Vaarwens 1076 op 25-08-2022
De zelfredzaamheid is weg…
Op deze snikhete dag is onze gaste Marion (geb. 1947) en ze is op late leeftijd nog gevonden door de sluipmoordenaar met de naam kanker. Ze was tot voor kort alleen en zelfredzaam, maar omdat ze op een gegeven moment niet meer voor zichzelf kon zorgen, woont ze nu in een hospice. Op het moment zou Marion een vaardag nog wel graag willen en aankunnen, maar voor de nabije toekomst zit dat er waarschijnlijk niet meer in.
Een mooi verslag van boots Anneke:
Nog voor Tien uur gaat de telefoon en melden onze gasten zich: “over tien minuten zijn we er.” Met de rolstoel halen we Marion op en zo kunnen we fijn op tijd onze vaardag beginnen. Yoni verteld hoe de dag er zoal uit gaat zien en vraagt naar speciale wensen. Dat is niet moeilijk voor Marion: ze wil heel graag wat van Amsterdam zien. Ze is er geboren en heeft lang in Noord gewoond. Yoni maakt een mooie route: een stukje het IJ op, de houthavens in, het oosterdok, daarna de Oranjesluizen en dan richting Durgerdam.
Inmiddels gaat de zon zijn kracht laten voelen en rollen we alle wanden op zodat elk briesje gevangen kan worden. We varen voorbij de graansilo richting centraal station. De Shellgebouwen passeren we, het is het feest van de herkenning. Oude herinneringen borrelen op. Vooral broer Theo kent hier overal de weg. Hij is buschauffeur geweest en bewondert de vernieuwde busbaan bij het centraal station. Dat was nog niet klaar toen hij met pensioen ging.
In het oosterdok genieten we van de mooie oude schepen die bij het scheepvaartmuseum liggen: de stad Amsterdam en het VOC schip. De koffiepot gaat nog een keer rond en alle gasten houden een beetje de schaduwkant om de ergste warmte te vermijden. Hoewel Ziles en Sven er toch voor kiezen om op het bankje voorop het schip te gaan zitten. Zo zien zij de drukte op het IJ aan zich voorbij gaan. Dan naderen we de Oranjesluizen. Er wordt bijna alléén voor ons geschut. En dan komt Durgerdam in zicht. Het is een prachtig plaatje met rustig water en schilderachtige huizen.
We gaan voor anker, de motor uit, en zo genieten we allemaal van de rust en het prachtige uitzicht. Anneke heeft inmiddels de lunch voorbereid. En ieder laat het zich goed smaken. Marion vertelt hoe zij in het hospice met deze warme dagen de kamer niet af komt, veel te warm, de gordijnen dicht. Pas wanneer de hitte van de dag voorbij is gaat ze naar het terras. Ze heeft er een mooie kamer en vindt het ook fijn dat ze daar kan zijn. Maar deze dag is echt een cadeautje voor haar. Ook voor Jeroen en Ziles is het een hele geruststelling dat Marion nu goeie zorg krijgt, zij wonen drie kwartier rijden van haar vandaan. En dat is toch ver weg in geval van nood.
Sven wil inmiddels graag een spelletje doen. Kwartetten en Uno zijn fijne kaartspelletjes. Maar wie speelt er vals?? Dan gaan we de terugweg aanvaarden en via opnieuw de Oranjesluizen varen we langs de Amsterdam Noord. Oude straatnamen komen weer boven. Er zijn heel wat Amsterdammers met Marion mee verhuisd naar Almere. Daar is het nu ook goed wonen. Het zijkanaal K richting Nieuwendam geeft weer andere herinneringen: het Vliegenbos waar ze vroeger veel kwamen en het kerkje in de verte. Dat kent de familie ook goed. Er wordt gezwommen en ook honden zoeken verkoeling in het water. Het is even een andere wereld.
Terug op het IJ is het volop drukte. Er meert een groot cruiseschip aan. Een collega van Yoni zit in de stuurhut, het enorme schip draait vlak voor onze neus! Indrukwekkend. Marion heeft ook van meerdere cruisevakanties genoten. Zij ziet het nog voor zich, hoe lang de gangen waren en hoe haar man haar niet bij kon houden terwijl zij in de scootmobiel de afstand overbrugde.
Opnieuw worden er flesjes water en fris aangedragen. Er moet goed gedronken worden met deze warmte. En dan komt de Marinahaven weer in zicht. We meren aan en nemen hartelijk afscheid. Met een dikke knuffel bedankt Marion ons bijzonder. Ze heeft genoten, en met haar ook onze andere gasten. Jeroen heeft ook mooie foto’s gemaakt en samen hebben zij een mooie dag beleefd met bijzondere herinneringen…
Vaarwel Marion
Auteur Vaarwens / Anneke
Met dank aan:
Dagschipper Yoni en boots Anneke voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen
Port of Amsterdam voor de vergunningen
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Op deze snikhete dag is onze gaste Marion (geb. 1947) en ze is op late leeftijd nog gevonden door de sluipmoordenaar met de naam kanker. Ze was tot voor kort alleen en zelfredzaam, maar omdat ze op een gegeven moment niet meer voor zichzelf kon zorgen, woont ze nu in een hospice. Op het moment zou Marion een vaardag nog wel graag willen en aankunnen, maar voor de nabije toekomst zit dat er waarschijnlijk niet meer in.
