Vaarwens 1091 op 23-09-2022

Er komt een lieve wens binnen van zoon Pieter voor zijn ouders; “Ik richt me tot u met de volgende vraag. Mijn vader van 92 jaar en mijn moeder van 91 jaar zouden wij graag een keer meenemen voor een boottocht over de Zaan. Mijn moeder is geboren in Zaandam en mijn vader in Wormer. Natuurlijk hopen we dat ze nog lang zullen leven maar als we kijken naar mijn moeder is het maar de vraag hoe lang ze nog heeft.”
Moeder Gusta (geb. 1931) krijgt het de afgelopen tijd flink voor de kiezen en haar batterijtje is nagenoeg leeg… We plannen de wens vlug in zodat ze nog éénmaal kunnen genieten van een tochtje over de Zaan…

In Amsterdam is het grijs, alhoewel de zon vanmorgen de hemel mooi rood kleurde en de voorspellingen anders deed lijken. Dagschipper David en bootsen Lucas en Pam bereiden samen het schip voor. Pam was al even uit de roulatie vanwege een nieuwe knie, maar vandaag gaat ze het met hulp van Lucas weer proberen. Er heerst al snel gezelligheid aan boord als de radio zachtjes klinkt, de koffie geurt en de broodjes opgemaakt worden. Nu maar wachten op de familie uit Arnhem die op eigen gelegenheid komen…

Een mooi verslag van boots: Lucas

Aanmelden voor een Vaarwensdag doe je niet zo gemakkelijk, soms heb je een zetje nodig. Dit ervoer ik toen ik met mijn zwager Pieter over de Vaarwens sprak en vertelde over de mooie momenten die je kunt beleven tijdens zo’n tocht. Zijn moeder Gusta en vader Huib woonden al decennia lang in Arnhem maar vertelden vaak over hun leven aan de Zaan, waar ze geboren waren. Meld ze aan, nu kan het nog, ze gaan hiervan genieten. Op vakantie in Bretagne werd het aanmeldformulier ingevuld en binnen een aantal uur was er contact en een afspraak gemaakt. Vandaag was het zover.

De familie, Gusta Huib en hun kinderen Pieter, Guke en Anneke en zwager John had op eigen gelegenheid de tocht vanuit Arnhem gemaakt, ze arriveerden mooi op tijd bij de boot. Klaar voor een reis naar hun verleden. Na de gebruikelijke plichtplegingen, groepsfoto, het was nu nog droog, verhaaltje van de schipper en heerlijke koffie werd er losgegooid richting de Zaan. Op het IJ werd er bewonderend gekeken naar zeeschepen, kraanschepen alles wat er meer te zien is langs het water. Ook zagen we de luxe speeltjes bij de Royal Huismanwerf.

Daarna kwamen de verhalen: “Op de Voorzaan, op de kop van het ‘Eiland’ daar heb ik zwemles gehad.” vertelde Gusta, “Er was daar een zwembad in de Zaan. Wel om 7 uur beginnen. Ja, bij de Hemkade, daar woonde de directeur van de Norit fabriek…”
In de Wilhelminasluis waren we niet de enige, er moest ook een stevig vrachtschip mee. Dus helemaal naar voren, dan komt zo’n boeg wel erg dichtbij. We kregen allerlei positieve reacties van de mensen op de kant.

Verder de Zaan op; “Kijk, daar woonde tante zus en daar ome zo”, zo ging het de hele tijd. “Daar heb ik nog gewoond, jeetje het is wel druk geworden hier. Wat een mooie huizen en mooi opgeknapt!” Verhalen over oma Gorter, ergens ook nog familie van Herman, die op hoge leeftijd in een houten huisje woonde zonder voorzieningen en elke avond via een gammel vlizotrapje kroop. Al deze herinneringen maakt hongerig en voordat we bij onze geliefde houtzaagmolen ‘Het jonge Schaap’ aankwamen, zat de familie al aan een heerlijke lunch die Pam had geserveerd.

David en ik meerden de Vaarwens aan, zodat Huib met zijn dochters de molen kon bezoeken. Daar vertelde hij dat hij ook nog hand en spandiensten had verricht op een houtzaagmolen in de buurt genaamd ‘De Held Jozua’. Weer een verrassing voor zijn kinderen. Gusta zat lekker bij de kachel, met warme voeten, te vertellen over haar jeugd aan de Zaan.

Voor de Lassiefabriek werd de steven gekeerd en voeren we terug richting het IJ. Met weer achterop lopende vrachtschepen konden we de bruggen en de sluis passeren. Voor de spoorbrug moesten we een lijntje aan de remmingen vastmaken om plaats te geven aan de vrachtvaarders. Nog even een toertje gemaakt langs ‘Het Eiland’ in de Voorzaan en daarna was het genoeg. De energie was wel een beetje opgebruikt en er wachtte nog een reis naar Arnhem. Dus rustig naar de Marina gevaren om daar afscheid te nemen van de familie. Het weer had zich gelukkig niet aan de voorspelling gehouden en we konden terugkijken op een prachtige dag.

Vaarwel Gusta