Vaarwens 1082 op 09-09-2022

Vandaag gaat Ad (geb. 1952) met ons een dagje varen. Op de intake vulde zijn zoon in; “Mijn vader heeft parkinsonisme (PSP) sinds een aantal jaar. Hij zit in een gevorderd stadium van de ziekte en kan niks meer zelfstandig en is volledig hulpbehoevend. Hij kan niet meer zelf lopen en zich niet verbaal uiten. De aanvraag is nog een verrassing voor mijn vader voor zijn 70e verjaardag.”
Duidelijk… we gaan aan de slag en plannen deze vaarwens vandaag in.

De zomer lijkt voorbij, want ons Nederlandje wordt bezaaid met buien. Mag ook wel na zoveel droogte, maar voor onze vaardagen prefereren we een zonnetje. Volgens de weermannen zullen er ook vandaag weer talrijke buien over ons heen trekken en dagschipper David en boots Esther bereiden zich erop voor. Als een routineklus heeft het paar het schip klaar en de broodjes gehaald. Nu maar wachten op Ad die uit Culemborg moet komen.

Voor we het weten staan ze ineens op de steiger; hun taxi had hen ietsje verderop afgezet en dapper duwt Thérèse, de vrouw van Ad de rolstoel met haar man daarin richting de Vaarwens. Zoon George met zoontjes Nathan en David - voor de rest van de dag Kleine David genoemd - volgen en als hekkensluiter komt dochter Janine aan boord. Terwijl Esther de koffie inschenkt, vertelt (Grote) David over zijn plan om richting de Zaanse Schans te varen, waar we van boord kunnen om één van de molens ook van binnen te bezichtigen. Dit is voor groot en klein een feestje, omdat je daar kunt zien hoe men de molen nog steeds gebruikt als houtzagerij.

Zogezegd, zo gedaan. De jongens kijken hun ogen uit. Er worden boomstammen middels windkracht doormidden gezaagd alsof het pakjes boter zijn. De molenaar geeft uitleg en de jongens doen krachtmetingen; wie is er sterker, zij of de molen…? Ze zijn er lekker druk mee. Als beloning voor kracht en moedige pogingen krijgt het tweetal ieder een houten medaille.

De energie van de jongens is een schril contrast met hun lieve opa; zijn lijf werkt niet meer mee. Thérèse merkt op en ziet dat toch ook hij geniet van deze dag. Het is fijn er even tussenuit te zijn. De al maar wisselende uitzichten op het water doen hem én ook haarzelf goed. Net als het samenzijn met hun gezin en kleinkinderen. Deze laatsten sturen na de lunch beurtelings en behendig met rode konen de boot terug richting de Marina, uiteraard onder toeziend oog van Grote David.