Vaarwens 1099 op 03-10-2022

Onze gaste is Vera (geb. 1942) en ze leeft haar laatste dagen onder ons. De woekerplant heeft zich in de herfst van haar leven overal in het lichaam uitgezaaid waardoor ze slechts palliatieve behandeling kan krijgen. Vera houdt van de natuur en dochter Jacqueline krijgt van de huisarts de tip om nog een keer het water op te gaan met Stichting Vaarwens. Ze vult het intakeformulier in en op deze (alweer prachtige) najaarsdag krijgt Vera de herfstkleuren van moeder natuur nog een keer te zien.

Na een onstuimig en drijfnat herfstweekend, is de rust over Holland weergekeerd. Dagschipper René en boots Henriette bereiden de MS Vaarwens voor op brancardbezoek, want Vera komt liggend met de SAW. De zon doet verwoede pogingen om door de sluierbewolking heen te branden, maar haar krachten nemen – net als die van Vera – in de herfst af. Toch is de wind de grote afwezige en de temperatuur is alleszins redelijk te noemen. Zodra de broodjes binnen zijn en de koffie pruttelt, zijn wij er klaar voor…

Een mooi verslag van boots Henriette:

Om 10:45 arriveert de familie Van Luipen met de ambulance uit Hellevoetsluis. In de ambulance zijn naast Vera ook haar man Jan en dochter Jacqueline mee gekomen. Zoon Jelle is met het OV gekomen vanuit Maarssen. Jelle heeft zijn zoon en - dus kleinzoon van Vera - meegenomen. Zo zijn er dus 3 generaties van de familie van Van Luipen aan boord.
Als Eline en Leo van de Stichting Ambulance Wens Vera uit de ambulance hebben gehaald en iedereen aan boord is, drinken we een kopje koffie met de overheerlijk soesjes. Na een rit van 1,5 uur smaakt dit natuurlijk uitstekend.

Schipper René heet iedereen welkom en vertelt waar we naar toe kunnen varen. Er wordt gekozen om via de Oranjesluizen richting Durgerdam te varen. Kort daarna gaan de trossen los en inmiddels laat de zon zich ook voorzichtig zien.
Nadat we het Centraal Station zijn gepasseerd, komen twee grote cruiseschepen in beeld die zijn aangemeerd bij de cruiseterminal. Wat een indrukwekkend gezicht is dit toch, twee enorme schepen die gemeerd liggen. We voelen ons heel klein en nietig als we voorbij de enorme kolossen varen, maar het genieten van Vera en haar naasten is nog kolossaler. De ziekte is namelijk even aan wal gebleven…

Na de aankomst bij de Oranjesluizen kunnen we meteen doorvaren en geschut worden. De sluiswachter is voor de Vaarwens immer vriendelijk om ons snel door te laten. Er gaat nog een binnenvaartschip met ons mee de sluis in. Via het Buiten IJ komen we bij Durgerdam. Een pittoresk plaatsje waar we worden onthaald door de Havenmeester van Durgerdam. We gaan hier lunchen. Vanaf ons schip hebben we een mooi uitzicht; de leuke huisjes van Durgerdam. Zo uniek aan de rand van Amsterdam.

Ik (Henriette) verzorg de lunch met de altijd overheerlijk belegde broodjes van de Hema. Iedereen zit heerlijk te smullen. Ook Vera heeft in tijden niet zo lekker gegeten. Ze geniet van haar soepje en de zachte broodjes. Het smaakt haar heerlijk…

Echtgenoot Jan beleeft vandaag ook een heerlijke dag. Samen met Vera en de kinderen blij te kunnen genieten van een dag op het water is een groot goed voor hen. Het water heeft namelijk een belangrijke rol in hun leven heeft gespeeld. Vera vertelt dat ze elkaar ontmoet hebben op een Zeilschool in Terherne in Friesland en samen hebben ze veel gezeild. Ze hebben zelf ook veel gevaren op hun eigen zeilschip.

De zoon van Jelle studeert sinds kort in Amsterdam. Trots vertelt hij dat hij dezelfde studie doet als prinses Amalia en ook al met haar in de collegebanken heeft gezeten…

Inmiddels komt de zon echt door en is de temperatuur ook heerlijk. Rob en Eline van de SAW hebben het fijne koesterbankje gevonden op het voordek en genieten ook deze dag. Voor Leo is het de eerste keer dat hij met Vaarwens meevaart.
Na de lunch varen we weer richting de Oranjesluizen, en als we daar aankomen, kunnen we wederom meteen mee naast een groot binnenvaartschip. René denkt dat we nog wel achter hem kunnen liggen, echter op het laatste moment blijkt dit schip toch groter te zijn dan ingeschat. Snel worden de stootkussen en de lijnen van stuurboord naar bakboord gebracht en varen we langzaam de sluis in. Nog steeds is het prachtig weer… en dat in oktober. Vera en haar familie hebben dit gewoon verdiend.
We nemen na de Oranjesluizen nog even het Zijkanaal K en komen dan terecht in Nieuwedam. Als we langs de woonboten varen, komen we uiteindelijk terecht bij Café het Sluisje in Nieuwedam. Ook dit is weer een pareltje onder de rook van Amsterdam. Als boots is dit voor mij ook de eerste keer dat ik hier kom. Ik neem me voor om hier eens rond te gaan fietsen. Zo vlakbij en toch nog zo onbekend…

Tegen vieren varen we de haven weer in en leggen we de Vaarwens weer op haar eigen plek. Schipper René doet dit met heel veel beleid en alle rust. Als we eenmaal zijn gemeerd, worden de boots en de schipper nog verrast met een heel lief presentje en vertellen ze ons dat ze zo hebben genoten en ook zeker een donatie willen doen. Zodra we vastliggen moet de kleinzoon echter snel van boord, hij heeft nog een avondcollege… Wat fijn dat ook één van de kleinkinderen van Vera op deze mooie dag aanwezig kon zijn.

Na een prachtige dag nemen we met pijn in het hart afscheid van de dappere Vera, die diep van binnen beseft dat de ziekte haar op de kade stond op te wachten om zijn vernietigende taak te volbrengen. Ondanks alles is zij en haar familie blij en dankbaar dat we haar in deze laatste fase van haar leven een onvergetelijke herfstdag hebben kunnen bezorgen…

Vaarwel Vera