Vandaag gaat Marion varen met haar naasten, haar twee zoons Franc en Jeroen, haar schoondochter Ziles en kleinzoon Sven en broer Theo.
Het is nog lekker in Amsterdam want de verzengende hete zon verschuilt zich bij tijd en wijle achter de wolken. Toch zal het weer warm worden en dagschipper Yoni - geassisteerd door boots Anneke – zetten snel alle ramen deuren en luiken open. Even later zijn de broodjes binnen en de koffiepot is gevuld. Nu maar wachten op onze gasten die uit Almere moeten komen…
Het is nog lekker in Amsterdam want de verzengende hete zon verschuilt zich bij tijd en wijle achter de wolken. Toch zal het weer warm worden en dagschipper Yoni - geassisteerd door boots Anneke – zetten snel alle ramen deuren en luiken open. Even later zijn de broodjes binnen en de koffiepot is gevuld. Nu maar wachten op onze gasten die uit Almere moeten komen…
Een mooi verslag van boots Anneke:
Nog voor Tien uur gaat de telefoon en melden onze gasten zich: “over tien minuten zijn we er.” Met de rolstoel halen we Marion op en zo kunnen we fijn op tijd onze vaardag beginnen. Yoni verteld hoe de dag er zoal uit gaat zien en vraagt naar speciale wensen. Dat is niet moeilijk voor Marion: ze wil heel graag wat van Amsterdam zien. Ze is er geboren en heeft lang in Noord gewoond. Yoni maakt een mooie route: een stukje het IJ op, de houthavens in, het oosterdok, daarna de Oranjesluizen en dan richting Durgerdam.
Inmiddels gaat de zon zijn kracht laten voelen en rollen we alle wanden op zodat elk briesje gevangen kan worden. We varen voorbij de graansilo richting centraal station. De Shellgebouwen passeren we, het is het feest van de herkenning. Oude herinneringen borrelen op. Vooral broer Theo kent hier overal de weg. Hij is buschauffeur geweest en bewondert de vernieuwde busbaan bij het centraal station. Dat was nog niet klaar toen hij met pensioen ging.
In het oosterdok genieten we van de mooie oude schepen die bij het scheepvaartmuseum liggen: de stad Amsterdam en het VOC schip. De koffiepot gaat nog een keer rond en alle gasten houden een beetje de schaduwkant om de ergste warmte te vermijden. Hoewel Ziles en Sven er toch voor kiezen om op het bankje voorop het schip te gaan zitten. Zo zien zij de drukte op het IJ aan zich voorbij gaan. Dan naderen we de Oranjesluizen. Er wordt bijna alléén voor ons geschut. En dan komt Durgerdam in zicht. Het is een prachtig plaatje met rustig water en schilderachtige huizen.
We gaan voor anker, de motor uit, en zo genieten we allemaal van de rust en het prachtige uitzicht. Anneke heeft inmiddels de lunch voorbereid. En ieder laat het zich goed smaken. Marion vertelt hoe zij in het hospice met deze warme dagen de kamer niet af komt, veel te warm, de gordijnen dicht. Pas wanneer de hitte van de dag voorbij is gaat ze naar het terras. Ze heeft er een mooie kamer en vindt het ook fijn dat ze daar kan zijn. Maar deze dag is echt een cadeautje voor haar. Ook voor Jeroen en Ziles is het een hele geruststelling dat Marion nu goeie zorg krijgt, zij wonen drie kwartier rijden van haar vandaan. En dat is toch ver weg in geval van nood.
Sven wil inmiddels graag een spelletje doen. Kwartetten en Uno zijn fijne kaartspelletjes. Maar wie speelt er vals?? Dan gaan we de terugweg aanvaarden en via opnieuw de Oranjesluizen varen we langs de Amsterdam Noord. Oude straatnamen komen weer boven. Er zijn heel wat Amsterdammers met Marion mee verhuisd naar Almere. Daar is het nu ook goed wonen. Het zijkanaal K richting Nieuwendam geeft weer andere herinneringen: het Vliegenbos waar ze vroeger veel kwamen en het kerkje in de verte. Dat kent de familie ook goed. Er wordt gezwommen en ook honden zoeken verkoeling in het water. Het is even een andere wereld.
Terug op het IJ is het volop drukte. Er meert een groot cruiseschip aan. Een collega van Yoni zit in de stuurhut, het enorme schip draait vlak voor onze neus! Indrukwekkend. Marion heeft ook van meerdere cruisevakanties genoten. Zij ziet het nog voor zich, hoe lang de gangen waren en hoe haar man haar niet bij kon houden terwijl zij in de scootmobiel de afstand overbrugde.
Opnieuw worden er flesjes water en fris aangedragen. Er moet goed gedronken worden met deze warmte. En dan komt de Marinahaven weer in zicht. We meren aan en nemen hartelijk afscheid. Met een dikke knuffel bedankt Marion ons bijzonder. Ze heeft genoten, en met haar ook onze andere gasten. Jeroen heeft ook mooie foto’s gemaakt en samen hebben zij een mooie dag beleefd met bijzondere herinneringen…
Auteur Vaarwens / Anneke
Met dank aan:
Dagschipper Yoni en boots Anneke voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen
Port of Amsterdam voor de vergunningen
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...