. Iedereen zoekt zo zijn plekje in de sluis en het verschilt nogal per schip hoe bedreven men daarin is. Voor ons een mooi schouwspel om te zien, zolang ze ons schip maar niet als stootwil gebruiken. Hetty is al snel in een geanimeerd gesprek met twee kanovaarders en wij proberen wat Vaarwens folders te slijten aan de buren. Hè jammer, we hebben geen Duitse versie bij ons, dus het goede initiatief bloedt al snel dood.

Dan openen de deuren van de sluis zich en varen we het ruime sop tegemoet. Erik laat zich verleiden om het roer over te nemen en deskundig vaart hij het Buiten IJ uit het IJmeer tegemoet. In overleg besluiten we dat we al varend onze lunch zullen gebruiken. Hetty attendeert mij erop dat we ervaren horeca mensen aan boord hebben en daar maak ik graag gebruik van. Ik zet de mise-en-place klaar beneden en Renske, Leoniek en Roderik maken er een geweldig mooie lunch van. Het water glijdt onder ons door en we genieten allemaal van een heerlijke lunch. En Erik… nee die wil nog steeds niet op de brancard want hij wil niets missen!

Rochus vaart de Vaarwens door de vaargeul richting Paard van Marken. Daarvan afwijken is niet slim heeft hij recent met het eigen schip ervaren. Het fonteinkruid greep zich zodanig vast in de schroef dat hij naar een reparatiewerf moest worden gesleept. Een ware plaag dat kruid. Er is wat golfslag van veel te snel varende schepen maar dat mag de pret aan boord niet drukken want al vrolijk zingend “van voor naar achter van links naar rechts” ruimen wij met z’n allen de lunch op en doen de afwas.

We naderen Marken en maken een rondje om de vuurtoren. Aanmeren en een bezoek brengen aan de vuurtoren kon en mocht wel met de Meander, maar de constructie van MS Vaarwens laat dat niet toe. Bovendien zijn de bewoners, zeer begrijpelijk, niet zo blij met de constante belangstelling voor hun bijzondere woonlocatie en is aanmeren en de toren bezichtigen beperkt tot enkele goede vrienden waaronder Evert en Inge met de Meander V. We draaien om en passeren de toren nogmaals en iedereen bekijkt deze mooie bijzondere plek met de eigen gedachten…

Op de terugweg doet Erik nu toch even een mini dutje, maar al snel weer helemaal wakker, nestelt hij zich op het achterdek in de stoel naast Roderik. Mooie herinneringen komen langs. Iedereen zoekt zo een plekje en laat de gedachten de vrije loop en laat de wind door de haren (of wat ervan over is ) waaien. Wat is varen toch heerlijk.

De Oranjesluizen zijn weer propvol en na de schutting varen we nog een rondje door zijkanaal K, altijd leuk om die bijzondere plek van Amsterdam te zien. We varen onze thuishaven weer binnen en nadat we zijn aangemeerd komt het onverbiddelijke afscheid.
We hadden een topdag en wij voelen ons als vrijwilligers bevoorrecht dat we een (vaar)dag onderdeel waren van deze mooie en warme familie. Dank voor de gezelligheid en alle openhartige gesprekken aan boord.

Vaarwel Erik